✅پیروزی واقعی(قسمت دوم) ✍محمد جواد کریمی امام صادق علیه‌السلام: وَ مَنَحَ النُّصْحَ وَبَذَلَ مُهْجَتَهُ فیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبادَکَ مِنَ الْجَهالَةِ وَحَیْرَةِ الضَّلالَةِ ... و بی دریغ خیرخواهی کرد و جان خود را در راه تو داد ؛ تا بندگانت را از جهالت و نادانی و گمراهی برهاند.(۱) 🔰۱- امام حسین علیه السلام در خطبه‌ای که در منزل بَیَضَه خواند، فرمود: «أيُّهَا النّاسُ ! إنَّ رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله قالَ : «مَن رَأى‌ سُلطاناً جائِراً ، مُستَحِلّاً لِحُرَم اللَّهِ ، ناكِثاً لِعَهدِ اللَّهِ ، مُخالِفاً لِسُنَّةِ رَسولِ اللَّهِ ، يَعمَلُ في عِبادِ اللَّهِ بِالإِثمِ وَالعُدوانِ ، فَلَم يُغَيِّر عَلَيهِ بِفِعلٍ ولا قَولٍ ، كانَ حَقّاً عَلَى اللَّهِ أن يُدخِلَهُ مُدخَلَهُ» . ألا وإنَّ هؤُلاءِ قَد لَزِموا طاعَةَ الشَّيطانِ ، وتَرَكوا طاعَةَ الرَّحمنِ ، وأظهَرُوا الفَسادَ ، وعَطَّلُوا الحُدودَ ، وَاستَأثَروا بِالفَي‌ءِ ، وأحَلّوا حَرامَ اللَّهِ ، وحَرَّموا حَلالَهُ ، وأنا أحَقُّ مَن غَيَّرَ....» [۱] اى مردم! پیامبر خدا(ص) فرمودند: «هر کس سلطان ستمگرى را ببیند که حرام خدا را حلال شمرده، پیمان الهى را شکسته و با سنّت رسول خدا مخالفت ورزیده، در میان بندگان خدا به ستم رفتار مى کند; و او با زبان و کردارش با وى به مخالفت بر نخیزد، سزاوار است خداوند او را در جایگاه آن سلطان ستمگر (دوزخ) بیاندازد». هان اى مردم! این گروه (بنى امیّه) به طاعت شیطان پایبند شده و از پیروى خداوند سرپیچى کرده اند، فساد را آشکار ساخته و حدود الهى را تعطیل کرده اند. آنان بیت المال را به انحصار خویش درآورده، حرام خدا را حلال و حلال خدا را حرام شمرده اند و من (که فرزند رسول خدایم) به قیام براى تغییر این اوضاع، از همه کس سزاوارترم. 🔸در این خطبه امام حسین علیه السلام با استناد به حدیث رسول خدا (ص) لزوم عمل به فریضه الهی -بر زمین مانده -امر به معروف و نهی از منکر را در برابر مظالم و مفاسد حکومت اموی به مردم متذکر می شوند. و در عین حال به علت و انگیزه امتناع خویش از بیعت با یزید بن معاویه اشاره می فرمایند. 🔰۲- امام حسین(ع) در منزلگاه «عذیب الهجانات» قبل از ورود به کربلا ضمن خطبه‎ای فرمودند: «إِنَّهُ قَدْ نَزَلَ‏ بِنَا مِنَ‏ الْأَمْرِ مَا قَدْ تَرَوْنَ وَ إِنَّ الدُّنْیَا قَدْ تَغَیَّرَتْ وَ تَنَکَّرَتْ وَ أَدْبَرَ مَعْرُوفُهَا وَ اسْتَمَرَّتْ حِذَاءً وَ لَمْ تَبْقَ مِنْهَا إِلَّا صُبَابَةٌ کَصُبَابَةِ الْإِنَاءِ وَ خَسِیسُ عَیْشٍ کَالْمَرْعَی الْوَبِیلِ أَ لَا تَرَوْنَ إِلَی الْحَقِّ لَا یُعْمَلُ بِهِ وَ إِلَی الْبَاطِلِ لَا یُتَنَاهَی عَنْهُ لِیَرْغَبِ الْمُؤْمِنُ فِی لِقَاءِ رَبِّهِ مُحِقّاً فَإِنِّی لَا أَرَی الْمَوْتَ إِلَّا سَعَادَةً وَ الْحَیَاةَ مَعَ الظَّالِمِینَ إِلَّا بَرَما؛ همانا آنچه را بر ما وارد شده است شما مشاهده می‎‏کنید، دنیا تغییر چهره داده و ناشناخته و نیکویی از آن رویگردان شده است و این روند با سرعت ادامه دارد و چیزی از آن جز ته‎‏مانده‏ای همانند ته‏‎مانده آب در میان ظرف و جز یک زندگی پست مانند چراگاه بد (مانند شوره‎‏زار) نمانده است. آیا نمی‎‏نگرید که به حق عمل نمی‎شود و از باطل جلوگیری نمی‎‏شود؟ با این وضع مؤمن باید به لقای پروردگارش (شهادت) اشتیاق یابد، همانا من مرگ را جز سعادت، و زندگی با ستمگران را جز ملامت و ناراحتی نمی‎‏نگرم». 🔸این خطبه مشتمل بر فرازهای بسیار تأمل برانگیز است که حاکی از شرایط سخت فتنه‎گون آن دوران است، به این صورت که فرمودند نیکی (معروف) از دنیا پشت کرده است و چیزی از (ارزشهای) آن جز اندکی باقی نمانده است و در بیان علت این امر به دو مورد اشاره فرمودند: ۱ـ آیا نمی‎بینید به حق عمل نمی‎شود.«الْحَقِّ لَا یُعْمَلُ به» ۲ـ و از باطل جلوگیری نمی‎شود.« وَ إِلَی الْبَاطِلِ لَا یُتَنَاهَی عنه». سپس در اشاره به وظیفه مؤمن فرمودند اگر فرد مؤمن در چنین شرایطی ـ روزگاری که به حق عمل نمی‎شود و از باطل جلوگیری نمی‎شود ـ قرار گرفت، لِیَرْغَبِ الْمُؤْمِنُ فِی لِقَاءِ رَبِّهِ مُحِقّاً؛ باید به لقای خدایش (شهادت) اشتیاق بورزد؛ یعنی مهیای شهادت باشد. 🔶در زیارت مخصوص آن حضرت گواهی می دهیم: أشْهَدُ أنَّک قَد اَمَرتَ بِالْقِسطِ وَ ٱلْعَدلِ وَ دَعَوْتَ إلیهِمَا وَ أنَّک صَادِقٌ صدِّیقٌ،صَدَقتَ فِیها دَعَوْتَ إلیه.(۴) ای حسین! من گواهی می دهم که تو به اجرای قسط و عدل فرمان دادی، و جامعه اسلامی را به قسط و عدل فراخواندی. و تو راستگویی و صدیقی، و به هرچه فراخواندی صادقانه فراخواندی. 📚 منابع: ۱- زیارت اربعین. ۲- تاریخ طبری،ج ۴,ص۳۰۴ و مقتل خوارزمی، ج ۱, ص ۲۳۴. ۳- مقتل خوارزمی، ج ۱, ص ۱۸۸. ۴- مفاتیح الجنان، زیارت اول ماه رجب، ص ۸۵۸. @mohammadjavad_karimi

از #آب هم مضایقه کردند کوفیان خوش داشتند حرمت #مهمان کربلا بودند دیو و دد همه سیراب و می مکید خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا

✅پیروزی واقعی(قسمت سوم) ✍محمد جواد کریمی حسین بن علی پیروز نهایی نبرد کربلا در نبرد کربلا در عاشورای سال ۶۱ هجری، با شهادت امام حسین علیه السلام و یاران وفادارش و اسارت زنان و کودکان همراهش به وسیله سپاهیان اموی به فرماندهی عمربن سعد ظاهراً نتیجه به نفع یزیدبن معاویه و والی او در کوفه تمام شد. ولی با گذشت زمانی اندک- کمتر از چهل روز- به مدد مقاومت و پایداری و روشنگری زینب کبری -عقیله بنی هاشم در طول اسارت به ویژه در مقر حکومت عبیدالله بن زیاد در کوفه و یزیدبن معاویه در شام و به ویژه خطابه تاریخی امام سجاد علیه السلام در مسجد جامع دمشق،چنان تحولی در افکار عمومی به نفع اهل‌بیت و به زیان حکومت اموی به وجود آمد که یزید را مجبور به عذرخواهی علنی کرد.‌ او کوشید تا با اعلام برائت و بیزاری از عملکرد فجیع عبیدالله بن زیاد و لشکریانش با امام حسین و یارانش، امواج خشم و تنفر رو به گسترش مردم را از شخص خود متوجه شخص عبیدالله بن زیاد والی کوفه نماید! مورخان می نویسند:« یزید که نخست از کشته شدن حسین، شادمان شده بود، چون نفرت و کینه مردم را دید و بدگویی هایشان را شنید، پشیمان شد»(۲) به قول محمد اقبال لاهوری خون او تفسیر این اسرار کرد مردم خوابیده را بیدار کرد با بیداری مردم و آگاهی افکار عمومی از جنایات عمال یزید با حسین بن علی(ع) عرصه بر والیان و کارگزاران نظام اموی در شهرهای بزرگ و مهم تنگ شد. قیام مردم در شهرهای مدینه و مکه علیه حکومت اموی و اخراج والیان یزید و اعلام خلع ید از یزیدبن معاویه به جهت عدم شایستگی و صلاحیت خلافت از جمله آثار کوتاه مدت قیام عاشورای امام حسین علیه السلام بود. هر چند این قیام ها خصوصا قیام مردمی اهالی مدینه،از سوی قوای اعزامی شام به فرماندهی مسلم بن عقبه با قساوت هرچه تمام‌تر سرکوب شد؛ اما این سرکوب ها تنها نتوانست مشروعیت مکتبی از دست رفته را به حکومت یزید بن معاویه برگرداند، بلکه به وضوح عدم لیاقت و شایستگی پسر عیاش و خمار معاویه را برای تصدی امر خلافت به اثبات می‌رساند. 📒۱-جلال الدین فارسی، انقلاب تکاملی اسلام، ص ۷۱۶, به نقل از تاریخ الخلفاء،ص ۲۰۸. @mohammadjavad_karimi

مراسم باشکوه عاشورای حسینی در صنعا پایتخت یمن عاشورای ۱۴۰۲ شمسی تبیین ماهیت قیام امام حسین علیه السلام از زبان کودک یمنی @mohammadjavad_karimi

✅ پیروزی واقعی(قسمت چهارم) ✍ محمد جواد کریمی آیا شهادت امام حسین(ع) پیروزی بود یا شکست؟ سیّد قطب درکتاب«فی ظلال القرآن» خویش در تفسیر آیه ۵۱ سوره غافر«إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ؛ همانا ما پیامبران خود و کسانی را که ایمان آورده اند، هم در زندگی دنیا و هم روزی که گواهان(برای گواهی دادن) به پا می خیزند یاری می کنیم»می گوید: ❇️مردم معنای پیروزی را در قالب مشخص شناخته شده برای خود محدود کرده اند، نگاهی نزدیک بین به پیروزی دارند.گاهی اوقات در دید انسان های کوته بین، برخی پیروزی ها به شکل شکست جلوه گر می شود. 🔰ابراهیم(ع) در آتش انداخته می شود ولی از عقیده و دعوت الهی خود بر نمی گردد، آیا این موضع پیروزمندانه است یا شکست؟ 🔸بدون شک در منطق عقیده، ابراهیم در وقتی که به آتش افکنده می شود در قلّه پیروزی بود. همچنین وقتی که از آتش نجات یافت بار دیگر پیروز شد. این چهره ای از پیروزی است و آن هم چهره ای دیگر؛اگرچه در ظاهر فاصله زیادی با پیروزی دارد،ولی در حقیقت بسیار نزدیک به پیروزی است. 🔰حسین- رضی الله عنه- با چنین عظمتی از یک سو با آن شکل بزرگ و سترگ شهید می شود و البته از سوی دیگر شهادت او فاجعه بسیار عظیمی است، آیا او یا همچون شهادتی پیروزی است یا شکست؟ 