#حدیث_روز ‏امام باقر علیه السلام‏ صِلَةُ الْأَرْحَامِ تُزَكِّي الْأَعْمَالَ وَ تُنْمِي الْأَمْوَالَ وَ تَدْفَعُ الْبَلْوَى وَ تُيَسِّرُ الْحِسَابَ وَ تُنْسِئُ فِي الْأَجَلِ صله ارحام اعمال را پاک کند و اموال را فزونی دهد و بلا را بگرداند و حساب را آسان کند و اجل را تأخیر اندازد. الکافی، ج ۲، ص: ۱۵۰

#حدیث_روز ‏رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلم‏)‏ الْمُؤْمِنُ لَطِيفُ الْحَرَكَاتِ حُلْوُ الْمُشَاهَدَةِ از صفات مؤمن این است که حرکاتش لطیف و ملایم است و دیدارش شیرین. بحار الانوار، ج ۶۴، ص: ۳۱۱

#حدیث_روز ‏امام صادق علیه السلام‏ الْمُؤْمِنُ لَهُ قُوَّةٌ فِي دِينٍ وَ حَزْمٌ فِي لِينٍ وَ إِيمَانٌ فِي يَقِينٍ وَ حِرْصٌ فِي فِقْهٍ وَ نَشَاطٌ فِي هُدًى … وَ صَلَاةٌ فِي شُغُلٍ مؤمن در امر دین نیرومند است، باوجود نرمی دوراندیش است‌، ایمانش با یقین، برای تحصیل فقه حریص و در هدایت‌جوئی بانشاط است‌ ... هنگام اشتغال به کاری نماز را فراموش نکند. الکافی، ج ۲، ص: ۲۳۱

#حدیث_روز ‏امام صادق علیه السلام‏ اسْتَنْزِلُوا الرِّزْقَ بِالصَّدَقَةِ با صدقه دادن از خدا روزی بخواهید. بحار الانوار، ج ۷۵، ص: ۲۰۸

#حدیث_روز ‏امام سجاد علیه السلام‏ لِإِمَام زَيْنِ الْعَابِدِينَ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) لَمَّا قِيلَ لَهُ: إِنَّ الْحَسَنَ الْبَصْرِيَّ قَالَ: «لَيْسَ الْعَجَبُ مِمَّنْ هَلَكَ كَيْفَ هَلَكَ وَ إِنَّمَا الْعَجَبُ مِمَّنْ نَجَا كَيْفَ نَجَا!» أَنَا أَقُولُ: «لَيْسَ الْعَجَبُ مِمَّنْ نَجَا كَيْفَ نَجَا وَ أَمَّا الْعَجَبُ مِمَّنْ هَلَكَ كَيْفَ هَلَكَ مَعَ سَعَةِ رَحْمَةِ اللَّه» به امام سجاد علیه‌السلام عرض شد که حسن بصری می‌گوید: «از کسی که در روز قیامت هلاک شده جای تعجب نیست بلکه تعجب از کسی ست که نجات یافته است» و امام سجاد علیه‌السلام در جواب فرمود:«از کسی که در روز قیامت نجات می‌یابد تعجب نیست بلکه تعجب از آن کسی ست که باوجود رحمت واسعه‌ خدا باز هم هلاک می‌شود». بحار الانوار، ج ۷۵، ص: ۱۵۳

#حدیث_روز ‏امام صادق علیه السلام‏ لَا تَمْلَأْ عَيْنَيْكَ مِنَ النَّظَرِ إِلَيْهِمَا (والِدَيْنِ) إِلَّا بِرَحْمَةٍ وَ رِقَّةٍ وَ لَا تَرْفَعْ صَوْتَكَ فَوْقَ أَصْوَاتِهِمَا وَ لَا يَدَيْكَ فَوْقَ أَيْدِيهِمَا وَ لَا تَتَقَدَّمْ قُدَّامَهُمَا هرگز با تندی و شدّت به پدر و مادرت منگر و با نگاه خیره و پر توجه به آنان نظر مکن، مگر آنکه نگاهت از روی کمال رأفت و رحمت باشد. مواظب باش صدایت بلندتر از صدای آن‌ها نشود و دستت بالای دست آن‌ها نرود و پیشاپیش پدر و مادرت راه نروی. بحار الانوار، ج ۷۱، ص: ۷۹

