بسم الله الرحمن الرحیم #تنفر_از_بیکاری_و_بطالت از بیکاری و بطالت متنفر بود ؛ می گفت خدایا! از کسالت و بی نشاطی ، از سستی و تنبلی و از عجز و زبونی به تو پناه می برم . مسلمانان را به کار کردن تشویق می کرد و می گفت : عبادت هفتاد جزء دارد و بهترین جزء آن کسب حلال است . #امانتداری پیش از بعثت برای خدیجه علیهما السلام که بعد به همسری اش در آمد _ یک سفر تجارتی به شام انجام داد. در آن سفر بیش از پیش لیاقت و استعداد و امانت و درستکاری اش روشن شد . او در میان مردم آنچنان به درستی شهره بود که لقب 《محمد امین》یافته بود . امانت ها را به او مسپردند . پس از بعثت نیز قریش با همه دشمنی ای که با او پیدا کردند ، باز هم امانت های خود را به او می سپردند ؛ از همین رو پس از هجرت به مدینه ، علی علیه السلام را چند روزی بعد از خود باقی گذاشت که امانت ها را به صاحبان اصلی برساند. #عبادت پاره ای از شب ،گاهی نصف،گاهی ثلث و گاهی دو ثلث شب را به عبادت می پرداخت . با اینکه تمام روزش خصوصا در اوقات توقف در مدینه در تلاش بود ،از وقت عبادت نمی کاست . او آرامش کامل خویش را در عبادت و راز و نیاز به حق می یافت . عبادش به منظور طمع بهشت و یا ترس از جهنم نبود ؛ عاشقانه و سپاسگزارانه بود. بسیار روزه می گرفت . علاوه بر ماه رمضان و قسمتی از شعبان ، یک روز در میان روزه می گرفت . دهه آخر ماه رمضان بسترش به کلی جمع می شد و در مسجد معتکف می گشت و یکسره به عبادت می پرداخت ، ولی به دیگران می گفت : کافی است در هر ماه سه روز ، #روزه بگیرید . می گفت : به اندازه طاقت عبادت کنید ؛ بیش از ظرفیت خود بر خود تحمیل نکید که اثر معکوس دارد . با رهبانیت و انزوا و گوشه گیری و ترک اهل و عیال مخالف بود . بعضی از اصحاب که چنین تصمیمی گرفته بودند مورد انکار و ملامت قرار گرفتند . فرمود : بدن شماو فرزندان شما و یاران شما هم حقوقی بر شما دارند و می باید آنها را رعایت کنید . در حال انفراد عبادت را طول می داد ؛ گاهی در تهجد ساعت ها سرگرم بود؛ اما در جماعت به اختصار می کوشید ،رعایت حال اضعف مامومین را لازم می شمرد و به آن توصیه می کرد . #سیر_و_سیره_نبوی