🔸به صورت ظاهر و با معیارهای کوچک،این امر ،یک شکست به شمار می آید، ولی در اصل حقیقت خالص و با معیارهای بزرگ الهی، عین پیروزی است؛زیرا در روی کره زمین شهیدی نیست که همچون حسین- رضی الله عنه- دلها به عشق او بتپد، و قلبها از مهر و محبت اولبریز شود و جانها شیدای او گردد و از غیرت و فداکاری او به جوش و خروش درآید.چه دلها و جانهای شیعیان و غیر شیعیان، حتی دلها و جانهای بسیاری از غیر مسلمانان.چه بسا شهیدی که اگر هزار سال هم زندگی می کرد، آن گونه که با شهادتش، عقیده و دعوت خود را یاری داد و پیروز گردانید،نمی توانست به عقیده اش خدمت کند. هیچ چیز مانند آخرین خطبه ای که شهید با خون ایراد می کند نمی تواند این همه معانی و مفاهیم والا را در قلب ها جا دهد و هزاران نفر را به انجام کارهای بزرگ و سترگ برانگیزاند.شهید همواره جنبش آفرین و حرکت بخش فرزندان و نوادگانش و چه بسا حرکت بخش و جنبش آفرین برای تمامی نسل ها در طول تاریخ باقی خواهد ماند. صلّی الله علیک یا ابا عبدالله @mohammadjavad_karimi

✅ پیروزی واقعی (قسمت پنجم) ✍ محمد جواد کریمی 🌹حسین آفتاب بی غروب حق طلبی و عدالت‌خواهی ۱- امام خمینی: عاشورا؛ قیام عدالت خواهان با عددی قلیل و ایمان و عشقی بزرگ در مقابل ستمگران کاخ نشین و مستکبران غارتگر بود.(۱) ۲- مهاتما گاندی رهبر استقلال هندوستان: من زندگی امام حسین، آن شهید بزرگ اسلام را به دقت خوانده ام و توجه کافی به صفحات کربلا نموده ام و بر من روشن شده است که اگر هندوستان بخواهد یک کشور پیروز بشود، بایستی از سرمشق امام حسین (ع) پیروی کند.(۲) ۳- نلسون ماندلا رهبر جنبش رهایی سیاهان آفریقای جنوبی: من بیشتر از بیست سال را در زندان سپری کردم. یک شب تصمیم گرفتم با تمام شرایط تعیین شده از سوی دولت نژادپرست [آفریقای جنوبی] خودم را تسلیم کنم(و دیگر دنبال آزادی نباشم), اما ناگهان به یاد امام حسین(ع) و نهضت کربلای او افتادم، و امام حسین این توان را به من داد که برای حق و آزادگی بایستم و من این کار را کردم. ۴- شهید سید اسماعیل بلخی: تاسیس کربلا نه فقط بهر ماتم است دانشسرا و مکتب اولاد آدم است از خیمه گاه سوخته تا ساحل فرات تعلیم گاه رهبر خلق دوعالم است 📚 منابع: ۱- صحیفه نور، ج ۹, ص ۵۷. ۲- فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، ص ۲۷۹. @mohammadjavad_karimi

نازم آن آموزگاری را که در یک نیمروز دانش آموزان عالم را چنین دانا کند ابتدا قانون هستی را نویسد در جهان بعد آن با خون هفتادو دو تن امضا کند خوشدل تهرانی

