به نام او
به دو چشم خون‌فشانم هله ای نسیم رحمت
که ز کوی او غباری به من آر توتیا را
به امید آن که شاید برسد به خاک پایت
چه پیام‌ها سپردم همه سوز دل صبا را
چو تویی قضای‌گردان به دعای مستمندان
که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را
چه زنم چو نای هردم، ز نوای شوق او دم
که لسان غیب خوشتر بنوازد این نوا را
«همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی
به پیام آشنایی بنوازد آشنا را»
ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب
غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا
به امید عنایت امیرالمومنین علی علیه السلام
وَاللهِ إن قَطَعتُموُا یَمینی
إنّی اُحامی اَبَداً عَن دینی
به خدا سوگند! اگر دست راستم را قطع کنید، همانا جهادکنان از دینم حمایت می‌کنم!
تیر ۱۴۰۳ محرم ۱۴۴۶
