#داستان_فرار_از_جهنم #قسمت_بیست_و_دوم بالاخره یک روز که دوباره به جون گل و گیاه ها افتاده بودم، اومد زد روی شونه ام و گفت ... اینطوری فایده نداره ... باید این بیچاره ها رو از دست تو نجات بدم ..... دستم رو گرفت و برد به به تعمیرگاه ... خندید و گفت: فکر می کنم کار اینجا بیشتر بهت میاد .. ضمانتم رو کرده بود ... خیلی سریع کار رو یاد گرفتم ..... همه از استعدادم تعجب کرده بودن ... دائم دستگاه روی گوشم بود ... قرآن گوش می کردم و کار می کردم .. این بار، روح حنیف تنهام گذاشته بود... نه چیزی کم می شد، نه کاری غلط انجام می شد... بدون هیچ نقص و مشکلی کارم رو انجام می دادم ... ( قسمت بیست و دوم: نگاه ) از سر کار برمی گشتم مسجد و اونجا توی اتاقی که بهم داده بودند؛ می خوابیدم ... چند بار، افراد مختلف بهم پیشنهاد دادن که به جای خوابیدن کنار مسجد، و تا پیدا کردن به جای مناسب برم خونه اونها ..... اما من جرات نمی کردم ... نمی تونستم به کسی اعتماد کنم ....... رفتار مسلمان ها برام جالب بود ... داشتن خانواده، علاقه به بچه دار شدن ...چنان مراقب بچه هاشون بودن که انگار با ارزش ترین چیز زندگی اونها هستند .. رفتارشون با همدیگه، مصافحه کردن و ... هم عجیب بود ... حتی زن هاشون با وجود پوشش به نظرم زیبا و جالب بودند... البته این تنها قسمتی بود که چند بار بهم جدی تذکر دادند .... - ماقي نگاهت باش استند ... اینطہ، می نگاه نکن استند ....