⭐️☄⭐️☄⭐️☄⭐️☄⭐️ ☄ ⭕️ آثار و پیامدهای اجتماعی اسراف 🔸در این نوشتار به بررسی آثار سوء #اسراف در جامعه میپردازیم. 🔹«سقوط اخلاقی جامعه»؛ ولخرجی و ریخت و پاش انسان را از مسیر صحیح بیرون آورده و به ورطه هولناک فساد و تباهی میکشاند. #انسان_اسرافکار برای به گردش درآوردن چرخ های اسراف‌کاری و ولخرجی خود، گاه به مرحله‌ای میرسد که به هر پستی تن میدهد، رشوه میگیرد، دروغ میگوید، ربا میخورد، به عناوین مختلف عفت و شخصیت خود را از دست میدهد و سرانجام با اعمال خلاف خود چهره زیبای جامعه اسلامی را تیره و تار کرده، همگان را نسبت به آنها بدبین میکند. 🔹«اختلاف طبقاتی»؛ یکی از علل اساسی ایجاد طبقه در جامعه را میتوان ناهماهنگی در مصرف نام برد. زیرا وقتی گروهی به #زیاده‌روی در مصرف بپردازند و هر روز با امکانات بیشتر و بهتر مشغول زندگی شوند، خود طبقه آفرین شده، روز به روز بر #اختلافات_طبقاتی می‌افزایند. عده‌ای در ناز و نعمت و عده ای در رنج و زحمت اند. 🔹«وابستگی»؛ جامعه ای که در خرج کردن ثروت ملی از حد تجاوز کرد و با #ولخرجیها و #افراط_کاری های بی اندازه، باعث کاهش تولید و در نتیجه عدم توازن بین عرضه و تقاضا گردید، کم کم مجبور به خارج کردن ارز از کشور و وارد کردن اجناس مورد نیاز از کشورهای بیگانه خواهد شد و بدینگونه وابسته به واردات از کشورهای بیگانه میشود. 🔹«ضایع ساختن حقوق»؛ یکی از آثار اسراف #تضییع_حقوق_دیگران است؛ چون #اسراف باعث کمبود میشود و در نتیجه دیگران از کالای اسراف شده محروم میگردند. مثلًا اگر فرض کنیم منطقه ای با کمبود آب - این ماده حیاتی - مواجه شود، به گونه ای که جایگزین کردن مقداری که اسراف میشود، ممکن نباشد، در چنین منطقه ای اسراف در آب موجب ضایع شدن حقوق دیگران و محرومیت ایشان از آب است و در نتیجه حرمت اسراف چنانکه گذشت مضاعف میشود، بخصوص اگر به حد ضرر زدن به دیگران برسد. 🔹«تباهی دولت ها»؛ #دولتها اگر به اسراف دچار شوند، فسادشان بدیهی است؛ چون بودجه را بر اساس مصارفی که اسراف سنگینشان کرده است، تنظیم میکنند. از این رو در صدد بر می‌آیند به هر صورت، راهی برای تأمین این بودجه بیابند و این از مهم‌ترین انگیزه های فساد و تباهی است. 🔹«فساد»؛ میدانیم #اسراف همان تجاوز از حد قانون آفرینش و قانون تشریع است. این نیز روشن است که در یک نظام صحیح، هر گونه تجاوز از حد، موجب فساد و از هم گسیختگی میشود و به تعبیر دیگر #سرچشمه_فساد، #اسراف است. البته باید توجه داشت که اسراف معنای گسترده‌ای دارد. گاه در مسائل خوردن و آشامیدن است [اعراف، ۳۱] و گاه در انتقام [اسراء، ۳۲] و گاه در اعتقادات که منتهی به شک و تردید میشود [غافر، ۳۴] و گاه به معنای گناه [زمر، ۵۳] می آید. [۱] 🔸با توجه به آنچه گذشت رابطه #اسراف و #فساد به خوبی آشکار میشود. مرحوم علامه طباطبایی در المیزان میفرماید: عالم هستی یک پارچه نظم است و برای هریک از اجزای خود خط سیری تعیین میکند، حال اگر یکی از این اجزاء از مدار خود خارج شود و راه فساد را پیش گیرد، آثار آن در دیگر اجزاء جهان نمود پیدا میکند. انسان که یکی از اجزای این عالم است از این قانون عمومی مستثنی نیست. اگر بر اساس فطرت بر مدار خود حرکت کند و هماهنگ با نظام هستی باشد، به هدف سعادت بخش خود میرسد؛ اما اگر از حد خود #تجاوز کند و قدم در جاده #فساد بگذارد در کل جهان آثار نامطلوبی از خود به جای میگذارد. [۲] قرآن میفرماید: «وَ لا تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَ - الَّذِینَ یفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ وَ لا یصْلِحُونَ؛ [شعراء، ۱۵۱ و ۱۵۲] و فرمان #مسرفان را اطاعت نکنید - همانها که در زمین #فساد میکنند و اصلاح نمیکنند». پی نوشت ها: [۱] تفسیر نمونه، ج ۱۵، ص ۳۰۸ [۲] المیزان، ج ۱۵، ص ۳۳۳ منبع: وبسایت راسخون به نقل از حوزه نت #اسراف @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد

💥☄💥☄💥☄💥☄💥 ☄ ⭕️چگونه مسئله «انتظار» باعث می شود شخص مُنتظِر خود را از همراهی و همرنگی با محیط و جامعه دور ساخته و فساد و تباهی محیط او را آلوده نسازد؟ 🔹اثر مهمّ #انتظار حل نشدن در مفاسد محيط، و عدم تسليم در برابر آلودگى هاست. توضيح اينكه، هنگامى كه #فساد فراگير مى شود، و اكثريت و يا جمع كثيرى را به آلودگى مى كشاند، گاهى افرادِ پاك، در يك بن بست سخت روانى قرار مى گيرند، بن بستى كه از يأس از اصلاحات سرچشمه مى گيرد. گاهى آنها فكر مى كنند، كار از كار گذشته و ديگر اميدى براى اصلاح نيست، و تلاش و كوشش براى پاك نگهداشتن خويش بيهوده است، اين نوميدى و يأس ممكن است آنها را تدريجا به سوى فساد و همرنگى با محيط بكشاند، و نتوانند خود را به صورت يك #اقليّت_صالح در برابر #اكثريت_ناسالم حفظ كنند، و همرنگِ جماعت نشدن را موجب رسوايى بدانند. 🔹تنها چيزى كه مى تواند در آنها روح اميد بدمد و به مقاومت و خويشتندارى دعوت كند و نگذارد در محيط فاسد حل شوند، «اميد به اصلاح نهايى» است، تنها در اين صورت است كه آنها دست از تلاش و كوشش براى حفظ پاكى خويش و حتى براى اصلاح ديگران برنخواهند داشت، و اگر مى بينيم در دستورات اسلامى يأس از آمرزش، يكى از بزرگترين گناهان شمرده شده است و ممكن است افراد ناوارد، تعجب كنند كه چرا يأس از رحمت خدا اين قدر مهمّ تلقى شده، مهم‌تر از بسيارى از گناهان، فلسفه اش در حقيقت همين است كه گناهكار مأيوس از رحمت، هيچ دليلى نمى بيند كه به فكر جبران بيفتد و يا لااقل دست از ادامه گناه بردارد، و منطق او اين است: آب از سر من گذشته است، چه يك قامت چه صد قامت؛ من كه رسواى جهانم غم دنيا هيچ است، بالاتر از سياهى، رنگ دگر نباشد؛ آخرش جهنّم است، من كه هم اكنون آنرا براى خود خريده ام، ديگر از چه چيز مى ترسم! 🔹اما هنگامى كه روزنه #اميد براى او گشوده شود، اميد به عفو پروردگار و اميد به تغيير وضع موجود، نقطه عطفى در زندگى او پيدا مى شود و چه بسيار او را به توقف كردن در مسير گناه و بازگشت به سوى پاكى و #اصلاح دعوت مى نمايد. به همين دليل #اميد را مى توان همواره به عنوان يك #عامل_مؤثرِ_تربيتى در مورد افراد فاسد شناخت؛ همچنين #افراد_صالح كه در محيط هاى فاسد گرفتارند، بدون اميد نمى توانند خويشتن را حفظ كنند. نتيجه اينكه، #انتظار_ظهور_مصلحى كه هر قدر دنيا فاسدتر مى شود، اميد ظهورش بيشتر مى گردد، اثر فزاينده روانى در معتقدان دارد، و آنها را در برابر امواجِ نيرومندِ فساد بيمه مى كند؛ آنها نه تنها با گسترش دامنه فسادِ محيط مأيوس تر نمى شوند؛ بلكه به مقتضاى «وعده وصل چون شود نزديك - آتش عشق تيزتر گردد» وصول به هدف را در برابر خويش مى بينند و كوشش شان براى مبارزه با فساد و يا حفظ خويشتن با شوق و عشق زيادترى تعقيب مى گردد. 📕مسئله انتظار، مکارم شیرازی، ناصر، مطبوعاتی هدف، قم، بی تا، ص ۲۲ و ۲۳ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #امام_زمان #امام_مهدی #قائم #مصلح #انتظار #ظهور @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد