مبین
دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان🌷🤲
✳️ شرح دعای روز چهارم ماه رمضان⭐️⭐️⭐️
👌 نکته:
۱. منظور از امر الله ممکن است دستورات الهیی باشد که مقابل نهی ها است. ممکن است هر چیزی که مرتبط به خدای عزوجل است نیز باشد. اقامه امر الهی که دراین دعا خواسته می شود نشان می دهد که مصداق امر الله ،فعلی است که باید در عمل نشان داده شود. مثل نماز و امر به معروف و نهی از منکر و.... طلب تقویت در اقامه امر الله نشان از سختی اجرای چنین کاری است. مهمتری مصداق امر الهی #ولایت_پذیریِ ولی خداست.
۲. شیرینی ذکر را دیدن اثر آن در زندگی می شود فهمید مثل #آرامش_درونی و یا #انبساط_قلبی و #ابتهاج_درونی . این شیرینی در صورتی حاصل می شود که
ذکر با #حضور_قلب باشد.
۳. کمترین حالت ادای #شکر این است که انسان بداند #ولی_نعمت واقعی او فقط خداست و لاغیر. اگر نعمت درست استفاده شود #شکر_عملی تحقق یافته است.
۴. #حافظ واقعی انسان از خطا، گناه، دشمن یعنی شیطان و نفس، خداست.
اگر #سالک در مسیر سیر، عمل و رفتار خود را مستقلا عامل #وقایت و #پوشش بداند، سلوکش #باطل است.
🌹غدیرامیرالمؤمنین امام علی (علیه السلام)
💟چند رســـم غــــدیــــری :
1⃣ #عیدی دادن:
📜 امام رضا علیه السلام فرمود:
اعطای یک درهم در روز غدیر به برادر ایمانی، معادل هزار درهم است
2⃣ لباس #نو پوشیدن:
📜امام رضا علیه السلام در روز عید غدیر، لباس نو و تمیز و سفید می پوشید.
3⃣ #اطعام کردن:
📜امام رضا علیه السلام میفرمایند:
هر کس برادر مومن خود را در روز عید غدیر اطعام کند، همانند آن است که تمام #پیامبران و #صدیقین را اطعام کرده است.
4⃣ #مهمانی خانوادگی:
📜امام صادق علیه السلام فرمود: خرج کردن یک درهم در روز عید غدیر برابر است با یک میلیون درهم در بقیه اوقات
😷 البته با رعایت پروتکل های بهداشتی 😷
5⃣ لبخند زدن و #شادی کردن:
📜امام رضا علیه السلام فرمود:
هر کس در روز عید غدیر به دیگران لبخند بزند و شادی نماید خداوند در روز #قیامت به رحمت با او رفتار نماید و هزار حاجت او را روا کند و قصری در بهشت به او کرامت فرماید .
6⃣ آذین بندی و #آراستن منازل:
📜امام رضا علیه السلام در روز عید غدیر، منزل خود را تزیین می کرد و می فرمود:
هر کس در این روز خود را بیاراستد خداوند همه گناهانش را بیامرزد و اگر تا غدیر سال آینده اگر از دنیا رفت، اجر #شهید خواهد داشت
7⃣ اعلام #برادری و اخوت:
📜پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم در روز عید غدیر بین مومنان عقد برادری و اخوت ایجاد کردند
8⃣ #قرض_دادن به مومنین:
📜امام رضا علیه السلام میفرماید:
هر کس در روز عید غدیر به برادر مومن خود #قرضالحسنه بدهد خدا در دنیا و آخرت قرض او را ادا خواهد کرد
9⃣ #صلوات فرستادن بر پیامبر و خاندان طاهرینش
0⃣1⃣ عفو و #بخشش نمودن مومنین
1⃣1⃣ #عمل_صالح و نیکو انجام دادن:
📜امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس در روز عید غدیر عمل صالح انجام دهد، برابر با ۸۰ ماه عبادت است
2⃣1⃣ #شکر گزاری و تشکر کردن از خدا بابت نعمت ولایت :
(الحمدالله الذی جعلنا من المتمسکین بولایت امیرالمومنین و اولاده المعصومین علیهم السلام)
#غدیر_را_تبلیغ_کنیم
#من_غدیری_ام
#فقط_به_عشق_علی
ارسالی از حوزه126حضرتسکینه_سلام الله علیها
🔰چرا در #سجده_زیارت_عاشورا ما از خدا بابت این #مصیبت بزرگ #شکرگذاری میکنیم⁉️
🔰مگر مصیبت به این بزرگی شکر داره ⁉️
🔷طبق بینش اسلامی انسان مؤمن به جهت شناختی که در باره خداوند دارد، هر چه از سوی پرودگارش به او برسد، شکر گزار است و در برابر حوادث تسلیم است .
🔺امام حسین در شب عاشورا در جمع اصحاب و اهل بیت خود چنین عرضه داشت:
"خدا را در حالی که در وضع مناسب و خوب هستم یا در ناراحتی هستم حمد و ستایش می کنم. "[۱]
🔹شیخ حر عاملی نیز در وسایل الشیعه شریف، بابی را گشوده است به ذکر روایات اهل بیت تحت عنوان:
"باب استحباب شکر خداوند در هنگام مصایب"
[۲]
🔹شیخ کلینی روایت می کند که امام صادق علیه السلام فرمود:
"پیامبر چنین بود که وقتی مساله ای برایش پیش می امد که او را خوشحال می کرد، حمد خداوند را بر آن نعمت به جا می آورد و اگر مساله برایش پیش می آمد که ناراحتش می کرد، می فرمود: حمد برای خداوند است در همه حالات"..[۳]
🚩مسأله کربلا اگر چه از یک نظر مصیبتی جانگداز بود؛ اما از نظر دیگر نعمتی بزرگ برای مسلمین و اسلام بود، زیرا به برکت خون امام حسین(ع) و یارانش اسلام از انحراف نجات یافت .
انحرافی که نزدیک بود از طریق یزیدیان و بنی امیه تمام جامعه اسلامی و شریعت پیامبر گرامی را در بر گیرد.
🔺شهادت امام حسین از این انحراف بزرگ جلوگیری کرد و این جای شکر دارد .
🔹از سوی دیگر قیام کربلا بهترین الگو برای تمام آزادگان جهان است، که در مسیر ظلم ستیزی قرار دارند.. از این نگاه نیز جای شکر بر این نعمت وجود دارد.
#شکر
#مصیبت
#زیارت_عاشورا
📚[۱]تاریخ طبری، ج۵،ص۴۱۸
📚الإرشــــاد، ج۲،ص۹۱
📚[۲]وسائل الشیعه، ج۳،ص۲۴۶،باب۷۳
📚[۳]کافی، ج۲،ص۹۷