#میان_ستاره_ای #کریستوفر_نولان دیشب و امشب به پیشنهاد پسرم نشستم و این فیلم سه ساعته را در دو تایم دیدم. خب این ژانر، سلیقه من نیست و چون سالها بحث زمان و مکان را در فلسفه به صورت تطبیقی کار کردم، اثر پررنگ آموزه‌های فلسفی غرب به صورت ناشیانه در دیالوگ ها را شاهد بودم. متوجه بودم ‌که: ۱. پیام و آموزه‌های فلسفی خیلی جلوتر از فیلم بود و نولان حقیقتا نتوانسته بود آنها را به تصویر بکشد. ۲. حتی کارگردان هم بخاطر دوری از اتهام، پذیرفته بود و دو سه جا اقرار کرد که این فقط یک فرضیه است و تهش معلوم نیست. ۳. عجله در تطابق عناصر زمینی و کهکشانی موج میزد و دلم میسوخت که بیچاره دستش از حقیقت کوتاه است و فقط تخیل کرده و آخرش هم لابد خیلی به خودش ای ول گفته. در مجموع دمش گرم همین که وقت گذاشته، خوبه اما بنظر نمیرسه که اگر مثلا ۱۰ سال دیگه میخواست بسازه، اینجوری می‌ساخت. چون باگ‌های علمی و فلسفی غرب را در قالب سوالات بی‌پاسخ باقی گذاشته بود. ممنون از پسرم که گاهی دست منو میگیره و به دو سه ژانر آن‌طرف‌تر میکشه تا از تجارب و جهان فکریِ متفاوت بقیه مطلع بشم.🌹 ✍ کانال #حدادپور_جهرمی @Mohamadrezahadadpour