💠 در معنی بسم الله الرحمن الرحیم قال النّبی علیه‌السلام: كُلُّ أمرٍ ذي بالٍ لَم يُبدَأ بِإسمِ اللهِ فَهُوَ أبتَرُ می‌فرماید مصطفی علیه‌السلام که هر کاری که در او خطری باشد و عزتی باشد و فایده‌ای باشد، چون به نام خدا پناه نگیرد در آغاز آن کار، هرچند که جهد کنند، آن کار تمام نشود و عاقبتْ سر به پشیمانی و خسارت بیرون کند، و اگر باورت نمی‌آید درنگر در فرعون و شدّاد و نمرود که با چندان‌هزار آلت و عدّت و لشکر و ملک و بازو بکوشیدند و اندیشیدند و خزینه‌های عالم خرج کردند تا ایشان را از آن مُلک برخورداری باشد و نام نیکو بماند، تا سال‌های دراز ایشان را به نیکی و بزرگی یاد کنند و دوست دارند، چون به نام خدا پناه نگرفتند در آن کار خویش، آن‌همه کارهاشان باژگونه شد و همۀ امیدهاشان نگونسار شد: دوستی خواستند، دشمن‌روی عالم گشتند؛ نیک‌نامی خواستند، بدنام عالم شدند؛ در دل‌ها عظمت و حرمت خواستند، از پشه و مگس حقیرتر و ننگین‌تر شدند! و اگر خواهی که این سخن روشن‌تر شود در حال انبیا نظر کن که ایشان هر کار که کردند، آغاز به این کردند و پناه به این نام گرفتند و خدمت این نام کردند و این نام را در میان جان و دل جا کردند و مال خود فدای این نام کردند، و در بند قبول خلق نبودند که خلق ایشان را بد گویند، یا نیک گویند؛ در بند آن بودند تا خلق را به خدمت این نام کشند و در پناه این نام کشند، و در بند آن نبودند که میان خلق، نیک‌نام باشند و نام ایشان بماند؛ بلکه در بند آن بودند تا این نام حق عزیز و معظم باشد و تعظیم این نام بماند، و اگر نام خود را خواستند، هم از بهر این نام خواستند تا خلقان بشنوند که این نامِ بزرگ نامشان را چون بزرگ کرد و چون عزیز کرد، تا دیده‌های خلق را بگشایند که راه غلط مکنید و اگر نام خود را می‌خواهید، نام خود را بهلید، این نام را بگیرد؛ و اگر حرمت خود می‌خواهید، حرمت این نام را نگاه دارید؛ و نام خود را فراموش کنید و این نام را یاد دارید که هرکه نام خود جست، نام خود را گم کرد و هرکه نام خود را در این نام گم کرد، نیک‌نامی یافت تا ابد. #مولوی #مجالس_سبعه 🍃