تلاش عبث برای تطهیر یزید⁉️ ✍ محمد جواد کریمی 🔵 مولوی مجیب الرحمن انصاری از طالبان افغانستان: اطراف امام حسین را می گیرند، امام حسین سه پیشنهاد می دهد. اول: اجازه بدهید بروم با یزید بیعت کنم. ببینید این پیشنهاد امام حسین است؛ اجازه بدهید بروم با یزید بیعت کنم.اینجا معلوم می شود که امام حسین با یزید دشمنی نداشته، اگر دشمنی داشت که این حرف را نمی زد. امروز من و شما از لحاظ عقیده اهل سنت و جماعت، ما یزید را نفرین کردن نمی توانیم، ما یزید را دشنام دادن نمی توانیم. بله یگانه غفلتی که از یزید صورت گرفته، در مقابل قاتلین امام حسین تصمیم جدّی نگرفته. اما فرمان یزید نبوده که امام حسین را بگیرید، بزنید،... بکشید!... ابن جریر به سند حسن این را بیان کرده. 🟢جواب اجمالی: اولا: روایت فوق از لحاظ سندی و دلالی خالی از مناقشه نیست که تفصیل آن در ادامه خواهد آمد. ثانیا: بر اساس گزارشات مورخین فرمان گرفتن و کشتن امام حسین علیه السلام مسبوق و مستند به نخستین نامه یزیدبن معاویه می باشد. ادامه دارد

تلاش عبث برای تطهیر یزید⁉️ ✍ محمد جواد کریمی 🔵 مولوی مجیب الرحمن انصاری از طالبان افغانستان: اطراف امام حسین را می گیرند، امام حسین سه پیشنهاد می دهد. اول: اجازه بدهید بروم با یزید بیعت کنم. ببینید این پیشنهاد امام حسین است؛ اجازه بدهید بروم با یزید بیعت کنم.اینجا معلوم می شود که امام حسین با یزید دشمنی نداشته، اگر دشمنی داشت که این حرف را نمی زد. امروز من و شما از لحاظ عقیده اهل سنت و جماعت، ما یزید را نفرین کردن نمی توانیم، ما یزید را دشنام دادن نمی توانیم. بله یگانه غفلتی که از یزید صورت گرفته، در مقابل قاتلین امام حسین تصمیم جدّی نگرفته. اما فرمان یزید نبوده که امام حسین را بگیرید، بزنید،... بکشید!... ابن جریر به سند حسن این را بیان کرده. 🟢جواب اجمالی: اولا: روایت فوق از لحاظ سندی و دلالی خالی از مناقشه نیست که تفصیل آن در ادامه خواهد آمد. ثانیا: بر اساس گزارشات مورخین فرمان گرفتن و کشتن امام حسین علیه السلام مسبوق و مستند به نخستین نامه یزیدبن معاویه می باشد. 🟢جواب تفصیلی ۱-به گزارش مؤلف تاریخ خلفاء، گفت و گوهای چندی میان امام حسین(ع) و عمربن سعد در کربلا صورت گرفت. امام در صحبت ها، روی مسأله بازگشت تکیه داشت و برآن بود تا وضعیت به گونه ای درآید که عجالتا بتواند از حیطه قدرت ابن زیاد خ یا آنکه به یکی از نقاط مرزی دنیای اسلام بروم و همانند یکی از مرزبانان باشم.(۱) با این همه بلاذری این خبر را نیز آورده است که: یقال: إنّه لم یسأله إلّا أن یشخص الی المدینة فقط(۲). او فقط درخواست بازگشت به مدینه را داشت. چنانکه عقبة بن سمعان می گوید: من از مدینه تا مکه و از مکه تا عراق، تا هنگام کشته شدن او همراهش بودم. هیچ کلمه ای نگفت جز آنکه شنیدم. به خدا سوگند آنچه که میان مردم شهرت دارد و گمان می برند که حسین(ع) گفته است:«اجازه دهید نزد یزید رفته دست در دست او بگذارم، یا به یکی از نقاط مرزی بروم» اشتباه می کنند؛ او چنین چیزی را نگفت، تنها چیزی که می گفت، این بود که:فلأذهب فی هذه الارض العریضة، حتی ننظر ما یصیر أمرالناس(۳). بنابراین درخواست امام حسین علیه السلام از لشکر عبیدالله بن زیاد برای رفتن به نزد یزید برای بیعت با یزید، ناموثق و