پدیده ایکاروس در مدیریت به رفتارهای مدیرانی گفته می‌شود که در پی کسب موفقیت‌های چشمگیر، دچار غرور و خودبزرگ‌بینی می‌شوند و در نهایت، این رفتارها منجر به شکست آنها می‌شود. این پدیده از داستان ایکاروس، پسر دایدون، در اساطیر یونان گرفته شده است. ایکاروس و برادرش، دافنه، در پی فرار از پادشاه کرت، مینوس، بال‌هایی از پرهای مرغ و موم ساخته و از قصر مینوس فرار کردند. ایکاروس در حین پرواز، از نزدیک شدن به خورشید خودداری نکرد و گرمای خورشید باعث ذوب شدن موم بال‌های او شد. ایکاروس در نهایت به زمین سقوط کرد و جان خود را از دست داد. در مدیریت، پدیده ایکاروس می‌تواند در موارد زیر رخ دهد: مدیرانی که پس از کسب موفقیت‌های چشمگیر، دچار غرور و خودبزرگ‌بینی می‌شوند و به انتقادات و بازخوردها توجه نمی‌کنند. مدیرانی که در تصمیم‌گیری‌های خود، بیش از حد به خود اعتماد می‌کنند و از مشورت با دیگران خودداری می‌کنند. مدیرانی که در پی کسب موفقیت‌های بیشتر، ریسک‌های غیرمنطقی را می‌پذیرند. پدیده ایکاروس می‌تواند پیامدهای جدی برای مدیران و سازمان‌ها داشته باشد. این پدیده می‌تواند منجر به تصمیم‌گیری‌های غلط، کاهش بهره‌وری، و حتی ورشکستگی سازمان شود. برای جلوگیری از پدیده ایکاروس، مدیران باید به نکات زیر توجه کنند: همیشه متواضع و فروتن باشند و از انتقادات و بازخوردها استقبال کنند. در تصمیم‌گیری‌های خود، از مشورت با دیگران استفاده کنند. ریسک‌های غیرمنطقی را نپذیرند. مدیرانی که می‌توانند از غرور و خودبزرگ‌بینی خود جلوگیری کنند، می‌توانند در کسب موفقیت‌های پایدار موفق‌تر باشند. #مدیریت_برای_همه @modirbashi

معرفی ابزارهای هوش مصنوعی https://eitaa.com/WikiAi #مدیریت_برای_همه @modirbashi

👀یک نقل قول در خصوص ریشه جمعه سیاه مدیریت_برای_همه @modirbashi

کتاب قدرت سکوت: قدرت درونگراها در جهانی که قادر نیست از سخن گفت باز ایستد. کتاب قدرت سکوت اثر جالب توجهی از سوزان کین است که از زاویه‌ای خاص به واکاوی مسئله‌ی برون‌گرایی و درون‌گرایی پرداخته. این کتاب که برنده جایزه گودریدز شده، به لیست پرفروش‌های آمازون و نیویورک‌تایمز نیز راه یافته است. فرهنگ‌های گوناگون، تیپ‌های شخصیتی متفاوتی را پرورش می‌دهند. یک خلق‌و‌خوی واحد می‌تواند در یک جامعه ناپسند، و در جامعه‌ای دیگر پسندیده تلقی گردد. درباره‌ی دوگانه‌ی برونگرایی - درون‌گرایی نیز وضعیت از همین قرار است. سوزان کین (Susan Cain) در کتاب تحسین‌برانگیز قدرت سکوت (Quiet: the power of introverts in a world that can’t stop talking)، تحقیقی گسترده و همه‌جانبه درباره‌ی تلقی فرهنگ‌های گوناگون از خلق‌وخوی اشخاص، و قضاوت آن‌ها نسبت به برون‌گرایان و درون‌گرایان انجام داده است. در این اثر می‌خوانید که چرا افراد گوشه‌گیر و منزوی، معمولاً در فرهنگ مدرن با تمسخر و یا بی‌اعتنایی مواجه می‌شوند. سوزان کین با بهره‌گیری از زندگی بزرگان علم، هنر، سیاست، فناوری و... ، و همچنین، با تحلیل مصاحبه‌هایی که با بی‌شمار افرادِ درونگرا ترتیب داده، برای شما قدرت عظیمی را فاش ساخته که در هاله‌ی سکوت و انزوا مخفی شده است. او خواهان ستایش از سکوت در جهانِ مملو از پُرحرفی و یاوه‌گویی‌ست. کین ثابت می‌کند بسیاری از عقایدی که مردم در جوامع مختلف درباره‌ی تیپ‌های شخصیتی متفاوت ترویج می‌کنند، علناً اشتباه و بی‌پشتوانه است. او نشان می‌دهد که چرا از سکوت گوشه‌گیران برداشت‌ های اشتباهی می شود. #مدیریت_برای_همه #modirbashi

