. به لاشریک لک ای عشق آمدم که فقط تو را نفس بکشم در هوای هم نفسی #مبین_اردستانی @Mobin_Ardestani

ثبت نام در کلاس‌های «زنگ شعر»👇👇 https://b2n.ir/zangesher صفحات ۱ و ۲

هو العلی العظیم تقدیم به مولا #امیرالمؤمنین_علی_علیه‌السلام ای بی‌کران که هرچه جهان مبتلای توست هستی نفس نفس نفسش در هوای توست جاروکش حریم تو شهپرّ قدسیان جبریل، خادمِ درِ مهمانسرای توست در عرش و فرش و هرچه جهان‌های مختلف هر کس که هست، بوسه‌دهِ خاک پای توست خورشید ذرّه‌ای‌ست که همواره روز و شب پرّان در آستانه‌ٔ ایوان‌طلای توست صبح از کرانه‌های سکوت تو جاری است شب گوشِ جان سپرده به سوز صدای توست جان ریزه‌خوارِ خوانِ مناجاتِ مرتضاست دل خوشه‌چینِ ملتمسِ ربنای توست تبعیدیانِ گمشده در تیهِ ظلمتیم چشمان ما هنوز به دست دعای توست دل را چه غم، غریبِ دو عالم اگر شود؟ در قبر و در قیامت اگر آشنای توست پیوندِ غیر، سست‌تر از تار عنکبوت رکن رکین و حصن حصین هم ولای توست ردّ و قبولِ عامه نیرزد به ارزنی هرآینه رضای خدا در رضای توست #مبین_اردستانی @Mobin_Ardestani

مرحوم احمدرضا احمدی: دوست دارم برای امام‌حسین شعر بگویم/ خانواده‌ام روحانی بودند/دوست دارم تا ۸۳ سالگی عمر کنم ▪️احمدرضا احمدی شاعری است که هر چه گفت از خود گفت. به قول خودش «کلام من هر چه بود طلا بود، مس بود، متعلق به خودم بود. در هر کتاب راه ناهمواری را طی کردم. در هر کتاب چون کتاب نخستینم با هراس آغاز کردم. راهی که در ظلمات بود...». به بهانه درگذشت این شاعر گرانقدر بخش‌هایی از مصاحبه‌ی او که سال 92 با خبرگزاری فارس داشته را بازنشر کردیم؛ شانسم بود با اینکه نسل ما خیلی چیزها را دیده بود. به طور نمونه در جریان 28 مرداد من در خیابان بودم، 16 خرداد را کاملا یادم است که در کف ناصرخسرو بی هدف می‌، کشتار 30تیر هم صدای شلیک‌ها را می‌شنیدم. عقیده دارم شعر سیاسی و اروتیک برای شاعر متوسط است، حتی پابلو نرودا. هیچ وقت دوست نداشتم شعر اروتیک و سیاسی بگویم. شاعر دسته دوم به این سمت روی می‌اورد و اینها عین هم است. بیشتر خانواده‌ام روحانی و اهل کتاب و علم بودند. در کتاب ناظم‌الاسلام کرمانی فصلی به فامیل و جدم اختصاص یافته است. عبدالرحیم احمدی پسر خاله‌ام که خیلی بر روی من تاثیر داشت یکی از بهترین مترجمان بود و قصه نویس درخشانی بود که این راه را ادامه نداد. به نظرم به چیزهایی که آرزو داشتم رسیدم و چیزی از دنیا طلب ندارم. دوست دارم تا 83 سالگی عمر کنم و سالی یک رمان بنویسم. الان هم یکی از رمان‌هایم در حروفچینی است. دوست داشتم برای امام حسین(ع) شعر بسرایم. 📌متن کامل این مصاحبه را در سایت روزنامه فرهیختگان (http://fdn.ir/81452) بخوانید. @FarhikhteganOnline

-در واکنش به نمایش وقیح جاهلیت مدرن در سوئد- «نمرود تیر بسته به زیبایی خدا» روی گل محمدی از اشک، تر شده ست با ما مصیبتی ست که عالم خبر شده ست با ما مصیبتی ست که ورد زبان شده با ما مصیبتی ست که خون جگر شده ست دشمن به فتنه سنگر تصویر را گرفت لشکر نبرده ایم و نبردی دگر شده است آن سوی خنده ها، همه دندان گرگ بود اینک زبانشان به دهان ، نیشتر شده ست از هیچ زاده اند و پی هیچ، زیسته شیطان ، براین جماعت ابتر، پدر شده است نمرود تیر بسته به زیبایی خدا زیبایی خدا ، به خدا بیشتر شده است هم مصحف شریف، درخشیده بازهم هم آتش جهنمشان شعله‌ور شده ست عالم، هنوز در صلوات است و همچنان این رایت نبی ست که بر بام، بَر شده است میلاد عرفان پور @erfanpoor

