نکته دوم یک آسیب شناسی است. طلبه‌های خوب در کسوت عالمان دین دو قسم‌اند؛ یک دسته می‌گویند ما این همه در حوزه درس خواندیم و وامدار امام زمان علیه السلام هستیم باید کار‌های خوبی انجام دهیم مثلا قرآن درس بدهیم احادیث اهل بیت را بیان کنیم سخنرانی بکنیم کتاب بنویسیم در فلان همایش مطلب ارائه بدهیم و مانند آن. طبیعی است که همه کارهای طلبگی کار‌های خوب و مفید و مثبت و مغتنمی است. و طلبه به عنوان طلبه غیر از کار خوب کار دیگری نمی‌تواند بکند. ولی اینجا یک کمبود وجود دارد. این عالم دین در حوزه علمیه همه کارهایش مفید و مثبت است اما هیچ ربطی به شرایط امروز جامعه و نیازهای امت اسلامی در این عصر و تاریخ و جغرافیا ندارد. کارهای گردی است که آن را در هر کجای تاریخ قرار بدهی خوب است؛ کلا خوب است مثلا این سخنرانی را شما ببرید 200 سال پیش بار بگذارید جواب می¬دهد دویست سال بعد هم بار بگذارید باز هم جواب می¬دهد! خیلی کار خوبی است اما هیچ ربطی به امروز جامعه ندارد! این یک سبک نوع دوم از عالمان و حوزویان کسانی هستند که این درسی را که در حوزه خواندند و سرمایه‌ای را که در دستگاه امام زمان علیه السلام جمع کردند یعنی این قرآن و حدیث و معلومات مرتبط با معارف دینی را ناظر به نیاز عینی جامعه و مسئله‌های واقعی امت اسلامی به کار می¬گیرند این یک چیز دیگر است. حرف گردی که همه جای تاریخ بشود گفت خوب است ولی در کنار آن و چه بسا مهمتر از آن حرفی است که مال این مخاطب و این زمان و مکان و نقطه تاریخ است و یک مسئله واقعی را حل می¬کند. آسیب شناسی که در فعالیت‌های قرآنی وجود دارد این است که اصحاب قرآن کریم تبدیل شوند به یک موجودات مفید مثبت جذاب جالب ولی گرد و ژله‌ای که هیچ ربطی به مسئله‌های امروز جامعه ما نداشته باشند. این اساتیدی که مهارت‌های آوایی دارند و در عرصه قرآن کریم هنرنمایی می‌کنند خیلی خدمت می¬کنند به فرهنگ قرآنی و من دستبوس همه قاریان و حافظان و حاملان و خادمان و خدمتگزاران قرآن کریم هستم اما این باید تکمیل شود تکمیلش به این است که از قرآن کریم برای امروز خودمان و برای زندگی خودمان بهره بگیریم. قرآن صرفا یک کتاب مقدس نباشد؛ کلیدواژه کتاب مقدس را تبدیل کنیم به کتاب گره گشا و پاسخگو که مسئله‌های عینی جامعه ما را حل می‌کند. احوال بعضی از ما چنین است که صبح بعد از نماز چند آیه قرآن کریم از باب تیمن و تبرک می‌خوانیم و بعد آن را روی طاقچه می‌گذاریم. روی طاقچه خانه‌مان و روی طاقچه وجودمان. بعد به زندگی مان می‌پردازیم. بقیه زندگی ما هم هیچ ربطی به قرآن ندارد و هیچ بهره‌ای از قرآن نمی‌برد. اگر با مشکلی هم مواجه می¬شویم برای حل آن کارگروه تشکیل می¬دهیم! کاری به قرآن نداریم! مگر نفرمودند «اِذَا التَبَسَت عَلَیکُمُ الفِتَنُ، کَقِطَعِ الَّیلِ المُظلِمِ فَعَلَیکُم بِالقُرآنِ» مگر ما نباید در مسئله‌های بغرنج زندگی سراغ قرآن بیاییم؟ آیا واقعا اینطور است و قرآن کتاب پاسخگو و کتاب کارگشا و گره گشای زندگی است؟ یا قرآن صرفا یک کتاب مقدس است؟ ما در رویکردمان به قرآن و استفاده از قرآن آرام ارام باید قرآن را جدی‌تر تلقی کنیم و به سراغ معلمان قرآن برویم. معلمان قرآن چه کسانی هستند؟ امام راحل. رهبر انقلاب، شهید مطهری و مانند آنها. ما به خاطر معاصرت با این بزرگان، عظمت این مردان الهی بزرگ را درک نمی¬کنیم. انیها بزرگ معلمان تاریخ مکتب تشیع هستند یعنی تمام آثار امام و تمام آثار آقا بدون استثنا تفسیر القرآن است. با همین قرآن کریم امام انقلاب کرد و پوزه مستکبران را به خاک مالید با همین قرآن کریم آقا سی و خورده‌ای سال راه امام را ادامه می¬دهد و پرچم تشیع را در عالم بلند نگه داشته است. اندیشمندان و متفکران بزرگ انقلاب اسلامی مانند شهید بهشتی شهید مطهری استاد مصباح علامه طباطبایی و مرحوم شهید صدر تمام آثارشان تفسیر قرآن است. ما گاهی می-خواهیم تفسیر قرآن بخوانیم منتظریم یک کتاب پیدا کنیم که رویش نوشته باشد «تفسیر القرآن الکریم» این برای اصحاب قرآن کم است و نوعی ظاهربینی است

