#عمه_ستیزی بهائیت! حالا که صحبت از تکریم #این_عمه‌های_اثرگذار شد، بد نیست یادی کنیم از ستیز بهاییت با کانون اصلی محبت در خانواده، اعم از مادر و دختر و به ویژه عمه. در کوشش حزب صهیونیستی بهاییت برای مبارزه با فرهنگ ایرانی اسلامی، از تکاپو برای مبارزه با کلیدواژه‌های مقدس کارنامه این فرقه اسلام ستیز و شیعه سوز، پر است از برساخته های ظاهراً کوچه‌بازاری ولی دستوری که از ضیافت‌های ۱۹ روزه در جامعه سرازیر می شود. از «کوچه علی چپ»، تا «دزدی علی بابا» تا «گربه مرتضی علی» تا «تنبان فاطی» و... فراوان می شنوید. بیچاره فرقه بی وطن و مزدور بهاییت، از عمه هم کم زخم نخورده برای همین عمه ستیزی در بهاییان سنتی دیرپا است! زیرا «عزیه نوری» خواهر حسینعلی نوری مشهور به بهاءالله، که از نخستین بابیان بود، بعد از اعدام علی محمد باب به همت مرحوم امیرکبیر، به سفارش باب، دل در گرو برادر کوچک‌تر، میرزا یحیی نوری مشهور به صبح ازل داشت و او را جانشین واقعی باب می دانست و کتاب «تنبیه النائمین» را در رد ادعاهای برادرش بهاءالله نوشت و از سرسپردگی به برادر بزرگتر روی برتافت. از این رو، اساسأ، بهاییان همانطور که حجاب ستیز و عفت سوز هستند، با هرچه مادر و عمه است، سر جنگ دارند. آنها با فقدان ذره‌ای تکریم عمه، مادر و حتی همسر و دختر تلاش برای استفاده ابزاری از ناموس برای ترویج فرقه خود دارند. جستجویی در منابع تاریخی و حتی روزآمد بهاییان بریده از این فرقه مثل خاطرات عزیه نوری و مرحوم صبحی تا بانو سیده مهناز رئوفی و نیز فیلمهایی که در ماه‌های اخیر ازبانوان گریخته از بهاییت در اصفهان به فضای مجازی راه یافته نشان می دهد این فرقه کثیف صهیونیستی، به زن اعم از دختر و مادر و عمه، به مثابه یک «طعمه» برای کشاندن پای جوانان ساده دل و کم سواد، به فرقه می نگرد و از این بین، نفرت از «عمه عزیه» را هم نمی تواند پنهان کند و خشم خود از عمه را بیشتر آشکار می سازد.