■امام حسين عليه السّلام امام است و #امام كسی است كه اَمام و پيشاروی يك گروه حركت می كند و آنها را راهبری می كند؛ #شيعه يعنی كسی كه امام خود را مشايعت می كند؛ درپی امام خويش راه می پويد ؛ گام جای گام امام خويش می نهد. #تشيّع_يعنی_پيروی؛ يعنی درپی امام راه سپردن . ■اگر امام ما اباعبدالله الحسين عليه السّلام است ، و اگر طالب تشيّع آن بزرگواريم، لازمه اش اين است كه راهی را كه #امام حسين عليه السّلام طی کردند ، طی كنيم. ■ابراز عاطفه همه ی تشيّع نيست؛ گرچه بسيار زيبا و بسيار گرانبهاست. خدا می داند هر قطره اشكی كه از چشم دوست اهل بيت در ماتم اباعبدالله عليه السّلام جاری می شود چقدر در ترازو و ميزان الهی گرانسنگ است ؛اصلاً قابل تصوّر نيست. امّا درعين اين عظمت، همه ی عاشورا اشك ريختن نيست! #راه_سپردن درپی امام است. ■●در محضر استاد مهدی طیب - جلسه ی ١٢ دی ٨٧●■