#قصه_دلی_که_به_شعر_درآمد □○مرحوم علامه طباطبایی (رحمه‌الله‌علیه) درباره این سروده می‌فرماید: «در ایام تحصیل که در نجف بودم، مدتی ارتباط با ایران به سختی برقرار بود که موجب نبود زمینه مالی و کمبود وسایل اولیه رفاه می‌شد. علاوه بر آن گرمی هوا در نیمی از سال مشکلات بیشتری به وجود می‌آورد. به همین جهت روزی خدمت علامه #قاضی رحمت الله علیه رسیدم و قصه دل با او گفتم، ایشان نصایحی فرمودند. وقتی از خدمت استاد بازمی‌گشتم ‌چنان سبکبار بودم که انگار در زندگی هیچ‌ غم و غصه‌ای ندارم و مضمون پند ایشان را به صورت شعری درآوردم.» ○دوش که غم پرده ما می‌درید ○خار غم اندر دل ما می‌خلید ○در بَرِ استاد خرد پیشه‌ام ○طرح نمودم غم و اندیشه‌ام ○کاو به کف آیینه تدبیر داشت ○بخت جوان و خرد پیر داشت ○پیر خرد پیشه و نورانی‌ام ○برد ز دل زنگ پریشانی‌ام ○گفت که «در زندگی ‌آزاد باش! ○هان! گذران است جهان شاد باش! ○رو به خودت نسبت هستی مده! ○دل به چنین مستی و پستی مده! ○زانچه نداری ز چه افسرده‌ای ○و زغم و اندوه دل آزرده‌ای؟! ○گر ببرد ور بدهد دست دوست ○ور بِبَرد ور بنهد مُلک اوست ○ور بِکِشی یا بکُشی دیو غم ○کج نشود دست قضا را قلم ○آنچه خدا خواست همان می‌شود ○وانچه دلت خواست نه آن می‌شود □○زمهر افروخته، تالیف علی تهرانی○□ @mohamad_hosein_tabatabaei