🎙 آیت الله العظمی وحید خراسانی «سمعت رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله يقول: عَلِي مَعَ القُرآن وَ القُرآنُ مَعَ عَلِي، لَنْ یَتَفَرَّقا حَتی یَردا عَلیَّ الحَوْض.¹» ⁉️ این جمله یعنی چه؟ باید در این نکته تأمل کنید که قرآن چیست؟ 📖 در اینجا معیّت #امیرمؤمنان با #قرآن را مطرح فرموده است؛ قرآنی که ﴿إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمُ * فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ * لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُون²َ﴾؛ قرآنی که ﴿تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا³﴾ است؛ قرآنی که ﴿لَا يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِه⁴ِ﴾ است؛ قرآنی که ﴿وَنَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ تِبْيَانًا لِكُلِّ شَيٍْ٥﴾ است. ❇️ #علی علیه‌السلام با چنین قرآنی است، به معیتی در همه‌ی مراتب عبارات و اشارات و لطائف و حقائق و بطون سبعة قرآن. و قرآنی که «لَاتُحْصَی عَجَائِبُهُ وَ لَاتُبْلَی غَرَائِبُهُ، لَهُ تُخُومٌ وَ عَلَی تُخُومِهِ تُخُوم.٦» ✅ علی را در تمام بطون قرآن برد. تنها مسأله به اینجا ختم نشد: «و القرآن مع علي.» ⁉️ علمای شیعه و سنی فکر کنند که چرا اول فرمود: «علي مع القرآن»، باز دوباره فرمود: «و القرآن مع علي»؟ 🔰 معیّت محال است یک طرفی باشد، این نسبت اضافی از جهت کلمه‌ی «مع» از یک طرف کافی بود: «علي مع القرآن»؛ ولی به قدری مسأله عمیق است و به اندازه‌ای بحث ظریف است که باز دوباره برگشت فرمود: «و القرآن مع علي.» 📌 ۱. المستدرك، الحاكم النيشابوري، ج۳، ص۱۲۴؛ مناقب علي بن أبي طالب، ابن مردويه الأصفهاني، ص۱۱۸۱. ۲. كه اين [پيام‌] قطعاً قرآنى است ارجمند، در كتابى نهفته، که جز پاک ‌شدگان بر آن دست ندارند. (الواقعة، آیات ۷۷ إلی ۷۹) ۳. الفرقان، آیه۱. ۴. از پيش روى آن و از پشت سرش باطل به سويش نمى‌آيد. (فصلت، آیه۴۲) ۵. و اين كتاب را كه روشنگر هر چيزى است بر تو نازل كرديم. (النحل، آیه۸۹) ۶. الكافي، ج۲، ص۵۹۹.

#قرآن #تبلیغ #مبلّغ #هدایت 💠 تبلیغ از دیدگاه مرحوم علامه طباطبایی (رحمة اللّه علیه) قرآن مجید جایگاه "تبلیغ" را تا آنجا بالا برده است که هدایت یک نفر را با هدایت همه مردم برابر دانسته، چنانچه کشتن یک نفر را با کشتن بشریت مساوی قرار داده: مَن قَتَلَ نَفسًا بِغَيرِ نَفسٍ أَو فَسادٍ فِي الأَرضِ فَكَأَنَّما قَتَلَ النّاسَ جَميعًا وَمَن أَحياها فَكَأَنَّما أَحيَا النّاسَ جَميعًا... «در کافی به سند خود از فضیل بن یسار روایت آورده که گفت: من به امام ابوجعفر (علیه‌السلام) عرضه داشتم این جمله در کلام خدای عزوجل چه معنا دارد که می‌فرماید: "و من احیاها فک انّما أحیا الناس جمیعا" فرمود: منظور کسی است که انسان را از سوختن و غرق شدن نجات دهد، عرضه داشتم آیا شامل کسی می‌شود که انسان را از ضلالتی نجات دهد و به‌ راستی هدایت کند؟ فرمود: این بزرگ‌ترین تأویل برای آن است. 📚المیزان ج 5 ص 322 ✳️ معاونت آموزش و تبلیغ دارالهدی @mobaleghaan