『  • #امام_شناسے • 』 『  • #جلسہ_سی_وهشتم • 』 『امیرالمومنین علے علیہ السلام 』 فعالیت هـاے علمے وحل مشڪلات قضائے وفقهـے امّت ١. جمع آورے قرآن علی عليهـ‌السلام پس از رحلت پیامبر اڪرم صلى‌اللهـ‌عليهـ‌وآلهـ ، طبق وصیت آن حضرت ، بہ جمع آورے قرآن هـمت گماشت ، وآن را براے حفظ از هـرگونہ دگرگونے گرد آورد. آن حضرت سوگند یاد ڪرد ڪہ جز براے نماز ، رداء بر دوش نگیرد مگر آن گاہ ڪہ قرآن را فراهـم آورد. سہ روز از خانہ بیرون نیامد تا قرآن را جمع ڪرد. وآن ، نخستین مصحفے بود ڪہ مجموع قرآن در آن فراهـم آمد.  تفاوت این مصحف ، با آن چہ در زمان خلافت عثمان جمع آورے شد واڪنون در اختیار مسلمانان جهـان است ، این بود ڪہ حضرت ، آن را بہ ترتیب نزول گرد آورد وناسخ ومنسوخ ومحڪم ومتشابہ را مرقوم فرمود ، ومنسوخ را مقدم بر ناسخ قرار داد ومڪے هـا ومدنے هـا را نیز مشخص ڪرد (طبعاً خارج از متن قرآن). تأویل برخے از آیات وتفسیر آن هـا را بہ تفصیل نوشت. هـمچنین شأن نزول آیات واوقات نزول آن هـا را تعیین ڪرد وعام وخاص وڪیفیت قرائت را بیان ڪرد.  علی عليهـ‌السلام پس از گردآورے ، آن را بہ بزرگان صحابہ ارائہ ڪرد وفرمود : این ، ڪتاب پروردگار شما است ، هـمان گونہ ڪہ بر پیامبرش نازل شد ، از آن ، حرفے ڪاستہ نشد ، وبر آن حرفے افزودہ نگشت ، ولے آن گروہ ; آن را نپذیرفتند ونادیدہ گرفتند وگفتند : ما را بہ چنین ڪتابے نیازے نیست. علی عليهـ‌السلام فرمود : هـان! ، سوگند بہ خدا ، پس از امروز ، آن را نخواهـید دید ، فقط بر من لازم بود ڪہ پس از فراهـم ڪردن وجمع آن ، شما را آگاہ سازم 🕊 @moharam_98

『  • #امام_شناسے • 』 『  • #جلسہ_سی_ونهم • 』 『امیرالمومنین علے علیہ السلام 』 ٢. تربیت شاگردان برجستہ از ڪوشش هـاے امام در آن مدت ، تربیت شاگردان بزرگ وبرجستہ وانتقال معارف الهـے بہ آن هـا بود. شخصیت هـاے یاد شدہ در زیر را مے توان نمونہ هـایے از این شاگردان شمرد : #عبداللہ_بن_عباس مفسر نامدار قرآن ، ابن عباس ڪہ بہ خاطر علم ودانش فراوانش «بحر» حَبْرالعرب» و «حَبرالأمهـ» وترجمان القرآن لقب گرفتہ ، ودر ڪتب حدیث ، تعداد هـزار وششصد وشصت حدیث از او نقل شدهـ ، شاگرد امام بود.  ابن عباس در علم تفسیر ، از محضر آن حضرت بهـرہ هـاے فراوانے برد. او خود مے گفت : آن چہ از تفسیر قرآن دریافتم ، از علے بن ابے طالب بود.  #میثم_تمّار میثم تمّار از أصحاب امیرمؤمنان عليهـ‌السلام بود. او در پرتو بهـرہ مندے از علم ودانش ولائے امیرمؤمنان ، از اجل هـا وبلاهـا وحوادث آیندہ خبر داشت.  پیشگویے او از شهـادتش مشهـور است. او نیز در تفسیر ، شاگرد علی عليهـ‌السلام بود. او روزے بہ عبداللہ بن عباس گفت : اے پسر عباس! ، هـر چہ خواستے از تفسیر قرآن از من بپرس ، من قرآن را نزد امیرمؤمنان خواندم ، واو تفسیر آن را بہ من آموخت. آن گاہ ابن عباس ڪاغذ وقلم خواست ، وآن چہ میثم گفت نوشت.  🕊 @moharam_98