در مقام تفسیر قرآن و تعلیم قرآن مراتب طولی را در یک نگاه تشکیکی در نظر بگیریم. استاد روخوانی و تجوید معلم قرآن است. آقای قرائتی هم معلم قرآن و بزرگ خادم قرآن است و مشمول همان «خیرکم من تعلم القرآن و علمه» می‌شود. علامه طباطبایی و آیت الله جوادی آملی هم معلم قرآن هستند. پیامبر اکرم هم معلم قرآن است. حکایت تدبر هم همین است. این جریان تدبر که اخیرا ترویج می‌شود توسط اساتید بسیار دلسوز و ارزشمند جریان تعلیم قرآن است؛ اما مرحله‌ای از تدبر در قرآن هم در تفسیر المیزان و تفسیر تسنیم وجود دارد که مرتبه اعلای تدبر به شمار می‌رود. نظیر دو نفر غواص که یکی غواص سطح است و مثلا چند متر پایین می‌رود و یکی هم غواص عمق است. کسی که غواص عمق است گوهر‌هایی را به دست می‌آورد که برای غواص سطح امکان پذیر نیست. ارزش را باید متناسب با توانمندی فهمید. غواص عمق قرآن، علامه طباطبایی و امام است . دیگران هم غواص هستند و ارزش خودشان را دارند. هر کس به هر طریقی به قرآن خدمت می¬کند و در مسیر قرآن گام برمی¬دارد عند الله ماجور است. از آن کسی که در محیط خانه خودش یک جلسه قرآن برگزار می¬کند و بچه‌ها و نوه‌هایش را جمع می¬کند و به آن‌ها قرآن می‌آموزد تا آن کسی که عمیق‌ترین معارف الهی قرآن را عرضه می¬کند همه این‌ها دارند خدمت می¬کنند این را در یک مدل هرمی و لایه لایه باید ترسیم بکنیم و به دنبال این باشیم که بهره‌های خود را از قرآن سطح به سطح و لایه به لایه افزایش دهیم. خدای متعال ان شاء الله به همه ما توفیق بدهد که خادمان و حاملان و عاملان به قرآن کریم باشیم و فردای قیامت در محضر پیغمبر اکرم شرمنده قرآن نشویم.

#محتوای_اردو #بسته_معرفتی 🌀 از محدودیت های زندگی، تا بایدهای بسیار طلبگی 🌀 📢 در گفتگو با: #استاد_عالم_زاده_نوری (معاون تهذيب حوزه های علمیه) 🔻 تأثیر عوامل برکت در زندگی طلبه 🔻 مشکلات جمع بین رشد و خدمت 🔻 ابعاد و مؤلفه های طلبگی 🔻 مسئله جامعیت 🔻 مأموریت گرایی 🔻 خدمت در دوران رشد 🔻 مهارت برنامه ریزی 📗 محصول #خانه_طلاب_جوان ╭━━⊰ ❀ 🌕 ❀ ⊱━━╮ @ahd_ba_khomeini ╰━━⊰ ❀ 🌿 ❀ ⊱━━╯

معاون تهذیب و تربیت حوزه تأکید کرد؛ لزوم بهره گیری از قرآن در زیست مؤمنانه حجت الاسلام والمسلمین محمد عالم زاده نوری، معاون تهذیب و تربیت حوزه های علمیه در جمع طلاب خادم قرآن در موسسه یاوران مهدی(عج) به تبیین نکاتی پیرامون قرآن پژوهی پرداخت. متن کامل سخنان استاد عالم زاده نوری 🌐https://rasanews.ir/0036aC 💯 #ما_صدای_رسای_حوزه‌ایم 🆔 @rasanewsagency

🔻عالم‌زاده‌نوری، معاون تهذیب و تربیت حوزه‌های علمیه در جمع طلاب: ❇️ علامه طباطبایی و امام(ره) غواص عمق قرآن هستند/تمام بیانات حضرت آقا تفسیر قرآن کریم است ◻️ تمام بیانات حضرت آقا تفسیر قرآن کریم است. گاهی ما فریب میخوریم . اگر کتابی رویش نوشته باشد «تفسیر القرآن الکریم» میگوییم این تفسیر است اما اگر روی جلدش نوشته باشد عدل الهی فکر می‌کنیم این تفسیر قرآن نیست! در حالی که تمام آثار شهید مطهری و مقام رهبری تفسیر قرآن است. https://hawzahnews.com/xcpYR 🌸 کانال "مطالعات فلسفه سیاسی و انقلاب اسلامی"👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2640969940Ccb3214bb46

نسبت خودسازی و جامعه سازی https://eitaa.com/mohammad_nooori

این نوشته قدیمی را در آستانه اربعین حسینی مجدد به اشتراک می‌گذارم 👇👇👇

🔰 بایسته های اسلامی‌سازی مشاوره/ در جریان مشاوره که به هدایت و سعادت انسان گره خورده، نمی‌توان سخن دین را نادیده گرفت. 🔹معاون تهذیب و تربیت حوزه های علمیه در جمع مشاوران مرکز مشاوره سماح استان همدان به ایراد سخن درباره اسلامی‌سازی مشاوره پرداخت. متن کامل در👇:  🔗https://tahzib.ismc.ir/?p=2854 #اخبار 📱به #ندای_تهذیب بپیوندید: @nedaye_tahzib

🟣 احتشام هویت روحانیت و عظمت حماسه طلبگی محمد عالم‌زاده نوری ✅ واکنشی که برادران عزیزم به پست اطلاع‌رسانی «دوره مقدماتی زیست مومنانه» نشان دادند و گلایه پرقدرتی که نسبت به خودباختگی و اسارت در مقابل عناوین اعتباری دانشگاهی مانند «دکتر» بروز دادند را از صمیم قلب می‌ستایم. آفرین بر این نگاه درست و موضع قدرتمند که دریوزگی عناوین میان‌تهی را برنمی‌تابد و بر نظام ارزشی دینی پای‌فشاری می‌کند. بی‌تردید طلبه باید بر طلبگی خود افتخار کند و از اینکه قابلیت نوکری دستگاه امام زمان را یافته و توفیق خدمت و نصرت در مسیر پیامبران الهی را دریافت کرده سربلند و عزتمند باشد و خاک پای سربازان امام عصر را بر همه عناوین دنیایی ترجیح دهد. ✅ همان‌گونه که نویسنده عزیز حدس زده است این کار، سلیقه طراحان پوستر بوده و بدون اذن و اطلاع اساتید محترم، عرضه شده است. بی‌شک همه اساتیدی که نام و عنوانشان در این اطلاعیه آمده است ـ با سابقه‌ی آشنایی که از آنان دارم ـ نسبت به این چگونگی ناخرسند و تلخ‌کام‌اند. این اساتید نام‌آور، همگی به مسیر پرشکوه طلبگی افتخار می‌کنند و بر حماسه عظیم طلبگی تا پای جان ثابت‌قدم هستند و یک دقیقه از حیات حوزوی خود را به چندین مدرک و مسند غیرحوزوی نمی‌فروشند. اما بدون شک زمینه‌های شیوع این بلیه هویتی و مصیبت شخصیتی در میان برخی از حوزویان خصوصا نسل‌های جوان‌تر پدید آمده و این هشدار به‌موقع هر چند به دامان این اساتید گردی نمی‌نشاند اما برای فضای عمومی بسیار ضروری بوده است. ✅ من سپاسگزار این عزیز هستم که زنگ خطر را درست در نقطه لازم، به صدا درآوردند و زمینه‌های آسیب و لغزش را در بزنگاه نشان دادند. حضور این نسل غیور که از شخصیت و عظمت حوزه پاسداری می‌کند و جایگاه و اعتبار و احتشام روحانیت را می‌شناسد و استفاده از عناوین دانشگاهی را استخفاف و توهین و هتک حیثیت حوزویان می‌بیند و با درد و دغدغه‌ی رسالی در مقابل آن موضع مردانه می‌گیرد، مایه افتخار است و نشان از بلوغ شخصیتی و استغنای هویتی دارد. ✅ به همین وزان استفاده از کلمة «دکتر» چمران بیش از «شهید» چمران و استفاده از کلمه «دکتر» بهشتی به جای «شهید» بهشتی نشان از آن دارد که ارزشمندی شهادت و عظمت و جلالت آن هنوز در ذهن‌ها و دل‌ها شکل نگرفته است و برخی از نسل امروز هنوز آرزومند شهادت در راه خدا نشده است و بیش از آنکه در اشتیاق و عطش شهادت باشد گرفتار مدرک و مسند است. به امید آنکه ارزش‌های اصیل دینی را بهتر بشناسیم و بیشتر بدان ملتزم باشیم.