حتی شده چندینبار خواستم نبینمت، ولی
همین کہ چشمامو میبستم، از گونههام
سرازیر میشدی ..
ملت ایران اینشکلین کہ، قبلِ اینکه باهاشون
دردودل کني باید اول بگی، [ ببین، من میدونم
تو از من بدبختترین، بیچارهتری، شکستهتری،
ولی خفہشو بزار من حرف بزنم. ]
صدبار گفتم میروم، یکبار نشنیدم بِمان
یکبار گفتي میروم، صدقفلہ کردم خانهرا ..
+ او هم شمارو میخواست؟
- بہ اندازهی یه قرن ساکت موندم، بعد
گفتم : هیچوقت مطمئن نشدم :))
من دربارهۍ تو شعر نمیگم، تو " خودت تو
واژهها میشینی، خودت مدادِ من و وسوسه
میکنی، خودت شعر رو عاشقانهش میکنی،
خودت تو شعر داد میزنی که من و میگہ "
لانگدیستنس یعني دونفر کہ توی روح هم
دمیدهشدن، یعنی بغض و بوسہهای پنهانیِ
پشتِ گوشی، میگن عاشقی که راهش از بغل
دوره، مثل مردهایی میمونه کہ دستش از دنیا
کوتاهِ، دلش میخواد اما نمیتونه ((:
هیچوقت نمیگفت کہ من ''دوستتدارم''
ولی اون همیشه شالی و سر میکرد کہ من
براش خریده بودم =) .