#حدیث_روز ‏امام حسن علیه السلام‏ اعْمَلْ لِدُنْيَاكَ كَأَنَّكَ تَعِيشُ أَبَداً وَ اعْمَلْ لآِخِرَتِكَ كَأَنَّكَ تَمُوتُ غَداً برای دنیای خود چنان کار کن که گویی همیشه زنده خواهی ماند، و برای آخرت خود چنان کار کن که گویی فردا خواهی مرد. بحار الانوار، ج ۴۴، ص: ۱۳۹

#حدیث_روز ‏امام صادق علیه السلام‏ إِذَا بَعَثَ اللَّهُ الْمُؤْمِنَ مِنْ قَبْرِهِ خَرَجَ مَعَهُ مِثَالٌ يَقْدُمُ أَمَامَهُ كُلَّمَا رَأَى الْمُؤْمِنُ هَوْلًا مِنْ أَهْوَالِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ قَالَ لَهُ الْمِثَالُ «لَا تَفْزَعْ وَ لَا تَحْزَنْ وَ أَبْشِرْ بِالسُّرُورِ وَ الْكَرَامَةِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ» ... فَيَقُولُ لَهُ الْمُؤْمِنُ «يَرْحَمُكَ اللَّهُ ... مَنْ أَنْتَ؟» فَيَقُولُ «أَنَا السُّرُورُ الَّذِي كُنْتَ أَدْخَلْتَهُ عَلَى أَخِيكَ الْمُؤْمِنِ فِي الدُّنْيَا» چون خدا مؤمن را از قبرش در آورد، تمثالی با او خارج شود که در جلو او راه رود، و هر گاه مؤمن یکی از هراس‌های روز قیامت را بیند تمثال به او گوید: «نترس و غم مخور، ترا مژده باد به شادی» ... مؤمن به او گوید: «چه خوب کسی بودی تو ... تو کیستی؟» تمثال گوید: «من آن شادی‌ای هستم که در دنیا به برادر مؤمنت رساندی». الکافی، ج ۲، ص: ۱۹۰

#حدیث_روز ‏امام صادق علیه السلام‏ لَوْ يَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِي فَضْلِ مَعْرِفَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَا مَدُّوا أَعْيُنَهُمْ إِلَى مَا مَتَّعَ اللَّهُ بِهِ الْأَعْدَاءَ مِنْ زَهْرَةِ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ نَعِيمِهَا وَ كَانَتْ دُنْيَاهُمْ أَقَلَّ عِنْدَهُمْ مِمَّا يَطَئُونَهُ بِأَرْجُلِهِمْ اگر مردم می‌دانستند در معرفت و شناخت خدا چه فضیلتی نهفته است هرگز به رونق زندگی دنیا و نعمت‌های دنیوی که خداوند به دشمنان خود داده نظر نمی‌افکندند و دنیای آن‌ها در نگاه ایشان زبون‌تر از چیزی بود که آن‌ها زیر پای خود لگد می‌کنند. الکافی، ج ۸، ص: ۲۴۷

#حدیث_روز ‏رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلم‏)‏ أَعْظَمُ الْعِبَادَةِ أَجْراً أَخْفَاهَا عبادت هر چه مخفی‌تر و پنهان‌تر باشد اجر و ثوابش بیشتر است. بحار الانوار، ج ۶۷، ص: ۲۵۱

#حدیث_روز ‏امام علی علیه السلام‏ خُذُوا مِنَ الْعِلْمِ مَا بَدَا لَكُمْ وَ إِيَّاكُمْ أَنْ تَطْلُبُوهُ لِخِصَالٍ أَرْبَعٍ لِتُبَاهُوا بِهِ الْعُلَمَاءَ أَوْ تُمَارُوا بِهِ السُّفَهَاءَ أَوْ تُرَاءُوا بِهِ فِي الْمَجَالِسِ أَوْ تَصْرِفُوا وُجُوهَ النَّاسِ إِلَيْكُمْ لِلتَّرَؤُّسِ هر چه برایتان از دانش آشکار شود آن را فرا گیرید، ولی بپرهیزید از اینکه دانش را برای این چهار چیز بیاموزید: برای اینکه به دانشمندان مباهات کنید و به خود ببالید، و یا برای اینکه با سبک مغزان بدان وسیله پیکار و جدال کنید، و یا بدان وسیله در انجمن‌ها خودنمائی کنید، و یا بخواهید بدان سبب برای ریاست مردم را به‌سوی خود جلب نمایید. بحار الانوار، ج ۲، ص: ۳۱

#حدیث_روز ‏امام علی علیه السلام‏ الْمَعِدَةُ بَيْتُ الْأَدْوَاءِ وَ الْحِمْيَةُ رَأْسُ الدَّوَاءِ لَا صِحَّةَ مَعَ النَّهَمِ معده خانه دردها است و پرهیز بهترین درمان، که تندرستی با پرخوری نباشد. بحار الانوار، ج ۵۹، ص: ۷۵

#حدیث_روز ‏امام صادق علیه السلام‏ مَنْ نَظَرَ إِلَى الْكَعْبَةَ لَمْ يَزَلْ يُكْتَبُ لَهُ حَسَنَةٌ وَ يُمْحى عَنْهُ سَيِّئَةٌ حَتَّى يَصْرِفُ بَصَرَهُ عَنْهَا هر که به کعبه بنگرد، همچنان برای او ثوابی نوشته می‌شود و گناهی از او محو می‌گردد، تا آن زمان که چشم خود از کعبه بردار. الکافی، ج ۴، ص: ۲۴۰

#حدیث_روز ‏امام صادق علیه السلام‏ مَنْ نَظَرَ إِلَى أَبَوَيْهِ نَظَرَ مَاقِتٍ وَ هُمَا ظَالِمَانِ لَهُ لَمْ يَقْبَلِ اللَّهُ لَهُ صَلَاةً هر که به چشم دشمنی بر پدر و مادرش بنگرد بااینکه به او ستمکارند خدا نمازش را قبول نکند. بحار الانوار، ج ۷۱، ص: ۶۱

#حدیث_روز ‏رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلم‏)‏ عَلَيْكُمْ بِقِيَامِ اللَّيْلِ فَإِنَّهُ دَأْبُ الصَّالِحِينَ قَبْلَكُمْ وَ إِنَّ قِيَامَ اللَّيْلِ قُرْبَةٌ إِلَى اللَّهِ وَ تَكْفِيرُ السَّيِّئَاتِ وَ مَنْهَاةٌ عَنِ الْإِثْمِ وَ مَطْرَدَةُ الدَّاءِ عَنِ الْجَسَدِ بر شما باد به شب زنده داری که شیوه نیکان پیش از شما است، شب زنده داری نزدیکی به خداست و کفاره گناهان و بازدارنده از گناه و راننده درد از تن. بحار الانوار، ج ۵۹، ص: ۲۶۷

#حدیث_روز ‏رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلم‏)‏ الْغِيبَةُ ذِكْرُكَ أَخَاكَ بِمَا يَكْرَهُ غیبت آن است که راجع به برادر مسلمانت چیزی بگویی که اگر بشنود ناراحت شود. بحار الانوار، ج ۷۲، ص: ۲۲۲