『  • #امام_شناسے • 』 『  • #جلسہ_چهلم • 』 『امیرالمومنین علے علیہ السلام 』 ڪمیل بن زیاد ڪمیل از شیعیان خاص ورازدار امیرمؤمنان عليهـ‌السلام بود امام دعاے مشهـور ڪمیل را بہ او یاد داد وبہ نام او مشهـور شد ڪہ دعایے داراے مضامین عالے وعرفانے وبسیار آموزندہ وانسان ساز است. نمونہ اے بارز از عنایت خاص امام بہ ڪمیل ، وآموزش وتربیت او ، سخنان گهـربار وپر مغز امام بہ او ، در یڪ فضاے اختصاصے معنوے است ڪہ در نهـج البلاغہ منعڪس است.  گر چہ تعلیم دعاے یاد شدہ ، گویا در بصرہ پس از جنگ جمل ، یعنے در زمان خلافت امام بودہ وسخنانے هـم ڪہ در نهـج البلاغہ آمدہ ، باز احتمالاً در زمان خلافت آن حضرت بودہ است ، اما سابقہ آموزش وتربیت ڪمیل بہ سال هـا پیش برمے گردد. او طبعاً مراحل شاگردے امام را قبلاً طے ڪردہ ، قابلیت لازم را براے دریافت چنین درس هـایے در رتبہ بالاے معرفت ڪسب ڪردہ بود ، وبدون طے این مراحل نمے توانستہ از شیعیان خاص ورازدار امام معرفے شود. 🕊 @moharam_98

『  • #امام_شناسے • 』 『  • #جلسہ_چهل_ویکم • 』 『امیرالمومنین علے علیہ السلام 』 ٣. پاسخ گویے بہ پرسش هـاے دانشمندان یهـود ونصارا پس از درگذشت پیامبر صلى‌ الله عليه وآله ، دانشمندانے از ملل جهـان بہ ویژہ از یهـود ونصارا ، براے تحقیق دربارہ آیین اسلام ، ومناظرہ با بزرگان مسلمانان وارد مدینہ مے شدند وسؤالاتے را مطرح مے ڪردند وپاسخگویے ، جز علی عليهـ‌السلام ڪہ تسلط او بر تورات وانجیل از لابلاے سخنانش روشن بود ، پیدا نمے شد ، واگر این خلأ بہ وسیلہ امام پر نمے شد ، جامعہ اسلامے در سرشڪستگے شدیدے فرو مے رفت. اما هـنگامے ڪہ امام بہ ڪلیہ سؤالات آن هـا پاسخ هـاے روشن ودندان شڪن مے داد ، شادمانے وشڪفتگے عظیمے در چهـرہ مسلمانان پدیدار مے شد ، بہ عنوان نمونہ : طبق روایت مسند صدوق ، پس از رحلت پیامبر ، جاثِلیق هـمراہ صد نفر از مسیحیان وارد مدینہ شد وسؤالاتے از ابوبڪر ڪرد ڪہ او نتوانست پاسخ دهـد ، آن گاہ او را بہ حضور علی عليهـ‌السلام راهـنمایے ڪرد ، وحضرت بہ پرسش هـاے او پاسخ داد. از جملہ پرسش هـاے او این بود : وجہ (صورت) پروردگار متعال ڪجا است؟ در این هـنگام علی عليهـ‌السلام هـیزمے خواست وآتشے روشن ڪرد واز جاثلیق پرسید : وجہ این آتش ڪجا است؟ او پاسخ داد : از هـر طرف ڪہ نگاہ ڪنے ، وجہ آن است! علی عليہ السلام فرمود : با این ڪہ این آتش ساختہ ومحصول دست بشر است ، صورت مشخصے ندارد ، پس خالق آن ، ڪہ شباهـتے بہ آن ندارد ، وجہ ندارد. آن گاہ حضرت این آیہ را خواند : وَللهـِ المَشرق والمغرب فأینما تُوَلّوا فثَمّ وَجہ اللهـ ....  جاثلیق پرسید : پروردگار ڪجاست؟ وڪجا بود؟ علی عليهـ‌السلام پاسخ داد : پروردگار ، مڪانے ندارد ، او چنان ڪہ بود ، هـست ، وچنان ڪہ هـست ، بود ، هـرگز در مڪانے نبودہ ، واز مڪانے بہ مڪان دیگر منتقل نشدہ است ، وهـرگز مڪان ، او را دربرنگرفتہ است ، بلڪہ هـموارہ بدون حدّ واندازہ بودہ وهـست. جاثلیق تصدیق ڪرد وپرسید : پروردگار در دنیا است یا در آخرت؟ حضرت پاسخ داد : پروردگار ما قبل از دنیا بودہ وتا ابد خواهـد بود ، او مدبر دنیا وآگاہ بہ آخرت است ، هـرگز دنیا وآخرت ، او را احاطہ نمے ڪنند ، اما از آن چہ در دنیا یا در آخرت هـست ، خبر دارد. باز جاثلیق تصدیق ڪرد.  هـمچنین روزے یڪ یهـودے بہ طعنہ بہ او گفت : هـنوز پیامبرتان را دفن نڪردہ دربارہ او دچار اختلاف شدید. امام فرمود : دربارہ جانشینے او اختلاف ڪردیم نہ دربارہ خود او. اما شما هـنوز پایتان از آب دریا پس از غرق شدن فرعون در نیل ونجات بنے اسرائیل خشڪ نشدہ بود ڪہ بہ پیامبرتان گفتید : این بت پرستان ، خدایے دارند ، براے ما نیز خدایانے (بت هـایی) قرار بدہ ، موسے گفت : شما قوم نابخرد هـستید. 🕊 @moharam_98

『  • #امام_شناسے • 』 『  • #جلسہ_چهل_ودوم • 』 『امیرالمومنین علے علیہ السلام 』 ٤. تبیین حڪم شرعے رویدادهـاے نوظهـور پس از رحلت پیامبر اسلام صلى‌اللهـ‌عليهـ‌وآلهـ ، گاهـے مسائل تازہ اے پیش مے آمد ڪہ در عصر رسول خدا سابقہ نداشت یا قضیہ نوظهـورے رخ مے داد ڪہ یا حڪم آن روشن نبود ویا بہ گونہ اے پیچیدہ بود ڪہ بزرگان صحابہ از حڪم وداورے دربارہ آن هـا ناتوان بودند ، یا از تفسیر برخے از آیات قرآن پرسش مے شد وپاسخ آن را نمے دانستند. در این گونہ موارد ، ناگزیر دست بہ سوے علی عليهـ‌السلام دراز مے ڪردند وآن حضرت با علم عمیق خاص وآگاهـے ویژہ اے ڪہ بہ شریعت الهـے داشت ، مشڪل را حل مے ڪرد. این نقطہ از نقاط حساس ودرخشان زندگے امام است واگر در میان صحابہ ، شخصیتے مانند علی عليهـ‌السلام نبود ڪہ بہ تصدیق پیامبر گرامی صلى‌اللهـ‌عليهـ‌وآلهـ داناترین امت وآشناترین آن هـا بہ موازین قضا وداورے بہ شمار مے رفت ، بسیارے از مسائل در صدر اسلام بہ صورت عقدہ لاینحل وگرہ ڪورے باقے مے ماند. هـمین حوادث نوظهـور ایجاب مے ڪرد ڪہ پس از رحلت پیامبر گرامی صلى‌اللهـ‌عليهـ‌وآلهـ ، امام آگاہ ومعصومے بسان پیامبر ڪہ بر تمام اصول وفروع اسلام تسلط ڪافے داشت ، در میان مردم باشد وعلم وسیع وگستردہ او ، امت را از گرایش هـاے نامطلوب وعمل بہ قیاس وگمان باز دارد واین موهـبت بزرگ بہ تصدیق تمام یاران رسول خدا صلى‌اللهـ‌عليهـ‌وآلهـ جز امیرالمؤمنین عليهـ‌السلام در ڪسے نبود. قسمتے از داورے هـاے امام واستفادہ ابتڪارے وجالب وے از آیات قرآن در ڪتاب هـاے حدیث وتاریخ منعڪس است ، در این بارہ بہ ذڪر دو نمونہ تاریخے اڪتفا مے ڪنیم : الف. بہ روایت مسند ڪلینے ، نخستین موردے ڪہ در دورہ خلافت ابوبڪرپیش آمد واو نتوانست حڪم شرعے را بیان ڪند ، این بود ڪہ مردے را ڪہ شراب خوردہ بود ، نزد او آوردند. ابوبڪر از او پرسید : آیا شراب خوردی؟ او پاسخ داد : بلی! گفت : شراب حرام است ، چرا آن را خوردی؟ پاسخ داد : از وقتے ڪہ من مسلمان شدم ، خانہ ام در میان قومے بود ڪہ شراب مے خوردند وآن را حلال مے دانستند ، واگر مے دانستم حرام است ، نمے خوردم! ابوبڪر رو ڪرد بہ عمر وگفت : دربارہ این مرد چہ مے گویی؟ عمر پاسخ داد : مسئلہ مشڪلے است ، تنهـا ابوالحسن (علی) مے تواند آن را حل ڪند. ابوبڪر بہ غلامش دستور داد ڪہ علے را بہ مجلس او دعوت ڪند. عمر گفت : علے در خانہ خود قضاوت مے ڪند. ناگزیر مرد متهـم را نزد علی عليهـ‌السلام بردند در حالے ڪہ سلمان نیز آن هـا را هـمراهـے مے ڪرد. سلمان قضیہ را براے حضرت نقل ڪرد. علی عليهـ‌السلام بہ ابوبڪر گفت : این مرد را بہ مجالس مهـاجران وانصار بفرست ، تا از آن هـا سؤال شود ڪہ آیا ڪسے از آن هـا آیہ حرمت شراب را براے این مرد خواندہ است یا نهـ؟ اگر ڪسے این آیہ را براے او خواندہ ، شهـادت بدهـد ، واگر آیہ تحریم شراب براے وے خواندہ نشدہ ، او بے گناہ است. ابوبڪر بہ این توصیہ عمل ڪرد وچون هـیچ ڪس شهـادت نداد ، او را آزاد ڪرد. سلمان عرض ڪرد : ارشادشان ڪردے ، حضرت فرمود : خواستم تأڪید این آیہ را دربارہ خودم وآنان یادآورے ڪنم : ...أفمن یهـدے إلے الحقّ أحقّ أن یُتَّبَعَ أمّن لا یهـدّے إلاّ أن یُهـدے فما لڪم ڪیف تحڪمون  🕊 @moharam_98

『  • #امام_شناسے • 』 『  • #جلسہ_چهل_وسوم • 』 『امیرالمومنین علے علیہ السلام 』 ٥. هـمڪارے ومشاورہ با خلفا در امور سیاسے ونظامی علی عليهـ‌السلام پس از سقیفہ ، در مدت خلافت خلفاے سہ گانہ ، با حفظ موضع معترضانہ خود در مورد خلافت ، وبا تأڪید بر اولویت خویش در امر امامت امت ، در محدودہ مصالح عالے اسلام ومسلمانان ، در عرصہ هـاے سیاسے ، نظامے ، اجتماعے وقضائے ، با خلفاے وقت ، هـمڪارے دورادور و «مشاورانهـ» مے ڪرد ، بدون آن ڪہ رسماً سمت ومنصبے قبول بڪند. دستگاہ خلافت نیز بہ دو جهـت بہ این هـمڪارے احساس نیاز مے ڪرد : یڪے ، سابقہ درخشان قابلیت هـاے نظامے علی عليهـ‌السلام در عصر نبوت وشجاعت وتدبیر او در رفع فتنہ هـا وغائلہ هـا ، از این رو اطمینان داشتند ڪہ با هـمڪارے علی عليهـ‌السلام مے توانند بر بحران هـا غلبہ ڪنند. دیگر این ڪہ با توجہ بہ احترام وموقعیت بسیار بالاے علی عليهـ‌السلام در میان صحابہ ، عدم هـمڪارے او با دستگاہ خلافت ، موقعیت ومشروعیت خلافت را با ابهـام وسؤال رو بہ رو مے ساخت. البتہ از پایبندے سرسختانہ ودلسوزے علی عليهـ‌السلام بہ اسلام وحساسیت او در برابر دشمنان آگاہ بودند واطمینان داشتند ڪہ اگر علے احساس وظیفہ ڪند ، از هـمڪارے وهـمدلے در حفظ اساس اسلام وتقویت جبهـہ مسلمین ، دریغ نخواهـد داشت. از این رو آن حضرت در مواقع مختلف ، در جهـت یارے مسلمانان ودفع دشمنان ، گام هـاے مؤثرے برداشت وپیشنهـادهـاے ڪارسازے داد ڪہ شواهـد واسناد آن هـا در متون ومنابع تاریخے ثبت شدہ است. در بحث هـاے گذشتہ بہ بعضے از این هـمڪارے هـا ، مانند هـمڪارے در فرو نشاندن بحران ارتداد اشارہ ڪردیم ، اینڪ در این جا چند نمونہ از هـمڪارے هـاے امام در جنگ هـا وفتوح را مے آوریم. 🕊 @moharam_98

『  • #امام_شناسے • 』 『  • #جلسہ_چهل_وچهارم • 』 『امیرالمومنین علے علیہ السلام 』 جنگ با رومیان یڪے از دشمنان سرسخت حڪومت جوان اسلام ، امپراتورے روم بود ڪہ پیوستہ مرڪز حڪومت اسلام را از جانب شمال تهـدید مے ڪرد وپیامبرگرامی صلى‌اللهـ‌عليهـ‌وآلهـ تا آخرین لحظہ زندگے خود ، از فڪر خطر روم غافل نبود. در سال هـشتم هـجرت ، گروهـے را بہ فرماندهـے «جعفر طَیّار» ، «زید بن حارثهـ» و «عبداللہ بن رواحهـ» روانہ ڪرانہ هـاے شام ڪرد ، ولے سپاہ اسلام با از دست دادن سہ فرماندہ وتعدادے از سربازان اسلام ، بدون اخذ نتیجہ بہ مدینہ بازگشت. براے جبران این شڪست ، پیامبر گرامے درسال نهـم با سپاهـے گران عازم تبوڪ گردید ، ولے بدون آن ڪہ با سپاہ دشمن رو بہ رو گردد ، بہ مدینہ بازگشت واین سفر ، نتایج درخشانے داشت ڪہ در تاریخ مذڪور است مع الوصف خطر حملہ روم هـمیشہ فڪر پیامبر را بہ خود مشغول مے داشت ، بہ هـمین جهـت در آخرین لحظہ هـاے زندگے ڪہ در بستر بیمارے افتادہ بود ، سپاهـے مرڪب از مهـاجر وانصار بہ فرماندهـے اسامہ بن زید بن حارثہ ترتیب داد ڪہ رهـسپار ڪرانہ هـاے شام شوند. این سپاہ در اثر بهـانہ جویے هـاے تعدادے از بزرگان صحابہ در مورد جوانیِ اسامہ ، مدینہ را ترڪ نگفت وپیامبر ، در حالے ڪہ سپاہ اسلام ، در چند ڪیلومترے مدینہ اردو زدہ بود ، چشم از جهـان فرو بست .... پس از درگذشت پیامبر ، فضاے سیاسے مدینہ با تثبیت خلافت ابوبڪر ، بعد از بحران ، بہ آرامش گرایید. ابوبڪر ڪہ زمام امور را بہ دست گرفتہ بود ، در اجراے فرمان پیامبر (اعزام سپاہ اسامهـ) ڪاملاً دو دل بود ، از این رو با گروهـے از صحابہ مشاورہ ڪرد ، هـرڪدام نظرے دادند ڪہ او را قانع نساخت ، سرانجام با امام بہ مشاورہ پرداخت ، امام او را بر اجراے دستور پیامبر تشویق ڪرد وافزود : اگر نبرد ڪنے پیروز خواهـے شد. خلیفہ از تشویق امام ، خوشحال شد وگفت : فال نیڪے زدے وبہ خیر بشارت دادی. ابوبڪر بہ دنبال این گفتوگو ، لشڪر اسامہ را روانہ ساخت. اسامہ در سرزمین روم بہ سپاہ دشمن حملہ ڪرد وآنان را شڪست داد وگروهـے را اسیر ڪرد وقاتل پدرش را ڪشت وبا فتح وپیروزے درخشان بہ مدینہ باز گشت 🕊 @moharam_98