هنر بزرگ به خود نگرفتن تمرین: این‌که یک‌جایی آرام بنشینید و تصور کنید که کجا هستید؛ یعنی تصور کنید که در این خانه هستم و در این خیابان هستم و در این شهر. یعنی وقتی که از بالا به‌خودتان نگاه می‌کنید، تصویر آدمی را دارید که در خانه خودش نشسته؛ خانه‌ای که در خیابانی واقع شده و خیابانی که در شهری واقع شده و شهری که در استانی واقع شده و استانی که در کشوری و کشوری که در قاره‌ای و قاره‌ای که در کره‌ای واقع شده به نام کره زمین. حالا تصور کنید این خانه‌ای که شما در آن حضور دارید و با محوریت شما دارد شکل می‌گیرد و اداره می‌شود، شما را در دل خودش ندارد. ترسناک است، نه؟ اما از این مرحله و مرز ترسناک بودن که عبور کنید، می‌بینید که کم‌کم با این واقعیت می‌توانید کنار بیایید. یعنی این خانه بدون شما هم می‌تواند به راه خودش برود. بعد خانه‌ای را تصور می‌کنید که هست و دارد به زندگی‌اش ادامه می‌دهد، ولی شما در آن نیستید؛ شمایی که در آن خیابان هم نیستید و در آن شهر و استان و... هم نیستید. اما قرار است که با چنین تمرینی به کجا برسید؟ به اینکه مقداری از اهمیت شخصی خودتان را از دست بدهید. اینکه درک کنید واقعاً جهان و شهر و خیابان و خانه و حتی خانواده نیز، بدون شما می‌توانند به راه خودشان ادامه بدهند. البته که تصورش کمی سخت است، اما همه اینها شدنی است و بدون شما هم اتفاق خواهد افتاد. وقتی که شما اهمیت شخصی خودتان را کم‌کم از دست می‌دهید، متوجه می‌شوید که بله، واقعاً محور همه‌‌چیز نیستید. خیلی از ناراحتی‌هایی که انسان تحمل می‌کند، بابت آن است که تصور می‌کند خیلی مهم است و محور همه‌‌چیز است. همین باعث می‌شود تا همه‌‌چیز را به‌خودمان بگیریم. یعنی هر رفتار و تنش و مشکل و بحرانی که اتفاق می‌افتد، آن را به نوعی به‌خودمان می‌گیریم. اما چرا؟ به همان دلیلی که گفتیم؛ اهمیت شخصی بالا. در واقع شما حجم زیادی از خودبزرگ‌بینی را در درون‌تان دارید. آن هم درحالی‌که از حیث واقعی، ما واقعاً فرقی با فلان شیء و فلان سنگ کنار جاده و فلان گیاه نداریم و برای طبیعت و پیرامون‌مان، در نسبت با آنها از یک اهمیت برخوردار هستیم. اما به قدری خودبزرگ‌بینی داریم که تصور می‌کنیم نه، این‌طوری‌ها هم نیست و ما به نوعی محور همه‌‌چیز هستیم. نتیجه چنین دیدگاهی، آن است که به راحتی از همه‌‌چیز ناراحت می‌شویم و به ما بر می‌خورد؛ درحالی‌که شاید خیلی از این موارد اصلاً دخلی به ما نداشته باشد و صرفاً ناشی از شرایط نامساعد ایجادکنندگان چنین رفتارهایی است؛ نه شرایط نامساعد ما. این‌جاست که به هنر بزرگ «به‌خود نگرفتن» می‌رسیم؛ قاعده‌اش هم خیلی مشخص است؛ شما در موقعیتی هستید که آن تنش و آن بحران و آن توهین و هر چیز دیگر در آن اتفاق می‌افتد. حالا اگر در این موقعیت، عنصری به نام من و شما را بردارند و به جایش یک نفر دیگر را بگذارند، چه خواهد شد؟ غالباً چنین تنش‌ها و بحران‌ها و گرفتاری‌هایی باز هم ایجاد خواهد شد. اگر فقط به این فکر کنید که چه شما باشید و چه نباشید، این گرفتاری‌ها اتفاق خواهند افتاد، به این درک بزرگ خواهید رسید که بله، من محور و باعث و بانی این گرفتاری‌ها نیستم و اساساً در آن موقعیت، این گرفتاری و ایجاد آن اجتناب ناپذیر بوده است. با همین درک عظیم، به آرامشی عظیم هم می‌رسید؛ آرامشی که نشان می‌دهد نباید خیلی از چیزها را به‌خودتان بگیرید و نباید اساساً چنین سطحی از خودبزرگ‌بینی را داشته باشید. به‌نظر چنین درکی برای جامعه امروز ما نیز به‌شدت لازم و ضروری است. نظرات دیگران درباره ما 2 بخش دارد: واقع‌داوری و ارزش‌داوری. بالای 90 درصد که همین ارزش‌داوری‌ها هستند؛ یعنی برخاسته از ارزش‌های دیگران هستند و ارتباطی به ما ندارند. درصد کمی از آنها در واقع‌داوری هستند که می‌شود به آنها اعتنا کرد. در این صورت، می‌توانیم به هنر عظیم دیگری دست پیدا کنیم؛ هنر «بی‌خیالی مقدس» اینکه بیشتر نظرات و داوری‌های دیگران ارتباطی به ما و واقعیت ندارد؛ برخاسته از ارزش‌های درونی خود افراد است و غالباً می‌شود به آنها بی‌اعتنا بود. ترکیب این دیدگاه و هنر به‌خود نگرفتن، اساساً می‌تواند ما را در بغرنج‌ترین وضعیت‌ها نیز آرام نگه دارد؛ اینطور نیست؟ عیسی محمدی-روزنامه نگار #مدیریت_برای_همه #modirbashi

