به هر محملی نغمۀ «یا رب» است شما هم چو مرغ شب ای ناقه ها بنالید با زینب ای ناقه ها شب است و بیابان پر از ولوله مدینه دعا کن به این قافله همانا به شوق وصال خدا گرفتند از دیگران فاصله خدا رحم آرد به حال رباب که بر کف گرفته کمان حرمله پدر را ببرّند لب تشنه سر پسر را ببندند در سلسله شرار جگر شمع محمل شده نوای جرس آتش دل شده مدینه دعا کن برای حسین که خالی بوَد در تو جای حسین مدینه مدینه دگر نشنوی دل شب صدای دعای حسین مدینه به اهل مدینه بگو که فرداست روز عزای حسین خدایت دهد صبر ام البنین که عباس گردد فدای حسین دلش یاد رخسار پیغمبر است نگاهش به روی علی اکبر است مدینه دعا کن که این انجمن بیایند بار دگر در وطن از آن بیم دارم که دخت علی ز شش یوسف آرد یکی پیرهن از آن بیم دارم که رأس حسین لب تشنه گردد جدا از بدن از آن بیم دارم که پرپر شود چو گل پیکر قاسم بن حسن الهی به دنبال این کاروان بوَد روز و شب اشک «میثم» روانا حاج غلامرضا سازگار

مدینه شهر خوبی ها مدینه شهر نبی بود، شهر خوبی ها ولی چه عرصۀ تنگی برای آقا شد رسید جای بلندی که شهر پیدا بود نگاه کرد و دلش بی قرار زهرا شد وداع کرد و، روانه به سوی وادی عشق عزیز فاطمه راهی کوه و صحرا شد نگاه کرد به اصغر، به روی دختر خود دلش شکست و گرفتار کار دنیا شد در این میانه، زنی پشتشان دعا می خواند نگاهِ امّ بنین خیره بر پسرها شد خدا کند که دوباره حسین برگردد دعای مادری اش پشتِکار سقّا شد خبر نداشت که گودال کربلا روزی سَر عبا و عمامه، چقدر دعوا شد پوریا باقری

روضه ۲۸ رجب سالروز حرکت کاروان امام حسین(ع) از مدینه و شروع قیام سیدالشهدا(ع) _ استاد حاج منصور ارضی

یه رفیق دارم اسمش خداست حسابش از همه جداست یک عمر دنبال رفیق گشتم اما هیچ... یا رفیق من لا رفیق له اینجا بود که تازه فهمیدم اسمش خداست