✅ امکان یا عدم امکان شناخت یقینی(۱)
مهم‌ترين يا دست‌كم يكي از مهم‌ترين پرسش‌هاي معرفت‌شناسي, امكان يا عدم امكان شناخت يقيني و مطابق با واقع است. اين مسئله هم در قلمرو كل معرفت بشري و هم در ساحت معرفت‌هاي دينی قابل طرح است.
امروزه, #شك‌گرايي نوين, كه در گوشه اي از جغرافياي انديشه غربي ظهور پيدا كرده, فراورده‌هايي را توليد مي‌كند كه نفي شناخت يقيني، عنصر جدا ناشدني آن است. اين توليدات نرم‌افزاري, به‌ويژه در ساحت‌هايي چون فلسفه دين, فلسفه سياست, فلسفه اخلاق, كلام جديد, هرمنوتيك و تفسير متون, و... بروز و ظهور داشته, و از نشانه‌هاي آن نسبي بودن و تغييرپذيري است.
به هر حال, يكي از تلاش‌هاي لازم براي ارزيابي اساسي اين دسته نظريات, رفتن به سراغ ريشه‌ها و پيش‌فرض‌هاي اصلي آن‌ها است كه به نظر مي‌رسد نفي يقين و شناخت مطابق با واقع, يكي از اين پيش‌فرض‌ها ست.
مدعياتي چون: غيرقابل اثبات بودن وجود خدا, شخصي بودن دين, انكار هر گونه گزاره ثابت و مطلق در دين, #نسبي بودن و تغيير پذيري ارزش‌ها (اعم از حقوقي و اخلاقي), زمانمند بودن احكام اسلام, پلوراليسم ديني و معرفتي, وجود و رسميت قرائت‌هاي مختلف از دين, و... از جمله اموري هستند كه مي‌توان عنصر نفي# شناخت يقيني را از اصول موضوعه آن‌ها به حساب آورد.
🔸در اين نوشته تلاش شده با نشان دادن امكان يقين و تبيين راه‌هاي نيل به آن، گامي هرچند كوچك در جهت #نفي شك‌گرايي و اثبات بي‌پايگي آن برداشته شود. تا چه قبول افتد و چه در نظر آيد.(۱)
۱- مرتضی رضایی،هویت شناسی یقین.
@mohammadjavad_karimi