تجربه یک بنیانگذار (به نقل از سایت دیدار) از سال ۱۳۸۲ با یک شرکت طراحی وبسایت و رویای ساختن سایتی مثل Ebay بعد از فارغ التحصیلی از کارشناس ارشد نرم افزار کارم را شروع کردم،‌ در آن سال‌ها جاده که چه عرض کنم، کوره راهی هم نبود و باید از میان کوه، دره و جنگل راه می‌ساختیم و سختی این نداشته‌ها، آموخته‌های زیادی را برای به همراه داشت، آموخته‌هایی که منجر به آن شد CRM دیدار را در کمتر از ۵ سال،‌ لیدر بازار ایران بکنیم. در این مقاله سعی می‌کنم ۲۱ نگرشی که در این مسیر مرا کمک کرده است با شما به اشتراک بگذارم، آرزو دارم که برای شما هم پر از گشایش باشد: هر کس چرایی برای زیستن دارد، با هر چگونه‌ای می‌سازد. بدون تداوم و تمرکز، موفقیت بزرگی حاصل نمی‌شود. کسبِ درآمد ناسالم (چون بدون زحمت است) احتمال برگشت شما را به درآمدِ سالم (چون زحمت دارد) خیلی سخت می‌کند. درکِ درست اولویت در کسب‌و‌کار عامل اصلی موفقیت و عدم درکش عامل اصلی شکست است. مشتریان ناراضی که نارضایتی‌شان را اعلام می‌کنند، بهترین مدیران محصول رایگان شما هستند. در مذاکره کسی که کمتر حرف می‌زند، احتمالِ بُردش در مذاکره بیشتر است. تشخیصِ درست درد مشتری = فروش موفق تو نمی‌توانی محصولی بسازی که همه عاشقش شوند، اما می‌توانی محصول بسازی که گروه خاصی دیوانه‌وار آن را دوست داشته باشند. کسب‌وکاری که برنامه مدون برای مُشعوف سازی مشتریانش نداشته باشد، رشد عجیبی نمی‌تواند بکند. محتوا را برای خواندنِ لذتبخش مشتریان تولید کنید نه برای SEO. اعتبار و ارتباط ارزشمندتر و کاراتر از پول است. پول تولید شده از ناخوشی آدم‌ها برای شما خوشی خلق نخواهد کرد. ماموریت کسب و کار شما در مقابل پولی که دریافت می‌کنید، چیست؟ پاسخ به این سوال و تعهد به انجامش برای موفقیت یک کسب‌و‌کار ضروری است. خیلی مهم است که تک تک اعضای تیم شما، ماموریت کسب و کارتان را بدانند. اصلی‌ترین ماموریت مدیران یک کسب‌و‌کار تسهیل‌گری و سیستم سازی برای نیروهایشان است. اگر می‌خواهی توان تحملِ سختی‌های کار بزرگ را داشته باشی باید رویای خیلی بزرگی داشته باشی که قطعا آن رویا پول نیست. مدیر کسب‌وکاری که مهارت مارکتینگ و فروش نداشته باشد، مسیر موفقیتش پُر پیچ و خم است. تک تک افراد شرکت شما، مشتریان شما، محتواهای شما و محصول شما بخشی از تیم فروش‌تان هستند. خلاقیت کاتالیزور رشد کسب‌و‌کار است. تغییرِ دنیای بیر‌ون از شما، تغییر جدی در شما ایجاد نخواهد کرد، چراکه شما همیشه خودتان را همراه خودتان دارید. برای تغییر روی خودتان تمرکز کنید. چیزی به غیر از عدد، بنچ‌مارک و شهود (منتج از ۱۰.۰۰۰ ساعت تجربه متمرکز) در کسب‌وکار، خزعبل است. #مدیریت_برای_همه @modirbashi