『  • #امام_شناسے • 』 『  • #جلسہ_چهل_وپنجم • 』 『امیرالمومنین علے علیہ السلام 』 ب. جنگ نهـاوند امام در دوران خلیفہ دوم نیز مشاور مهـم وگرهـگشاے بسیارے از مشڪلات سیاسے وعلمے واجتماعے خلیفہ بود. اینڪ بہ یڪ نمونہ از مواردے ڪہ خلیفہ دوم از فڪر امام در مسائل سیاسے استفادہ ڪردہ است ، اشارہ مے ڪنیم : درسال چهـاردہ هـجرے در سرزمین «قادسیهـ» نبرد سختے میان سپاہ اسلام ونظامیان ایران رخ داد ڪہ سرانجام فتح وپیروزے از آنِ مسلمانان گردید و «رستم فَرّخ زاد» فرماندہ ڪل قواے ایران با گروهـے بہ قتل رسید. با این پیروزے ، سراسر عراق زیر پوشش نفوذ سیاسے ونظامے اسلام در آمد و «مدائن» ڪہ مقرّ حڪومت سلاطین ساسانے بود ، در تصرف مسلمانان قرار گرفت وسران سپاہ ایران بہ داخل ڪشور عقب نشینے ڪردند. مشاوران وسران نظامے ایران بیم آن داشتند ڪہ سپاہ اسلام ڪم ڪم پیشروے ڪند وسراسر ڪشور را بہ تصرف خود در آورد. براے مقابلہ با چنین حملہ خطرناڪے ، «یزدگرد» پادشاہ ایران ، سپاهـے یڪصد وپنجاہ هـزار نفرے بہ فرماندهـے «فیروزان» ترتیب داد تا جلو هـر نوع حملہ ناگهـانے را بگیرد وحتے در صورت مساعد بودن وضع ، دست بہ حملہ تهـاجمے بزند. «سعد وقّاص» ، فرماندہ ڪل قواے اسلام (وبہ نقلے «عمار یاسر» ڪہ حڪومت ڪوفہ را در اختیار داشت) ، نامہ اے بہ عمر نوشت وخلیفہ را از تحریڪ هـاے دشمن آگاہ ساخت وافزود : سپاہ ڪوفہ ، آمادہ اند ڪہ نبرد را آغاز ڪنند وپیش از آن ڪہ دشمن شروع بہ جنگ ڪند ، آنان براے ارعاب دشمن دست بہ حملہ زنند. خلیفہ بہ مسجد رفت ، سران صحابہ را جمع ڪرد وآنان را از تصمیم خود مبنے بر این ڪہ مے خواهـد مدینہ را ترڪ گوید ودر منطقہ اے میان بصرہ وڪوفہ فرود آید ، واز آن نقطہ رهـبرے سپاہ را بہ دست بگیرد ، آگاہ ساخت. در این موقع «طلحهـ» برخاست وخلیفہ را بر این ڪار تشویق ڪرد وسخنانے گفت ڪہ بوے تملّق وچاپلوسے بہ خوبے از آن استشمام مے شد. پس از او «عثمان» برخاست ونہ تنهـا خلیفہ را بہ ترڪ مدینہ تشویق ڪرد ، بلڪہ افزود : بہ سپاہ شام ویمن بنویس ڪہ هـمگے منطقہ خود را ترڪ ڪنند وبہ تو بپیوندند وتو با این جمع انبوہ بتوانے با دشمن رو بہ رو شوی. در این موقع «امیرمؤمنان عليهـ‌السلام» برخاست وفرمود : پیروزے وشڪست این امر (اسلام) بستگے بہ فزونے خود وڪمے جمعیت نداشتہ است ، این دین خدا ست ڪہ آن را پیروز ساخت وسپاہ اوست ڪہ خود آن را آمادہ ویارے ڪرد تا آن ڪہ بہ آن جا ڪہ باید برسد ، رسید وبہ هـرجا ڪہ باید طلوع بڪند ، طلوع ڪرد. از ناحیہ خداوند بہ ما وعدہ پیروزے دادہ شدہ است ، ومے دانیم ڪہ خداوند بہ وعدہ خود جامہ عمل پوشانیدہ وسپاہ خویش را یارے خواهـد ڪرد. موقعیت زمام دار ، هـمچون رشتہ مهـرہ هـا است ڪہ آن هـا را گرد آوردہ بہ هـم پیوند مے دهـد. اگر رشتہ از هـم بگسلد ، مهـرہ هـا پراڪندہ مے شوند وسپس هـرگز نمے توان آن هـا را جمع آورے ڪردہ واز نو نظام بخشید. 🕊 @moharam_98

『  • #امام_شناسے • 』 『  • #جلسہ_چهل_وششم • 』 『امیرالمومنین علے علیہ السلام 』 فتح بیت المقدس قبلاً گفتہ شد ڪہ ابوعبیدہ جراح ، از طرف عمر ، فرماندہ عملیات نظامے در شامات در رویارویے با رومیان بود. او پس از فتح دمشق ، طے نامہ اے ، از خلیفہ ڪسب تڪلیف ڪرد ڪہ آیا بہ قیساریہ حملہ ڪند یا بہ بیت المقدس؟ عمر پس از دریافت نامہ ، در این بارہ با مسلمانان بہ مشاورہ پرداخت. علی عليهـ‌السلام در پاسخ گفت : «بہ ابوعبیدہ دستور بدہ بہ سوے بیت المقدس حرڪت ڪردہ آن را محاصرہ ڪند ، این ; بهـترین وبزرگ ترین تصمیم است. پس از فتح بیت المقدس با لشڪریانش عازم فتح قیساریہ شود ڪہ ان شاءاللہ فتح خواهـد شد ، این را رسول خدا بہ من خبر دادہ است». عمر این پیشنهـاد را پسندید وبہ ابوعبیدہ اطلاع داد ڪہ عازم فتح بیت المقدس شود ، چرا ڪہ این ، پیشنهـاد پسر عموے پیامبر است.  ابوعبیدہ جراح بہ دستور عمر با سپاہ اسلام عازم بیت المقدس شد واین شهـر را محاصرہ ڪرد ، اما مردم مسیحے شهـر بہ شدت مقاومت ڪردند ، واین محاصرہ مدت چهـار ماہ طول ڪشید ومسلمانان در اثر سرما وبرف وباران بہ زحمت افتادند. سرانجام بزرگان شهـر بہ فرماندهـان نظامے مسلمانان اطلاع دادند ڪہ حاضرند با صلح نامہ اے تسلیم شوند ، اما این صلح نامہ باید با حضور شخص خلیفہ مسلمانان صورت بگیرد. ابوعبیدہ موضوع را توسط پیڪے بہ اطلاع عمر در مدینہ رسانید ، واو از مسلمانان در مورد رفتن بہ بیت المقدس نظرخواهـے ڪرد ، عثمان با این امر مخالفت ورزید ، اما علی عليهـ‌السلام گفت : مردم بیت المقدس چنین درخواستے ڪردہ اند ، واین درخواست ، یڪ پیروزے براے مسلمانان است. خلیفہ نظر علی عليهـ‌السلام را پذیرفت ورهـسپار بیت المقدس شد. وطبق گفتوگوهـاے قبلے ، مردم مسیحے شهـر با امضاے پیمان صلح تسلیم شدند. بدین گونہ علی عليهـ‌السلام در فتح بیت المقدس ڪہ براے مسلمانان ، هـم از نظر نظامے وهـم با توجہ بہ وجود مسجدالأقصے (قبلہ نخست مسلمانان) در آن شهـر ، ڪہ از اهـمیت بسیارے برخوردار بود ، سهـم داشت. با توجہ بہ این گونہ گرہ گشایے هـا بود ڪہ عمر مے گفت : بہ خدا پناہ مے برم ڪہ مشڪلے پیش بیاید وابوالحسن (علی) براے حل آن حضور نداشتہ باشد ♡| ڪپے با ذڪر صلوات آزاد |♡ 🕊 @moharam_98

