😐 نخند گفتم. مردم گرفتارند😐

آقا نساز برادر نساز آخه چیه این؟ از روح مطهر آن شهید والا مقام شرمنده شدیم وقتی این مجسمه را دیدیم! بعد توقع دارن بچه هامون هر هفته بگن«بابایی باز بریم باغ موزه؟ بریم دوباره مجسمه شهدا را ببینم؟» از این زورم گرفته که مجسمه مهران مدیری را جوری ساختند که هر کس وارد اتاق شد، دست گذاشت رو سینه و گفت«سلام جناب مدیری!» اون وقت مجسمه های شهدا را اینجوری... یادمه یه جایی مجسمه حاج قاسم را به حدی بد ساخته بود که یکی از حرامیان صهیونیستی برای مسخره نوشته بود «مراقب باشین به زن زائو نشونش ندید که پس میفته» انشاءالله که نه اسمش نفوذه و نه عمدی در کار هست. #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه

ایشان را نمی‌شناسم اما کاملا با کلامشان موافقم. احسنت لطفا مهربان تر باشیم. همه دل آشنا اما سنگین. این خودش بهترین امر به معروف و نهی از منکر هست. 👈 آخرین باری که محبتت را بدون ذره ای چشمداشت و فقط برای خدا به کسی هدیه کردی کی بود؟ #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه

#بمب_ساعتی آدم گاهی مطلبش نمی‌آید گاهی نوشتنش نمی‌آید دوست ندارد کوتاه و لحظه ای بنویسد و زود رد بشود برود نه اینکه حرف و نظری نداشته باشد مگر میشود زنده بود و نظر نداشت؟ دارد ، خوبش هم دارد اما نمی‌آید روی کاغذ نوشته نمی‌شود ترجیح میدهد ساکت بنشیند یک جایی و فکر کند ترجیح می‌دهد به جای اینکه در قیل و قال های روزمره گم شود، یک گوشه بنشیند و یک بمب ساعتی بنویسد بمبی که از لحظه باز کردن یک فایل وُرد در صحفه دسکتاپش، شمارشگر معکوسش شروع شده تا لحظه آخری که تمام میشود و ... بمبی که شاید خیلی این و آن در صدد خنثی کردنش برآیند و تصمیم به نابودی اش بگیرند اما نمیدانند همین که از ذهنی گذشته و به دستانی جرأت تایپش را داده، یعنی دیگر کار تمام! یعنی دیگر باید منتظر انفجارش باشی انفجارش وسط یک جماعتی که یا واقعا خواب است و یا خود را به خواب زده است نکند فکر کرده اند که می‌توانند جلوی انتشار اندیشه ای را بگیرند؟ نکند فکر کرده اند همین که دو سه تا انگ بزنند و مهر عدم اجازه انتشار بدهند کار تمام است؟ نخیر جناب! این برای کسی که سرش برای دردسر می‌ترکد یعنی شروع ماجرا یعنی یک نفس راحت و گفتن جمله: آخیش ، جیگرم حال آمد ، بالاخره به یکی برخورد! و اتفاقا به همان برخورد که باید برمیخورد. خلاصه بله به جای تیر و ترقه و چهار تا مطلب شعاری و روزمره ، به هر صاحب قلم و اندیشه و هر عزیزی که سرش به تنش می‌ارزد ، پیشنهاد میکنم بنشین یک گوشه و بسم الله بگو و چیزی بگو و بنویس که بماند چیزی که قوام و دوام داشته باشد وقتت به پر کردن اوقات شبانه روز این و آن هدر نده چیزی بنویس که مثل بمب بترکد و برای تیر و ترکشش صف بکشند منتظر چاپ ها و پس لرزه های بعدش باشند تا بلکه به صورت خواب‌زده آنها پاشیده شود و بیدارشان کند اینقدر حال میدهد که نگو آن وقت است که خداوکیلی انسان میفهمد که کاری کرده و تکلیفش به سرانجام رسانده و خدا راضی تر است وقتت را تلف نکن بسیاری از حوادث، برای پرت کردن هوش و حواس من و شماست تا به کارها و حرفهای مهم تر نرسیم و تا کتابها و فیلم ها و شعر و موسیقی و اثر ماندگار زاده و تولید نشود روزمره را بگذار برای روزمره نویس ها بگذار برای کسانی که حداکثر یک ساعت و یا یک شب باید به حرف و اثرشان فکر کرد نه یک هفته و یک ماه و یک سال و یک عمر بمب دقیقا کارش همین است فقط با یک انفجار ، هزاران ترکش پرانده و هزاران نفر را درگیر خود میکند هزاران نفری که با گذشت زمان، ضریب میخورد و کم کم به میلیون ها نفر اصابت میکند. بس است دیگر همین هم که نوشتم، شاید اتلاف وقت باشد و توجیه وارد نشدنم به بازی های روزمره تلقی شود بروم سراغ بمب بعدی بمبی در ابعاد چپ و راست و بالا و پایین و صغیر و کبیر بمبی با خاصیت هیبریدی و تمام ترکیبی حقیقتش را بخواهید، دیشب مورخه ۲۸ آبان ۱۴۰۰ یک بمب متولد شد اما وقتی به خودم آمدم، دیدم دست و دلم هنوز ناآرام است هنوز میل به زاییدن و ساخت و پاخت بمب دیگری دارد صفحه وُرد دیگری باز کردم و بسم الله... دیدم اذان صبح است و نقشه یک بمب خاص دیگر در حال تکمیل شدن جای تک به تکتان خالی چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی انشاءالله نصیب همه آرزومندان منتظرش باشید تیک تاک های یکی پس از دیگری در حال شنیدن است توکل بر خدا #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه

خدمت تحصن کنندگان محترم سلام و عرض ادب و احترام🌷 سومین یا چهارمین روز تحصنتان در خصوص مخالفت با اصل واکسن و یا مخالفت با واکسیناسیون عمومی بخیر و امیدوارم عزیزانتان مخصوصا اطفال بی گناهی که با شما در چادرهای مسافرتی حضور دارند، سرما نخورده باشند و همواره در صحت و سلامت باشند. عزیزان! اصلا جای بحث علمی در این مقال نیست و فکر هم نمیکنم فایده ای داشته باشد. لذا فقط لطفا به چند نکته کوتاه توجه داشته باشید: 🔺 اولا دیشب که در جمع شما حاضر شدم، متوجه شدم عده ای در حال ترک تحصن هستند و عده ای هم پشیمان شده اند. لذا هر شب تعداد شما کاهش پیدا کرده و اگر توجه کرده باشید، از حوالی ساعت یک بامداد، جمعیت به طور چشمگیری کاهش پیدا می‌کند.(البتع بنده اطلاع ندارم پس از انتشار این نوشتار، چه اتفاقی می‌افتد و چه تصمیمی برای کم نشدن جمعیت شما می‌گیرند.) لطفا فریب بازی عده ای نخورید که گفتند ۶۰۰ نفر در راه هستند و امروز و فرداست که برسند تهران و شما را تنها نمی‌گذارند و این حرفها. خیر، هیچ خبری از این آمارها نیست. آنها علی رغم اعلام گسترده شماره تلفن برای هماهنگی با سرویس ایاب و ذهاب از قم، موفق به پر کردن اتوبوس و رسیدن به حد نصاب نشده اند. اجازه ندید با آمار و اطلاعات غلط، شما را فریب بدهند و بخاطر اغراض سیاسی، شما را در سرما و باران پاییز با زن و بچه و اهل و عیال مظلومتان نگه دارند. ✔️ ضمن اینکه این روش جواب نمی‌دهد و اگر منتظر قول مساعد از طرف حضرت آیت الله رییسی علیه تصمیم نظام مبنی بر واکسیناسیون عمومی هستید، سخت در اشتباهید. چرا که دأب نظام این نیست که قوانین را وتو کند و با فشارهای اینچنینی در خصوص یک تصمیم ملی کوتاه بیاید. حتی اگر به فرض محال، آیت الله رییسی در جمع شما عزیزان حاضر شوند و سخنان شما را بشنوند، تصمیم ملی که عوض نمی‌شود. لذا شما حداکثر به دیدار ایشان نائل میشوید. نه به تغییر تصمیم ملی. 🔺 ثانیا همانطور که تا الان هم متوجه شدید، احدی از لیدرها و ادمین هایی که در فضای مجازی سینه چاک میدهند و شما را به این سرما و پیاده رو و چادرنشینی کشانده اند، در جمع شما نیستند و حضور ندارند. اصلا به کسی دسترسی دارید که بپرسید الان دقیقا اونا کجان؟ چرا نیستند؟ چرا رخ نشان نمیدهند؟ چرا در این چند شب، حتی یک سخنرانی نداشتند؟ چرا خودشان با زن و بچه هایشان در گرما و منزل و جای راحت بخوابند و حداکثر برای شما پست و کامنت بگذارند؟ چرا نیستند؟ چرا خجالت نمی‌کشند که اهل و عیال مردم وسط سرما باشند اما آنها حتی به خودشان زحمت سرکشی و حضور یکی دو ساعته ندهند؟ چه برسد به اینکه وسط پیاده رو چادر بزنند و برای نمازها مجبور به گرفتن وضو در آن شرایط باشند و حتی به مسجد و توالت عمومی دسترسی نداشته باشند! عزیزان، لطفا بیشتر از این بازی نخورید. حیف شما و خانواده محترمتان که پاسوز عده ای شوید که فقط تحریک می‌کنند و خاصیت دیگری ندارند. 🔺 ثالثا وقتی فشار احساسات و هیجانات با حالت انتظار از یک مقام مسئول همراه شود، حوصله افراد کم میشود. مخصوصا اگر احساس کنند دیده نشدند و حتی لیدرها هم پشت آنها را خالی کردند. قطعا این کم حوصلگی و فشارهای اطراف، زمینه را برای برخوردهای تند و تیز و حتی مصاحبه ها و گزارشات سخیف مجازی فراهم تر میکند و این به تدریج، از شما فرد عصبانی و کینه ای ساخته که حتی به عقیده او نظام و انقلاب هم به او بی توجهی کرده و الان وسط میدان و کف خیابون تنهاست. 👈 حقیقتش را بخواهید من از این تجمع و حرکات احساسی اینچنینی ذره ای نمی‌ترسم. تمام ترس و استرس من برای بعد از ناکام ماندن در این تحصن است. از ظرفیت سوزی که در این بلوا اتفاق خواهد افتاد. از احساس بی توجهی که ممکن است زمینه مشکلات بعدی را ایجاد کند. از آن میترسم. امیدوارم به حق امام حسین علیه السلام به آنجاها کشیده نشود. چرا که عزیزانی که من دیشب دیدم، حیف است که گردی به دامن اعتماد و اعتبار آنها بنشیند. #لطفا_نشر_حداکثری #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه