#تک_بیت دارم دلی شکسته تر از شیشه ی گلاب بویـــــی اگر گرفتـــه غزلهــای کهنه ام #محمد_رضا_کاکایی @mohammadrezakakaei

#امام_حسین_ع_و_حضرت_زینب_س_وداع؛ میان ماندن و رفتن دوباره جا مانده است دلی که بی تو از این کاروان جدا مانده است دلی به ناقه ی عریان سوار ، در ره شام دلی کنار تو در دشت کربلا مانده است دلی شبیه تنت، غرق در توالی زخم دلی به سینه ی صحرای نینوا مانده است درالتهاب غمت شعله شعله می سوزم که از تو داغ به دل ،لاله لاله جا مانده است اگر چه آتش بیداد خیمه ها را سوخت اگر چه بی سر و عریان تنت رها مانده است بروی نیزه هنوز از تو در گلوی زمان هزار حنجره فریاد بی صدا مانده است چه غم؛ که بعد تو ای پاره ی تن زهرا برای دختر شیر خدا؛ خدا مانده است چه غم که بسته شود سمت صبح پنجره ای چه غم دلی به غم و درد مبتلا مانده است برای آن که دلش غرق یازده نوراست هنوز پنجره ای رو به صبح وا مانده است #محمد_رضا_کاکایی #عصر_عاشورا @mohammadrezakakaei

#رباعی زخمی که ز دوستان مکرر خوردیم از دشمن بدنهاد کمتر خوردیم با هر که ز روی سادگی دوست شدیم پیوسته و بی شمار خنجر خوردیم #محمد_رضا_کاکایی @mohammadrezakakaei

#رباعی آن دست که از گل آفریده است مرا پا تا به سر از دل آفریده است مرا تا مونس لحظه های طوفان باشم جنس تن ساحل آفریدست مرا #محمد_رضا_کاکایی @mohammadrezakakaei

#دوبیتی دو چشم ساده و جذاب داری به روی لب شراب ناب داری میان شام تار گیسوانت رُخی روشن تر از مهتاب داری #محمد_رضا_کاکایی @mohammadrezakakaei

#رباعی غم آمد و پای بست تقدیرم کرد دنیا دنیا به درد زنجیرم کرد سرگرم به بازی جوانی بودم رنج و غم و بار زندگی پیرم کرد #محمد_رضا_کاکایی @mohammadrezakakaei

#غزل بر نعش سروهای وطن جان گریستم عمری بهار دیدم و باران گریستم داغ خلیج فارس دلم را کباب کرد زخم خزر چشیدم و عمان گریستم زاگرس، ستبر سینه مردان مرد شد روزی که پای پاوه، مریوان گریستم یک گاو خونی از غم زاینده رود خشک یک سیستان رَمل، بیابان گریستم قربانی غروب غم قادسیه شد زرتشت خنده ای که مسلمان گریستم نوری نماند دیده قاجار دیده را از بس میان حادثه کرمان گریستم تریاک شعر قصه افیون واژه بود هر مصرعی که بی تو پریشان گریستم بغضم میان حنجره بختگان شکست چون شمع قطره قطره و عریان گریستم دریاچه ارومیه لب تشنه بود و من زرینه رود مانده ز جریان گریستم سمت طلوع قصه صبحی دوباره را با چشمهای خیس خراسان گریستم از اصفهان درد به تهران رسیدم و یک پایتخت سینه سوزان گریستم در طالعم نبود جز این سرنوشت تلخ در خویشتن شکستم و ویران گریستم هر روز سینه چاک غم دیگران شدم هر شب غریب و سر به گریبان گریستم پرچم به اهتزاز درآمد میان باد عاشق شدم بخاطر ایران گریستم #محمد_رضا_کاکایی @mohammadrezakakaei