سلام ☺️

عجب برف خوبی بارید خدا را شکر شاید جالب بنظر نیاد اما با یکی دو نفر از دوستام ، ظهرها زیر برف و باران ، ی ربع پیاده روی میکردیم. خیلی خوب بود شما هم امتحانش کنید پیاده روی خیلی خوبه بشرطی که حرفهای حال خوب کن بزنید ✍ حدادپور جهرمی

راستی وجدانا اگر اپوزیسیون با خودمون مشورت میکردند ، خیلی موفق تر از الان بودند. جدی میگم نخندین الان وضع حال و روحیشون خیلی بده من آمار خیلیاشون رو دارم بندگان خدا دارن افسرده میشن حتی گربه ها به فراخوان تعطیلی اونا عمل نمیکنن چه برسه به کسبه و بازاریان و اصناف بنظرم نظام و قوه قضاییه و همه دلسوزان باید فکری به حال درمان مشکلات روحی پساآشوب ها باشند با یه مشت آدم افسرده تر از گذشته و سرخوره تر از همیشه مواجهیم خدا شاهده این حرفا را نمیزنم که نمک به زخمشون بپاشم یا تیکه بندازما نه اصلا من دارم موجی از افسردگی حاد و خطرناک در فضای براندازان و نوچه هاشون میبینم کاش میشد دلسوزان، یه فکری به حال این جمعیت خمود بکنن گناه دارن حیوونکیا ✍ حدادپور جهرمی

آره با عبا و عمامه بودیم خدا را شکر مشکلی هم پیش نیومد هر چند به دوستان گفتم اگه مشکلی پیش اومد، سرگرمشون کنین تا من در رَم. فقط دیروز یه آقا پسر حدودا بیست و هفت هشت ساله رو کرد به دوستم و گفت: حاجی ی نخ سیگار داری؟ گفتیم: نه اما اگه خیلی ضروریه، می‌خریم برات. بنده خدا گفت عصبی ام و پول خرد هم ندارم. ما هم کارش راه انداختیم همین نه خدا را شکر مشکلی نیست. نگران نباشید.

خب خدا را شکر این خیلی ارزش داره خدا به مسئولینی که وسط مردم و کف میدان هستند سلامتی و عزت روزافزون عنایت کنه.

ای بابا☺️ یاد ۲۳۳ و همه شهدای گرانقدر گرامی باد🌷

بسم الله الرحمن الرحیم 🔷پسافتنه ها خطرناک ترند!🔷 ✍️ محمد رضا حدادپور جهرمی وقتی در حال دعوا و کشمکش هستیم، فقط فکر دعوا هستیم و این که: چه شد که آشوب شد؟ از کجا شروع و به کجا کشیده میشود؟ چه گارد و فیگوری بگیریم؟ چطور کمتر بخوریم؟ چطور بزنیم؟ چطور حریف را کنترل کنیم؟ چطور هزینه ها را کاهش بدهیم؟ چطور شرّی گردن ما نیفتد؟ چطور بتوانیم قانونی از خودمان دفاع کنیم؟ چطور فرود بیاییم؟ چکار کنیم که طرف مقابلمان تمامش کند؟ و ازاین چیزها ... کمتر پیش می آید که کسی به این فکر کند که: چطور مقاماتمان دستپاچه نشوند؟ چه کنیم که نخواهند فورا حالی به مردم بدهند و دهان ها را با حال دادن ببندند؟ بعدش با جمعیت افسرده شکست خورده حریف که در خانه و محله خودمان زندگی میکنند چگونه رفتار کنیم؟ کجای کار میلنگد که باید سالی دو ماه منتظر چنین توحشی باشیم؟ نقطه ضعف بچه های خودمان در دفاع از انقلاب و قانون اساسی و کشور چیست؟ چگونه آن نقطه ضعف ها برطرف میشود؟ چرا در هر آشوب یا فتنه ای شاهد سقوط عده قابل توجهی از نخبگان هستیم؟ راه حل شکستن سکوت تاریخ ساز خواص و نخبگان چیست؟ و ... همانطور که ملاحظه میفرمایید سوالات مربوط به پسافتنه مهم تر و فراوان تر و اثرگذارتر و ریشه ای تر از سوالاتی است با شرایط آشوب و فتنه مواجهیم. عاجزانه از هادیان سیاسی و سخنرانان و اعزه ائمه جمعه و سایر بزرگواران خواهشمندم به سوالات تیپ دوم بپردازند و در جلسات مختلف به این سوالات پاسخ بدهند. اما با یک چیز خیلی خطرناک تر از اصل فتنه و آشوب مواجهیم. چیزی که معتقدم همه فتنه ها و آشوب ها مقدمه ای هستند تا کشور و نظام به ایام طلایی پسافتنه برسد و دلش بخواهد فورا کاری بکند و مشکلات را برطرف کند. وقتی که نیاز به مصوبات جدید و یا اصلاح برخی قوانین ناکارامد داریم و یا باید اصل بعضی مسائل را مورد تجدید نظر جدی قرار بدهیم و ... در چنین شرایطی است که عده ای از مدیران و یا به ظاهر نخبگان، اطراف برخی دولتی ها و یا نهادهای تصمیم ساز و یا مجلس و نمایندگان جمع شده و با دمیدن انواع و اقسام نظرات، افکار و اذهان تصمیم سازان را مشوش میکنند. برای کشور اولویت بندی میکنند. دم از طرح هایی میزنند که کشور را نجات میدهد. لوایحی تقدیم میکنند که مشخص نیست سر و تهش از کجاست. اینقدر قشنگ مراکز تصمیم ساز و مسئولان را دوره نموده و موج هماهنگ ایجاد میکنند که آقای مسئول اصلا فرصت نمیکند که بنشیند فکر کند و یا هیئت اندیشه ورزی متشکل از دلسوزان واقعی انقلاب دور هم جمع کند و فکر چاره ای باشند و لوایح و سخنان و طرح های آمده را بررسی کارشناسی تر کنند. 🔺عین همین الگو را در بازی های جام جهانی میدیدم. تیمی از میانه های زمین، شلوغش میکرد. پاس کاری های مختلف و اعصاب خُرد کن. حریف را در میانه میدان به خود مشغول میکرد. حتی گاهی پاس به عقب میداد تا هوس ضدحمله را در دل حریف بیندازد. دیدیم که گاهی دروازه بان خودشان را هم درگیر میکردند و در محوطه هجده قدم، با حضور مهاجمین حریف، با او پاس کاری میکردند! وقتی که خوب حریف را خسته میکردند و تقریبا حتی مدافعان حریف را به میانه زمین میکشاندند، در چشم به هم زدنی بازی را عوض میکردند. تا حریف به خود می آمد میدید که مدافعانش یا میانه زمین جا مانده و یا هر چه تلاش میکنند که برگردند عقب و شرایط تک به تک با دروازه بان پیش نیاید، نمیشد! ادامه مطلب👇

🔺و یا دیدیم که تیم های بزرگ، همیشه یک بازیکن معمولی و غیر حساس خود را در محوطه هجده قدم حریف رها میکرد. بازی و دوندگی ها و جایجایی سرعتی توپ و زد و خُرد و خطا و دعوا و عرق ریزانش برای ده نفر بود. اما آن یک نفر، گاهی فقط راه میرفت. نیم ساعت از بازی گذشته بود اما میدیدی که نه عرق کرده و نه حتی توپ به پایش خورده. بخاطر همین معمولا مدافعان و یا میانه های حریف، هیچ وقت او را جدی نمیگرفتند و فقط گاهی نیم نگاهی به او میکردند. اما یهو میدیدی که همان یک نفر، گل طلایی بازی را میزد. همان که فقط راه میرفت و کسی حواسش به او نبود. او کیست؟ او بازیکنی است که فقط یک ماموریت دارد. تنها ماموریتش این است که از خطا و خستگی حریف سواستفاده کند. وقتی همه به خود مشغولند، یک توپ سرگردان را در نقطه نزدیک به دروازه پیدا کند و با اندک اشاره ای آن را درچارچوب دروازه جا دهد. به آن بازیکن(بخوانید؛ روح سرگردان)، عضو نفوذی میگویند. ایام پسافتنه ، ایام طلایی نفوذی هاست. آنهایی که آرامند. دلسوز به نظر میرسند. کت و شلوار یا مقنعه و چادرشان و یا حتی عبا و عمامه شان خط و خش برنداشته. همیشه یک طرح و لایحه ای در آستین دارند که وقتی تصمیم سازان خسته اند و باید چاره عاجلی بیندیشند، یهو پیدایشان میشود و لب باز میکنند و مثلا بگویند: تجدید نظر در فلان قانون! حذف فلان ساختار! ایجاد فلان موج جابجایی های اتوبوبسی! فلان لایحه لازم الاجرا در خصوص فلان مسئله حیاتی! و ... من همیشه از این افراد دوست نمایِ شارلاتان و موقعیت شناس و سواستفاده کن ترسیده ام. امروز فایلی به دستم رسید که یک فرد مجهول الهویه به دوستانش میگفت که فقط تا امشب فرصت دارید که هر طرحی دارید بنویسید و برایم بفرستید تا فرداشب جمع و جور کنم و شنبه در جلسه مهمی که با فلان اعضای موثر شورای عالی انقلاب فرهنگی دارم مطرح کنم! همین قدر شخمی و تخیلی و یکهویی و ... حتی تاکید میکرد که استدلال و دلیل لازم نیست و فقط بنویسید و به من برسانید!! بترسید مردم. از جماعت نفوذی در پسافتنه ها باید ترسید. همیشه مسیرهای درست توسط کسانی کج و به خطا رفته که در شرایط بحرانی، از گیج بودن و خاک و خولی بودن ما سواستفاده کرده و خواسته اند که خدمتی کنند و نجاتمان بدهند. اما ای دل غافل که از هر مار و عقربی افعی ترند. #دلنوشته_های_یک_طلبه @Mohamadrezahadadpour

بیداری؟

سحر بخیر☺️🌷