خلاف مواضع قولی و عملی امام حسین است که از هنگام خارج شدن امام از مدینه به خاطر امتناع از بیعت با یزید و اقامت شش ماهه در مکه و سپس اعزام مسلم بن عقیل به کوفه برای ارزیابی میزان آمادگی مردم کوفه از ایشان صادر شده بود. ۲- مطابق گزارش برخی منابع اهل سنت و منابع شیعی از جمله تاریخ یعقوبی یزید به ولید بن عتبه والی مدینه نوشت: هنگامی که این نامه ام به تو رسید، حسین بن علی و عبدالله بن زبیر را احضار کن و آن دو را به بیعت بگیر؛ پس اگر امتناع کردند آن دو را گردن بزن و سرهای آن دو را نزد من بفرست. مردم را نیز به بیعت من فراخوان و هرکه سرباز زد همان حکم را در باره او اجرا کن.(۴) ادامه دارد 📚 منابع: ۱-تاریخ خلفاء، رسول جعفریان، ج ۲, ص ۴۹۶ به نقل از تاریخ الطبری،ج ۵, ص ۳۸۹. ۲- همان به نقل از انساب الاشراف، ج ۳, ص ۱۸۲ ۳- همان،به نقل از تاریخ الطبری، ج ۵, ص ۴۱۴. ۴- تاریخ یعقوبی، ج ۲, ص ۱۷۷. @mohammadjavad_karimi

تلاش عبث برای تطهیر یزید بن معاویه ‼️ (قسمت دوم) ✍ محمد جواد کریمی ۳- به روایت ابن اعثم کوفی در الفتوح, یزید در نامه خود به والی مدینه ولیدبن عتبه پس از اعلام خبر مرگ معاویه به وی می نویسد: ... چون بر مضمون نامه واقف شوی، از اهل مدینه بیعت بستان و بعد از آن از حسین بن علی(ع), عبدالله بن عمر، عبدالرحمن بن ابوبکر، و عبدالله بن زبیر بیعت بخواه، اگر به طُوع و رغبت با من بیعت کردند، نیکو و إلّا به عُنف از ایشان بیعت بستان و هرکس از ایشان بیعت نکند، گردن بزن و سر او را نزد من فرست. چون نامه یزید به ولید رسید گفت: انّالله و انّاالیه راجعون. وای بر ولید! کدام کس او را در این امارت انداخت. مرا با حسین بن علی(ع) چه کار؟(۱) ۴- اما طبری(۲) و ابن اثیر (۳) نوشته اند: یزید از حاکم مدینه خواسته بود از امام حسین(ع) و عبدالله بن عمر و عبدالله بن زبیر بیعت بگیرد و بر آنها سخت گیری نماید. و طبق نقل ابن اعثم، خوارزمی(۴) و ابن شهر آشوب(۵) یزید به او دستور داده بود: هرکدام از آنها که بیعت نکرد، گردنش را بزن و سرش را برایم بفرست. 🔵مولوی عبدالرحمن انصاری: ...اینجا معلوم می شود که امام حسین با یزید دشمنی نداشته، اگر داشت که این حرف را نمی زد. 🟢جواب اینکه امام حسین علیه السلام با یزید دشمنی نداشته، از یک جهت درست و از جهت دیگر درست نیست! بله از جهت شخصی امام حسین علیه السلام با یزید دشمنی نداشته، اما از جهت فکری و دینی و اعتقادی و عملی امام حسین در نقطه مقابل یزید قرار داشتند. اساسا دعوای بنی هاشم و بنی امیه ریشه در توحید و شرک، عدالت و بی عدالتی، معرفت و جهالت، هدایت و ضلالت دارد. همان گونه که از تورق در منابع تاریخی معتبر معلوم شد اصل پیشنهاد امام حسین(ع) برای رفتن به نزد یزید برای بیعت شایعه ای بیش نبوده است، علاوه بر این اصولا این خبر با منش و روش امام حسین علیه السلام از پاسخ منفی به والی مدینه و اظهارات متعدد