«هیچ کس مسئول خوشبخت کردن و خوشبخت موندن کسی در زندگی نیست.و والدین یک سرویس دهنده ی مادام العمر، رایگان و همیشگی برای فرزندانشون نیستند.» -برای جوان ایرانی

NEW FOLDER 31

این نکات و هم مجردا ببین‌ان، هم متاهلا! فرقی نداره ازدواج کردی یا نه! اگه با آدمای دور و برت به مشکل خوردی؛ حتما تماشاش کن! #به_توان_دو #بزرگ_شدن 🪴@takrang1

اگه ازم بپرسی راه درمان کمال‌گرایی چیه؟ + بهت میگم تبدیل اون به پیشرفت‌گرایی! و اگه بپرسی فرق این دو در چیه؟ + بهت میگم؛ پیشرفت‌گرایی بالا میبره، کمال‌گرایی زمین میزنه، کمال‌گرایی درده، پیشرفت‌گرایی درمانش، کمال‌گرایی پر از "گند زدم‌هاست"و پیشرفت گرایی پر از تجربه‌ست‌ها آدم کمال‌گرا کسی هستش که؛ ۱) یه مجموعه استانداردهای دست بالا و خیلی سخت‌گیرانه و تا حد زیادی غیرواقع‌بینانه برای خودش داره که عمدتا دست نیافتنی هستن. + یا فلان دانشگاه!، یا هیچ‌جا! + یا فلان رشته!، نمره، برند، مدرک یا هیچی. + تو مهمونی امشب هیچ جای کار نباید بلنگه!. یا… در حالی که یه آدم پیشرفت‌گرا؛ ۱) استانداردهای متناسب با توانمندی‌ها، دسترسی‌ها و امکاناتی رو تعیین میکنه که بیشتر از ترس از شکست، اون رو به چالش دعوت میکنن. + تمام تلاشم رو می‌کنم که فلان اتفاق بیفته!، نیفتاد! اشکال نداره، جایگزین‌هاش رو پیدا می‌کنم! یه آدم کمال‌گرا؛ ۱) به واسطه انجام ندادن کامل کارها، از خودش، کارهاش و مسیری که داره سپری میکنه راضی نیست و در برابر هر مشکلی که ممکنه در مسیر پیش بیاد مضطرب میشه. + نه هنوز اونی که می‌خوام نیست!، + وای خدا دیگه کم آوردم، ولش کن، نمیشه اصلا... در حالی که یه آدم پیشرفت‌گرا؛ ۲) در مورد اشتباهاتش خیلی نگران نیست و اونها رو به عنوان بخش طبیعی هر فرایندی میبینه و به جای نگرانی، به هم ریختن یا دست کشیدن از کار، سعی میکنه درست‌شون کنه. + ای بابا، چرا اینطوری شد پس! باید بررسی کنم ببینم ایراد کار کجاست! و دوباره شروع کنم. یه آدم کمال‌گرا؛ ۳) اغلب در مورد اینکه "به اندازه کافی خوب" نیست نگرانه و تاب انتقاد رو نداره و تا یه ذره ازش ایراد می‌گیرن زندگی واسش خیلی عذاب آور میشه و به شدت به هم میریزه. برای اون یه کار یا نباید انجام بشه!؛ یا اگر قرار بر انجامش بود باید کامل و در حد اعلاء خودش باشه... در حالی که یه آدم پیشرفت‌گرا؛ ۳) از انتقاد و تایید نشدن لذت نم‌بره، اما نمیذاره حسی که اون انتقاد یا سرزنش بهش میده اون رو از مسیر دور کنه. به بیان دیگه می‌شنوه، درست بود می‌پذیره، اما اجازه نمیده این مسئله روی حسی که به خودش و توانمندی‌هاش داره اثر بگذاره. با خودش مهربونه… یه آدم کمال‌گرا؛ ۴) اشتباهاتش رو یا نمی‌تونه بپذیره یا به سختی باهاشون کنار میاد و یه اشتباه براش معادل با از هم پاشیدن یه مجموعه باور و ارزش و کاهش اعتماد به نفسه. + وای خدای من گند زدم؛ + من چقدر ناتوانم آخه! + من یا آدم شکست خورده‌ام!. در حالی که یه آدم پیشرفت‌گرا؛ ۴) بازخورد رو موضوعی میدونه که میتونه ازش درس بگیره و برنامه بهتری رو برای خودش طراحی کنه. اعتماد به نفس اون در گرو نظر دیگران نیست و اجازه نمیده سنگ‌های مسیر مانعی برای ادامه بشه. + اکی، من شکست خوردم، بابتشم ناراحتم. ولی من هنوز هم یه آدم خوبم. + و در نهایت اینکه؛ ▫️زیربنای کمال‌گرایی ترس از معمولی و متوسط بودن و روبنای اون اهمالکاریه. ▫️من متوسط! عمرا! یا می‌ترکونم یا هیچی! نکنه نترکونم و مضحکه عام و خاص شم! پس هیچی... 👤Dr.amani

تو مراحل تربیت اسلامی یک مرحله داریم که بهش میگیم یقین. یقین بعد اعتدال و اعتلا به وجود میاد، یعنی بعد همه ی مراحل اسلام آوردن و ایمان و اعتدال«باور تفصیلی قلبی» و اعتلا «حد اعلای تسلیم و رضا» به وجود میاد. حالا یه تعریف خیلی جالب و دوست داشتنی ای در مورد نگرشی که انسان تو این دوره داره که میگه ؛ هستی را ؛ از حیث انتسابی که به خدا دارد می‌بیند یعنی هستی و جهان و تمام امور رو تماماً طوری نگاه می‌کنه و اصلا فقط بهش توجه می‌کنه چون آفرینش خداست و خدا اون رو آفریده. یعنی علت اینکه چیزی برا من موجودیت و موضوعیت پیدا می‌کنه اینه که اون چیز با خدا ارتباط داره‌. اگه مراتب تربیت به درستی رعایت بشه؛ احتمالاً تو دهه ی پنجم به بعد زندگی و بعد ۵۰ سالگی بهش باید رسید. خیلی ها هم هیچ وقت بهش نمیرسن.

اینجا رو بخون. @meeee_555

دوست دارم بمونه و بیام راجب رفتار گرایی و نظریه شرطی سازی هم یه چیزهایی بنویسم.

...