◾️ّآیا امام حسین علیه‌السّلام از آغاز مي‌دانستند به شهادت مي‌رسند؟◾️ (بخش اوّل) ▪️شبهه‌ای است که حدود پنجاه سال قبل مطرح شد و پاسخش داده شد و کنار گذاشته شد؛ ولی اخیراً دوباره در بعضی از مجامع به‌اصطلاح روشنفکری دینی مطرح شده است. ▪️به‌عنوان پاسخ به این بحث مطالبی را مطرح می‌کنیم تا اگر خوانندگان عزیز در جریان ارتباطات اجتماعیشان با چنین بحثی روبه‌رو شدند، پاسخ منظّمی در ذهنشان داشته باشند. البتّه در سده‌های گذشته هم این بحث طرفدارانی داشته و مطرح می‌شده؛ امّا در سده‌ی اخیر حدود پنجاه سال قبل، کتابی به‌نام شهید جاوید، توسّط یک روحانی نجف‌آبادی منتشر شد و این نظریّه را دوباره مطرح کرد. ▪️همان موقع سروصدای زیادی به پا شد و کتاب‌های متعدّدی در ردّ کتاب شهید جاوید نوشتند و پاسخ آن را دادند. منتها علّت اینکه الآن می‌خواهیم به آن بپردازیم این است که دوباره افرادی این بحث را از زیر خاک بیرون آورده و زنده‌اش کرده‌اند. ▪️شبهه‌ای که مطرح شده این است که در ماجرای عاشورا، حرکت امام حسین علیه‌السّلام از مدینه به مکّه و از مکّه به کربلا اینگونه نبود که می‌دانستند شهید می‌شوند. خیر، حضرت با نامه‌هایی که از مردم کوفه به ایشان رسیده بود، گمان کرده بودند مردم کوفه به‌راستی ایشان را حمایت می‌کنند و ایشان به کوفه می‌روند و حکومت مقتدری تشکیل می‌دهند و در موضعِ حاکمیّت قرار می‌گیرند. امام نمی‌دانستند کشته می‌شوند. گمان می‌کردند پیروز می‌شوند و به حکومت می‌رسند. ▪️تعبیر خود نویسنده این است که اعتقاد به اینکه امام حسین علیه‌السّلام می‌دانستند کشته می‌شوند و با علم به آن به کربلا رفتند، سبب می‌شود که نه‌تنها امام حسین علیه‌السّلام از امامت عزل شوند و صلاحیّت امامت را نداشته باشند، حتّی به‌عنوان یک امام جماعت هم نشود به ایشان اقتدا کرد. چرا؟ چون این انسان با دست خودش، خود را به هلاکت انداخته است؛ در حالی که قرآن می‌فرماید: لاتُلْقُوا بِاَيْدِيكُمْ اِلَی التَّهْلُكَةِ: خود را با دست خود به هلاكت نیندازید. ▪️اگر امام حسین علیه‌السّلام می‌دانستند کشته می‌شوند و به کربلا رفتند، با دست خودشان، خودشان را به هلاکت انداخته‌اند و این کار، خلاف شرع است و کسی که این کار خلاف شرع را مرتکب شود، نه‌تنها امام معصوم نیست؛ حتّی امام عادلی هم که بشود در نماز جماعت به ایشان اقتدا کرد، نیست و از عدالت خارج است! و چون یقیناً امام حسین علیه‌السّلام، امام معصوم بوده‌اند، بنابراین لازمه‌ی عصمتشان این است که از شهادتشان بی‌خبر بوده باشند. حضرت به گمان اینکه مردم کوفه از ایشان استقبال می‌کنند و ایشان به حکومت می‌رسند، رفتند؛ امّا بعد از اینکه به کوفه رسیدند، مردم کوفه به ایشان خیانت و جفا کردند و بعد هم ایشان را به شهادت رساندند. این طرح مسأله است. #شهادت_امام_حسين عليه السلام #استاد_مهدي_طيّب ادامه دارد.... @modafeanzuhur 🏴 کانال مهدوی مدافعان ظهور 🏴 https://eitaa.com/joinchat/3280666642C9b9ebd02e0