در دیدار های عمومی و خصوصی امام در مدینه و مکه و در طول مسیر مکه به عراق از عدم صلاحیت یزید برای خلافت منافات و مغایرت دارد. چنانکه در پاسخ به درخواست ولید بن عتبه امیر مدینه برای بیعت با یزید می فرماید: ای امیر! ما اهل بیت نبوت و معدن رسالت و جایگاه آمد و شد ملائکه و محل نزول رحمت هستیم. خدا با ما شروع کرده و با ما ختم نموده است. #یزید مردی #فاسق، #شرابخوار، #آدمکش(قاتل النّفس المحرّمه) است که آشکارا گناه می کند و کسی #مثل من با شخصی چون او #بیعت نمی کند؛(و مثلی لایبایع لمثله) ولی بگذارید امشب را صبح کنیم و بنگریم که کدامیک از ما برای خلافت و بیعت سزاوارتر است.(۶) ادامه دارد. 📚 منابع: ۱- ابن اعثم کوفی،ترجمه محمد بن احمد مستوفی هروی، الفتوح، ص ۸۲۲. ۲-مقتل جامع سیدالشهداء، ج ۱, ص ۴۵۳ به نقل از طبری، تاریخ الامم و الملوک،ج ۵, ص ۳۳۸. ۳- همان، ابن اثیر،الکامل فی التاریخ،ج ۲, ص ۵۲۹. ۴- همان،خوارزمی، مقتل الحسین،ج ۱, ص ۱۸۰. ۵- همان، ابن شهر آشوب،مناقب آل ابی طالب، ج۴, ص ۹۶. ۶- همان، ابن اعثم، کتاب الفتوح، ج ۵, ص ۱۴؛ خوارزمی، مقتل الحسین، ج ۱, ص ۱۸۴, و با اندکی تفاوت: سید بن طاووس، الملهوف علی قتلی الطفوف، ص ۹۸. @mohammadjavad_karimi

عقبة بن سمعان؛ یکی از شاهدان عینی حادثه کربلاست. وی غلام رباب بنت إمرؤاالقیس، همسر امام حسین(ع) بود که همراه کاروان حسینی از مدینه به مکه و از آنجا به عراق رفت؛ در واقعه عاشورا سالم ماند و عمر بن سعد او را بازداشت کرد و چون برده بود، آزادش کرد.(مقتل جامع سیدالشهداء،ج ۱, ص ۷۱۰ به نقل از طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج ۵, ص ۴۵۴.)

تلاش عبث برای تطهیر یزید بن معاویه‼️ (قسمت سوم) ✍ محمد جواد کریمی 🔵 مولوی مجیب الرحمن انصاری: یگانه غفلتی که از یزید صورت گرفته، غفلتی که صورت گرفته: در مقابل قاتلین امام حسین[ع] تصمیم جدّی نگرفته، امّا فرمان یزید نبوده که امام حسین را بگیرید، بزنید، بکشید! 🟢غفلت؛کدام غفلت؟ اولا:حسب مدارک و مستندات تاریخی، یزید؛ یکی از عوامل اصلی وقوع فاجعه جانگداز و اسفناک کربلا به شمار می رود. ثانیا: نقش یزید در این فاجعه نه فقط کمتر از عبیدالله بن زیاد و عمر بن سعد و شمر ذی الجوشن نیست،بلکه تحقیقا از باب اقویٰ بودن سبب از مباشر بیشتر و سنگین تر است؛زیرا قاتلان حسین در کربلا - لشکریان عمربن سعد-اقدامات و عملیات خود را مستند به فرمان عبیدالله امیر کوفه می کردند و عبیدالله بن زیاد - که از سوی یزید به امارت کوفه نصب شده بود،- همه اقدامات خود را از متوقف کردن حرکت کاروان حسینی به سوی کوفه تا محاصره و سپس شهادت مردان و اسارت زنان و کودکان اهل بیت علیهم السلام را انجام ماموریت ویژه از جانب خلیفه شام یزید بن معاویه قلمداد می کرد. ثالثا: به فرض ندامت یزید و عدم رضایت وی به ظلم و ستمی که از سوی عبیدالله بن زیاد و لشکریان وی با خانواده پیغمبر در کربلا صورت گرفته بود، تنبیه و توبیخ آنان از سوی خلیفه شام کار صعب و دشواری نبود. چرا هیچ اقدامی در جهت مؤآخذه و محاکمه و لااقل حصر و حبس و عزل آنان از مصادر حکومتی و نظامی صورت نگرفت؟ 🔰منابع تاریخی معتبر متعلق به اهل سنت چه می گویند؟ 1⃣ عزالدین ابن اثیر در کتاب الکامل، مسأله قتل امام حسین علیه السلام به دست یزید را مسلّم می داند و تصریح می کند: در موارد متعدد، معاویة بن ابی سفیان خود به دلیل مخالفت حسین بن علی(ع) با بیعت یزید، قصد شهادت او را داشت، ولی بدین کار موفق نشد. یزید سرانجام این کار را در عاشورای ۶۱ هجری در کربلا تحقق بخشید.(۱) 2⃣ مسعودی از تاریخ نگاران معروف قرن چهارم هجری، پس از بیان ماجرای انتخاب ابن زیاد از سوی یزیدبن معاویه به امارت کوفه برای اهداف خاص از جمله قتل حسین بن علی(ع)، به شادمانی یزید از قتل امام حسین(ع) و به چوب بستن سربریده آن حضرت در دمشق می نویسد: پس ابن زیاد اسیران حسینی را همراه سربریده امام حسین(ع) به سوی یزید فرستاد. اسیران وارد مجلس یزید شدند... یزید سربریده حسین را در برابرش نهاد و سپس با چوب نی، بر لب و دندان او می نواخت.(۲) 3⃣ ابن اعثم کوفی(م ۳۱۴) و محمد بن جریر طبری و جلال الدین سیوطی همگی به ماجرای ورود اهل بیت(ع) به مجلس یزید و به چوب بستن لب و دندان آن حضرت از سوی یزید اشاره می کنند. طبری با همه تناقض نویسی که در این باره داشته نتوانسته از گزارش شادمانی یزید از شهادت امام حسین(ع) صرف نظر کند. او می نویسد:«یزید در پاسخ به سروده یحیی بن حکم که به گونه ای جنایت کربلا را به ابن زیاد نسبت می داد، به شدت عکس العمل نشان می دهد و به سینه یحیی می کوبد و می گوید خفه شو!»(۳) 4⃣ محمد بن جریر طبری در تاریخ الامم و الملوک، سیّدبن طاووس در لهوف و ابن اعثم کوفی در الفتوح خویش می نویسد: سر حسین علیه السلام پیش روی یزید بود و با چوب خیزران که در دست داشت بر لب و دندان وی می زد که با عکس العمل برزه اسلمی از اصحاب رسول الله(ص) -که در آن مجلس حضور داشت- مواجه شد. او گفت: وای بر تو ای یزید! من شهادت می دهم که رسول خدا (ص) این لب و دندان و همین طور لب و دندان برادرش حسن[ع] را نوازش نموده، می فرمود:«شما سیّد و سرور جوانان بهشت هستید. خداوند قاتل شما را بکشد و مورد لعن قرار دهد و برایش آتش جهنم را آماده کند و چه بد جایگاهی است»(۴)«ویقول: انتما سَیِّدا شَبابِ أَهلِ ٱلْجَنَّةِ، فقتلَ اللهُ قٰاتِلیْکما و لَعَنَهُ و أَعَدَّ لَهُ جَهَنَّمَ وَ سٰائَتْ مَصیراً»(۴) 📚 منابع: ۱- عبدالحمید ناصری، انقلاب کربلا از دیدگاه اهل سنت، ص ۲۵۲ به نقل از الکامل فی التاریخ، ج ۳, ص ۳۵۲-۳۵۶. ۲- همان، ص ۲۵۱ به نقل از مروج الذهب، ج ۳, ص ۷۵. ۳- همان، ص۲۵۰, به نقل از تاریخ طبری، ج ۵, ص ۴۶۵. ۴- همان، ص ۲۵۲, به نقل از الفتوح، ج ۵, ص ۱۵۰.و سید بن طاووس، لهوف، ص ۲۱۲. @mohammadjavad_karimi