#حدیث_روز ‏امام صادق علیه السلام‏ إِنَّ شَفَاعَتَنَا لَا تَنَالُ مُسْتَخِفّاً بِالصَّلَاةِ به‌راستی شفاعت ما نرسد به کسی که نماز را سبک شمارد. بحار الانوار، ج ۴۷، ص: ۲

#حدیث_روز ‏امام رضا علیه السلام‏ مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً يُحْيَا فِيهِ أَمْرُنَا لَمْ يَمُتْ قَلْبُهُ يَوْمَ تَمُوتُ الْقُلُوبُ هر که در مجلسی بنشیند که امر ما در آن زنده می‌شود دلش نمیرد روزی که دل‌ها بمیرد. بحار الانوار، ج ۱، ص: ۲۰۰

#حدیث_روز ‏رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلم‏)‏ الزُّهْدُ لَيْسَ بِتَحْرِيمِ الْحَلَالِ وَ لَكِنْ أَنْ يَكُونَ بِمَا فِي يَدَيِ اللَّهِ أَوْثَقُ مِنْهُ بِمَا فِي يَدَيْهِ پارسائی به این نیست که حلال را به خود حرام کنی ولی به این است به آنچه که در دست خداست مطمئن‌تر باشی از آنچه که در دست خودت باشد. بحار الانوار، ج ۷۴، ص: ۱۷۴

#حدیث_روز ‏امام علی علیه السلام‏ حَصِّنُوا أَمْوَالَكُمْ بِالزَّكَاةِ با زکات اموالتان را بیمه کنید. نهج البلاغه، حکمت ۱۴۶

#حدیث_روز ‏رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلم‏)‏ تَعَرَّفْ إِلَى اللَّهِ فِي الرَّخَاءِ يَعْرِفْكَ فِي الشِّدَّةِ در موقع آسایش خدا را بشناس تا در موقع سختی تو را بشناسد. بحار الانوار، ج ۷۴، ص: ۸۹

#حدیث_روز ‏امام باقر علیه السلام‏ قَالَ مُوسَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ «يَا رَبِّ أَيُّ عِبَادِكَ أَبْغَضُ إِلَيْكَ؟» قَالَ «جِيفَةٌ بِاللَّيْلِ بَطَّالٌ بِالنَّهَارِ» موسی (ع) گفت: «پروردگارا کدام یک از بنده‌هایت را بیشتر دشمن داری؟» فرمود: «آنکه در شب چو مرداری است و در روز بیکار». بحار الانوار، ج ۷۲، ص: ۱۸۱

#حدیث_روز ‏امام علی علیه السلام‏ فَاعْتَبِرُوا بِمَا كَانَ مِنْ فِعْلِ اللَّهِ بِإِبْلِيسَ إِذْ أَحْبَطَ عَمَلَهُ الطَّوِيلَ وَ جَهْدَهُ الْجَهِيدَ ... عَنْ كِبْرِ سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ از آنچه خدا با ابلیس کرد عبرت گیرید که کردار دراز و تلاش سخت او را نابود ساخت ... برای لحظه‌ای تکبر. نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲

#حدیث_روز ‏رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلم‏)‏ الْغِيبَةُ أَسْرَعُ فِي دِينِ الرَّجُلِ الْمُسْلِمِ مِنَ الْأَكِلَةِ فِي جَوْفِهِ تأثیر غیبت در دین مسلمان از خوره در جسم او سریع‌تر است. الکافی، ج ۲، ص: ۳۵۷

#حدیث_روز ‏رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلم‏)‏ لِيَأْخُذْ أَحَدُكُمْ مِنْ شَارِبِهِ وَ الشَّعْرِ الَّذِي فِي أَنْفِهِ وَ لْيَتَعَاهَدْ نَفْسَهُ فَإِنَّ ذَلِكَ يَزِيدُ فِي جَمَالِهِ باید هر کدام شما شارب(سیبیل) و موی درون بینی خود را بگیرد و به خود برسد که زیبایش فزون شود. بحار الانوار، ج ۷۳، ص: ۱۰۹