📈  در راستاي برنامه شتابدهي سراي نوآوري دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف‌آباد: 4⃣ دوره مدیریت استراتژیک در کسب و کار ⏰ یکشنبه ۱۹ آذر و ۳ دی ۱۴۰۲ ساعت ۱۰ تا ۱۴ 🔖 دكتر ناصر خانی عضو هيات علمي دانشگاه شناسه دفتر توانمند سازي دانشگاه آزاد اسلامي: ۱۱۳۹۱ ✉️ اعطای گواهي معتبر در پايان مجموعه دوره ها 🔑 حضور برای کلیه علاقه مندان آزاد و رایگان است   💎مکان برگزاری: دانشگاه آزاد اسلامي واحد نجف آباد، ساختمان سرای نوآوری صنعت ساخت طلا و جواهرات و مرکز رشد تجهیزات پزشکی، طبقه دوم، سالن سمینار 📞 42292752-031

فیلم مدیریتی آخر هفته: بنیانگذار؛ The Founder این فیلم داستان ری کراک و ماجرای به دست آوردن فست فود زنجیره‌ای مک‌دونالد را به تصویر می‌کشد. تماشای فیلم: https://www.aparat.com/v/oH3VW #مدیریت_برای_همه @modirbashi

کتاب بازی بی نهایت دو فصل رایگان این کتاب حاوی مطالبی خواندنی است. #مدیریت_برای_همه @modirbashi

معلّمان الهام بخش @TDCcenter

مزیت رقابتی پایدار وجود ندارد؛ آنچه هست مجموعه ای از مزیت های رقابتی موقت است. مدیریت_برای_همه @modirbashi