داری می‌سوزی از عطش، آب‌آوری ندارم دیگه به غیر از تو علی! من یاوری ندارم . «یا ایّها المُدَّثِّر»! شش‌ماهه! «قُم فَأَنذِر» تکبیرِ خونینی بگو «وَ ربَّکَ فَکَبِّر» ای طفلِ شیر‌خواره! با حلقِ پاره پاره بر منبرِ دستِ پدر خطبه‌ بخون دوباره شاهد بگیر خدا رو آتیش بزن دلا رو وقتشه رسواتر کنی این قومِ بی‌حیا رو آه ای شهیدِ مظلوم! شش‌ماهه طفلِ معصوم! دیگه عطش تموم شد بخواب آروم آروم لالا علیِ اصغر... لالا لالا لالالا... #مبین_اردستانی @Mobin_Ardestani

که هم اکبر، هم اصغر دوست دارد که چشمِ عشق را تر دوست دارد علی، رازِ خدا را برملا کرد خدا گل‌های پر پر دوست دارد #مبین_اردستانی @Mobin_Ardestani

تقدیم به ساحت حضرت زینب سلام الله علیها بر قرار و در مدارِ باوفایی زیستی ای که پیش از کربلا هم کربلایی زیستی بی‌زمان در بارگاهِ قدس با عشقِ حسین پیش از آنی که به این دنیا بیایی زیستی آمدی از «جانِ عالَم» خود پرستاری کنی دورِ او هر لحظه گشتی و فدایی زیستی غیرِ زیبایی ندیدی در بلابارانِ عشق از اَلَستِ عاشقی قالوا بلی‌یی زیستی نذرِ شکرِ بی‌شکایت بر درِ تسلیمِ محض سر نهادی البلاءُ للولایی زیستی از نیستان دور ماندی داغِ غربت بر جگر در هوای ناله‌های نینوایی زیستی خطبه خواندی حیدری از مصحفی آتش به جان هم‌نَفَس با آیه‌های روشنایی زیستی نورِ چشمِ آفرینش هم تو بودی از ازل تا ابد بَدرُ‌الدُّجا شمسُ‌الضُّحایی زیستی عالَمی دیگر مگر سازند و از نو آدمی تا عیان گردد که بودی و کجایی زیستی پر گشا! وقتِ پریدن آمد ای که سال‌ها در قفس هر لحظه با شوقِ رهایی زیستی #مبین_اردستانی @Mobin_Ardestani

با دو چشمِ تر آمدند این قوم که بیا دیگر! آمدند این قوم گفته بودی که یار می‌خواهی یارهایی سرآمدند این قوم امتحان را اشاره کن با چشم بِنِگر با سر آمدند این قوم این‌چنین آمدند منتظران این‌چنین مضطر آمدند این قوم تا تو پلکی به هم زدی رفتند با دوصد لشکر آمدند این قوم همه گفتند جمله پشتِ توایم همه با خنجر آمدند این قوم باز گفتند جمله پشتِ توایم رو به رویت درآمدند این قوم گر چه لَختی نیامدند ولی لحظه‌ی آخر آمدند این قوم پیِ دستت به شوقِ بیعت... نه! محضِ انگشتر آمدند این قوم آن‌همه نیزه با خود آوردند پیِ چندین سر آمدند این قوم؟ نیزه نیزه... چنین به دیدارِ سرِ بی پیکر آمدند این قوم نعلِ تازه... چنین به دیدارِ پیکرِ بی سر آمدند این قوم گفته بودی که یار می‌خواهی یارهایی سرآمدند این قوم این‌چنین آمدند منتظران این‌چنین مضطر آمدند این قوم آمدند و حسین را کشتند با دو چشمِ تر آمدند این قوم با دو چشمِ تر آمدند این قوم که بیا دیگر! آمدند این قوم ... #مبین_اردستانی @Mobin_Ardestani

آواز عاشقانه ی ساز سکوت من زیباترین ترانه ی شب های تارمی #مبین_اردستانی