بعضی شب‌ها می‌خواهم چیزی نگویم فقط نگاهت کنم تا ببینم چطور می‌شود کسی بی‌آن‌که حرفی بزند دعا کند برای زنده‌ماندنِ من. #محمدجواد_قیاسی @mohammad_javad_ghiasi

ماشینِ قُراضه سال‌ها سایه‌ی بیابان را به دیروز می‌چسباند در خاموشیِ سکون، و سرابِ حرکت را به فردا، با قصّه‌هایی که باد زمزمه می‌کرد. غربت یعنی جا ماندن میانِ هیچ‌کجا و همه‌جا، زنده در خاطره‌ها، مُرده در زمان. #محمدجواد_قیاسی @mohammad_javad_ghiasi

دستت را بگیرم تا جهان از لبه‌ی پل نیفتد و ماه از پشت شانه‌هایت به رودخانه برنگردد. تمام باران‌های نیامده را در موهایت جا می‌گذارم و برمی‌گردم با جیب‌هایی که هنوز بوی تو را نفس می‌کشند. #محمدجواد_قیاسی @mohammad_javad_ghiasi