◾️آیا امام حسین علیه‌السّلام از آغاز  می‌دانستند به شهادت می‌رسند؟◾️ (بخش دوم) ⁉️ ▪️گفتیم با توجّه به شبهاتی که در مجامع روشنفکری دینی مطرح شده است، می‌خواهیم به این پرسش پاسخ بدهیم که امام حسین علیه‌السّلام می‌دانستند شهید می‌شوند یا نه؛ و اگر می‌دانستند، با علم به این قضیّه، شرعاً جایز بود بروند خود را به کشتن دهند و زن و بچّه‌شان نیز به اسارت بیفتند. پاسخ این سؤال به مباحث متعدّدی مربوط می‌شود. 1️⃣ ▪️سه انگیزه برای حرکت اباعبدالله‌الحسین علیه‌السّلام مطرح شده است. گروهی معتقدند فشاری که حکومت یزید برای بیعت گرفتن از امام حسین علیه‌السّلام آورد و امام حسین علیه‌السّلام نمی‌خواستند با یزید بیعت کنند، سبب شد که از مدینه به مکّه و از آنجا به عراق فرار کنند و بالاخره سپاهیان یزید ایشان را در کربلا گیر انداختند و کشتند. پس از نظر این گروه، علّت حرکت امام حسین علیه‌السّلام فرار از بیعت با یزید بود و اگر حکومت یزید از ایشان تقاضای بیعت نکرده بود و ایشان را راحت گذاشته بود، ایشان کاری به کار دستگاه یزید نداشتند! ایشان مسجدشان را می‌رفتند؛ نمازشان را می‌خواندند؛ قرآنشان را می‌خواندند؛ ذکرشان را می‌گفتند؛ عبادتشان را می‌کردند و کاری به کار دستگاه یزیدی نداشتند. پس این یک انگیزه که گروهی طرفدار آن هستند. 2️⃣ ▪️گروه دوم معتقدند انگیزه‌ی حرکت امام حسین علیه‌السّلام دعوت کوفیان بود. هزاران نفر از کوفه، به امام حسین علیه‌السّلام نامه نوشتند و از ایشان برای امامت و رهبری و حاکمیّت و امارت و ولایت خودشان دعوت کردند. و چون مردم از امام حسین علیه‌السّلام خواستند، حجّت بر ایشان تمام شد و شرعاً وظیفه‌شان بود که دعوت آنان را لبّیک گویند و به کوفه بروند. حال، اینکه کوفیان جفا کردند، بحث علی‌حده‌ای است؛ ولی وقتی با اعلام حمایت مردم، حجّت بر امام معصوم تمام می‌شود، وظیفه‌ی امام این است که زمام امور را به دست گیرد. بر امام حسین علیه‌السّلام هم حجّت تمام شده بود؛ چون مردم اعلام پذیرش و آمادگی کردند؛ لذا باید می‌رفتند. پس دومین انگیزه‌ای که مطرح می‌کنند، دعوت کوفیان و اتمام حجّت بر حضرت است. و لذا به این لحاظ حضرت از مدینه به مکّه رفتند و از مکّه نیز به قصد کوفه خارج شدند؛ ولی به کوفه نرسیدند و در کربلا به شهادت رسیدند. 3️⃣▪️سومین انگیزه‌ای که برای حرکت امام حسین علیه‌السّلام مطرح است، این است که امام حسین علیه‌السّلام انفعالی عمل نکردند که یا در برابر فشار حکومت منفعل باشند که بیعت کن، یا در برابر دعوت‌نامه‌های کوفیان منفعل باشند؛ بلکه امام فعّال وارد میدان شدند و پیشگام بودند؛ دنباله‌رو یک پدیده نبودند. امام یک حرکت ابتدایی داشتند، نه انفعالی. امام وقتی حکومت فاسد یزید را می‌بینند، حکومتی که منکر وحی و خدا و دین است، حکومت ستمگر و جائر، حکومتی که حلال خدا را حرام می‌شمارد، حرام خدا را حلال می‌شمارد، حقوق مردم را تضییع می‌کند، سمبل و اسطوره‌ی فسق و فجور و فساد و فحشاست و بی‌پرده و علنی، وحی و اسلام و دین خدا را انکار می‌کند، قیام در برابر این حکومت و بازگرداندن مسیر حکومت اسلامی به همان سیره‌ی جدّ بزرگوارشان پیامبراکرم صلّی‌الله‌علیه‌وآله و پدر بزرگوارشان امیرالمؤمنین علیه‌السّلام را تکلیف خود می‌دانند. این قیامی در مسیر امر به معروف و نهی از منکر است؛ جهادی در برابر یک حکومت طاغوتی و فاسد، برای مبارزه‌ی با او و از پا درآوردن اوست. ▪️این سه انگیزه برای قیام حضرت مطرح است. در شماره‌های آینده‌ی این نوشتار، این سه انگیزه را تحلیل خواهیم کرد. #شهادت_امام_حسين عليه السّلام @modafeanzuhur 🏴 کانال مهدوی مدافعان ظهور 🏴 https://eitaa.com/joinchat/3280666642C9b9ebd02e0