مرحوم شیخ طبرسی نقل کرده از ابوهاشم جعفری
این اشعار را در باب کسالت حضرت
امام هادی سلام الله علیه سروده:
مادَتِ الاَرْضُ بی وَأدَّتْفُؤادی
و اعـتـرَتـنـی مـوارِدُ الْـعُـرَواءِ
حینَ قیل الاِمـامُ نِضْـوٌ عَلیـلٌ
قُلتُ نَفْسی فَدَتـهُ کُلَّ الْـفِـداءِ
مَرِضَ الدّینُ لاِعْتِلالِکَ وَ اعْتَلَّ
و غـارَت لـهُ نُـجــومُ السّـمــاءِ
عَجَبا أنْ مُنیتَ بالداءِ وَ السُّقمِ
و أنــتَ الامـامُ حَــســمُ الــدّاءِ
أنـتَ اسـی الأدواءِ فــي الدّیـنِ
والدُّنیاومُحییالأمواتِ والاَحیاءِ
یعنی مضطرب و متزلزل شد زمین برایم و سنگین شد دلم و مرا تب و لرز گرفت هنگامی که گفتند به من امـام لاغر و بیمار گشتـه، گفتم جان من فـدا و تمام فدای او باد، پس گفتم بیمار و مریض شد دین برای بیماری تو و ستارگان آسمان برای بیماری تو فرو شدند، ای آقای من! تعجب میکنم که مبتلا به درد و ناخوشی شوی و حال آنکه امامی هستی که درد و مرض را میبری و قطع میکنی، و تویـی طبیـب دردهای دین و دنیا، تویی که حیات میدهـی بـه مردگان و زندهها!
📚منتهي الآمال، شیخ عباس قمی
ج٢، ص٤٥٦، باب١٢، فصل۲
ابن جوزى نویسنده اهل سنت مى نویسد: یك بار از امام هادى سلام الله علیه نزد متوكل بدگویى كردند كه در منزل او اسلحه و نوشته ها و چیزهاى دیگرى است كه از شیعیان او در قم به او رسیده و او در پى تهاجم بر دولت است . متوكل گروهى را به منزل آن حضرت فرستاد و آنان شبانه به خانه حضرت هجوم بردند ولى چیزى به دست نیاوردند، آنگاه حضرت را در اتاقى تنها دیدند كه در به روى خود بسته و جامه اى پشمین به تن دارد و بر زمینى شن فرش نشسته و به عبادت خدا و تلاوت قرآن مشغول است . حضرت را با همان حال نزد متوكل بردند و به او گفتند: در خانه اش چیزى نیافتیم و او را رو به قبله دیدیم كه قرآن مى خواند.
متوكل چون امام هادی سلام الله علیه را دید، عظمت و هیبت امام او را فراگرفت و بى اختیار ایشان را احترام كرد و در كنار خود نشاند، و جام شرابى را كه در دست داشت به آن حضرت تعارف كرد. حضرت سوگند یاد كرد كه:
« گوشت و خون من با چنین چیزى آمیخته نشده است ، مرا معاف دار»
او دست برداشت و گفت : شعرى بخوان !
حضرت فرمود: من شعر كم از حفظ دارم .
گفت : باید بخوانى .
امام هادی سلام الله علیه این اشعار را خواند:
بَاتُوا عَلَى قُلَلِ اَلْأَجْبَالِ تَحْرُسُهُمْ
غُلْبُ اَلرِّجَالِ فَلَمْ تَنْفَعْهُمُ اَلْقُلَلُ
وَ اِسْتَنْزَلُوا بَعْدَ عِزٍِّّ مِنْ مَعَاقِلِهِمْ
فَأُسْكِنُوا حُفَراً يَا بِئْسَ مَا نَزَلُوا
نَادَاهُمُ صَارِخٌ مِنْ بَعْدِ مَا دُفِنُوا
أَيْنَ اَلْأَسِرَّةُ وَ اَلتِّيجَانُ وَ اَلْحُلَلُ
أَيْنَ اَلْوُجُوهُ اَلَّتِي كَانَتْ مُحَجَّبَةً
مِنْ دُونِهَا تُضْرَبُ اَلْأَسْتَارُ وَ اَلْكِلَلُ
فَأَفْصَحَ اَلْقَبْرُ عَنْهُمْ حِينَ سَاءَلَهُمْ
تِلْكَ اَلْوُجُوهُ عَلَيْهَا اَلدُّودُ تَنْتَقِلُ
«شاهان بر قله كوهسارها شب را به روز آوردند، در حالى كه مردان نیرومند از آنان پاسدارى مى كردند، ولى قله ها نتوانستند آنان را از خطر مرگ برهانند.
