دردِمُدام..

دارم درس میخونم ؛ ولی کنار جزوه م ، خبری از دست نوشته هات نیست..

دردِمُدام..

خبری از اینکه من حالم بد باشه و تو واسم نوشته باشی نیست..

دردِمُدام..

خبری از حرفای مزخرفمون تو جزوه نیست..

دردِمُدام..

خبری از اینکه بخوام بشینم درس بخونم ولی به جاش نوشته های تو رو بخونم نیست..

دردِمُدام..

نیست ، نیست ، نیست.. خبری از هیچکدوم نیست.. بهتره بگم ، هیچی مثه قبل نیست..

دردِمُدام..

توی برگه های جزوم ، چیزی جز مطالب امتحانی پیدا نمیشه. همش سیاه و سفیده ، و همش درسه. ولی اگه تو بودی

دردِمُدام..

جزوه هاتو بهش بده برات بنویسه.. اینجوری وقتی بازشون میکنی انگیزه میگیری:)

دردِمُدام..

این خوبه. خوشمان آمد..