#صدیقة_الشهیده ■صدیق به معنی کسی ست که در صفت صدق برجسته است، و این لفظ صیغه مبالغه صدق است، و شهید صیغه مبالغه از ریشهٔ «شَهَدَ» و اسم مصدر «شهادَه» به‌معنای شاهد و حاضر و گواهی دادن است. صیغهٔ مبالغه بر این دلالت دارد که عملِ شاهد بودن از آن فرد به صورت کثیر صادر می‌شود. ■و اما در عرف عرفان، صدیق و صدیقة کسی ست که مرآت وجودی او، در جمیع عوالم، صاف و صادق بوده، و توان این را دارد که بدون هیچ گونه تصرفی، وجود حق تعالی را عیان کرده و نشان دهد. و اما شهید کیست؟، شهید نیز کسی ست که بتواند حق تعالی را در جمیع عوالم و با تمامی اسما و صفاتش مشاهده نماید. پس از جهتی قابل است و از جهتی فاعل. ولیکن هر کس که در صدق و شهود دچار نقص شود(با تمامی مراتب نقص که میشود آن را تصور کرد)، به همان مقدار از نقطه مرکزی وجود انسان کامل دور بوده و در حجاب است. ■پس یکی از موازین قرب و بعد به انسان کامل، همین صدق و شهود است، که مرآت سالک هالک، به هر مقدار که صاف و صادق بوده، و بتواند حق تعالی را به صفا و صدق شهود کند، به همان مقدار انسان است. والا فقط حیوانی ست که دارد راه میرود. فافهم. #فواکه_العرفان