آنان پس از مدت ها عزت از جایگاه هاى امن به زیر كشیده شدند و در گورها جایشان دادند. چه منزل بد و ناپسندی!
پس از آنكه به خاك سپرده شدند، فریادگرى فریاد برآورد: كجاست آن دست بندها و تاج ها و لباسهاى فاخر؟ كجاست آن چهره هاى در ناز و نعمت پرورش یافته كه به احترامشان پرده ها مى آویختند؟ بارگاه و پرده و دربان داشتند.
گور به جاى آنان پاسخ داد: بر آن چهره ها هم اكنون كِرم ها راه مى روند. اكنون كِرم ها بر سر خوردن آن چهره ها با هم مجادله مى كنند.
آنان مدت درازى در دنیا خوردند و آشامیدند؛ ولى امروز آنان كه خورنده همه چیز بودند، خود خوراك حشرات و كرم هاى گور شده اند».
مسعودى مى نویسد: متوكل و تمام حاضران گریستند و آنگاه متوكل دستور داد بساط شراب را برچیدند و سپس چهارهزار درهم به امام علی النقی سلام الله علیه داد و آن حضرت را با احترام به منزل بازگرداند.
مروج الذهب ، ج 4، ص 11؛ نورالابصار، ص 166؛ تذكرة الخواص ، ص 361؛ وفیات الاعیان ، ج 3، ص 272؛ مآثر الانافة فى معالم الخلافة ، ج 1، ص 232.
مبلغین مهدویت
بقیة الله خیر لکم ان کنتم مومنین
این مطلب را ابتدای باید خود #مبلغین باور کنند و بعد از آن #مخاطبین را به این باور برسانند
بقیة الله سلام الله علیه برای شما از هر چیزی بهتر است
مبلغین عزیز امام زمان، تبلیغ برای حضرت یعنی خدمت به کسی که برای شما بهترین است
امام زمان برای شما از پول، شهرت، مقام و هر چیزی که کلمه شیء بر آن اطلاق شود بهتر است، فقط کافی است که خود را به وجود مقدسش منتسب کنیم...
هدایت شده از جلسات عمومی مهدویت
VID_20250116_224742-mc.mp3
37.48M
صوت_پخش_زنده
✅ آیا امام زمان سلام الله علیه بر روی ما حساب باز کرده اند یا نه؟
هدایت شده از اشعار مهدویت
امام باقر سلام الله علیه فرمود:
ما ضَرَّ مَنْ ماتَ مُنْتَظِراً لِأَمْرِنَا أَنْ لا یَمُوتَ فی وَسَطِ فُسْطاطِ الْمَهْدِیِّ وَ عَسْكَرِهِ
کسی که در حال انتظار بمیرد، از اینکه مرگ او در وسط خیمه حضرت مهدی سلام الله علیه و سپاه او نیست ضرر نکرده است.
📚الکافی، ج۱، ص۳۷۲
هر منتظری که دل به ایمان دادهست
جان بر سر عشق ما به جانان دادهست
انگار که همرکاب مهدی بوده
در لشکر و خیمهگاه او جان دادهست
#حسین_شنوائی
اشعار مهدویت👇
@ashaaremahdaviat
💠 متن جلسات عمومی مهدویت حجت الاسلام شیخ محمد توحیدی اسدآبادی
https://eitaa.com/joinchat/1517618231Ce04b735894
کانال صوت جلسات عمومی مهدویت
https://eitaa.com/joinchat/2924938225C532c85536a