『  • #امام_شناسے • 』 『  • #جلسہ_چهل_وهفتم • 』 『امیرالمومنین علے علیہ السلام 』 #چگونگےبیعت_باامیرمؤمنان_عليهـ‌السلام عثمان به دنبال گماشتن افراد نالایق از بنی امیه وخویشان خود در رأس مناصب دولتی وبالأخره بر اثر کنار زدن افراد شایسته اعم از مهاجر وانصار ، وسپردن مقدرات امت اسلامی به دست بنی امیه ، خشم مردم را برانگیخت وچون به اعتراض ها ودرخواست های مکرر ومشروع مسلمانان در مورد تغییر استانداران وفرمانداران فاسد ، ترتیب اثر نداد ، سرانجام شورش وانقلاب برضد حکومت وی به وجود آمد ومنجر به قتل او گردید وسپس مردم با علی عليه‌السلام به عنوان خلافت بیعت کردند. از این لحاظ حکومت علی عليه‌السلام ، که پس از قتل عثمان روی کار آمد ، یک حکومت انقلابی وحاصل شورش مردم بر ضدّ مفاسد ومظالم حکومت پیشین بود. یکی از نمونه های فساد حکومت عثمان این بود که وی «حکم بن ابی العاص» را با پسرش «مروان» که پیامبر اسلام صلى‌الله‌عليه‌وآله وی را به طائف تبعید کرده بود وحتی ابوبکر وعمر در زمان حکومتشان جرأت برگرداندن وی را پیدا نکرده بودند ، به مدینه برگرداند ودختر خود را به مروان تزویج کرد وحتی مسئولیت اداره دفترداری خلافت را به مروان سپرد ، واین موضوع خشم مردم را برانگیخت. خانه عثمان به مدت چهل ونه روز از طرف انقلابیون در محاصره بود. هر موقع عثمان می خواست نرمش نشان بدهد ، مروان بیش تر خشم مردم را بر می انگیخت. سرانجام مسلمانان خشمگین ، به خانه عثمان ریختند واو را به قتل رساندند. 🕊 @moharam_98

『  • #امام_شناسے • 』 『  • #جلسہ_چهل_وهشتم • 』 『امیرالمومنین علے علیہ السلام 』 موقعیت درخشان علی عليهـ‌السلام انقلابیون تنهـا در فڪر ڪنار زدن عثمان بودند وهـرچند در مدت محاصرہ خانہ عثمان ، اسم علی عليهـ‌السلام بر سر زبان هـا بود ، اما برنامہ روشنے براے آیندہ نداشتند ، لذا وقتے ڪہ عثمان را ڪشتند ، تازہ با مشڪل انتخاب خلیفہ رو بہ رو شدند. از طرف دیگر ، از میان اعضاے شوراے شش نفرے ڪہ عبارت بودند از : علے ، عبدالرحمن بن عوف ، عثمان ، طلحہ ، زبیر وسعد بن وقاص ، دو نفر از آنان یعنے عبدالرحمن بن عوف وعثمان از دنیا رفتہ بودند ودر بین چهـار نفر موجود ، علی عليهـ‌السلام از هـمہ محبوب تر بود واز حیث فضیلت وسابقہ درخشان در اسلام ، هـیچ ڪدام از آنان بہ پایہ او نمے رسیدند ، وهـمین معنا مردم را بیش تر بہ سوے علی عليهـ‌السلام مے ڪشانید. علی عليهـ‌السلام با ارزیابے اوضاع وملاحظہ دگرگونے هـایے ڪہ در زمان عثمان رخ دادہ بود ، ونیز دورے وبے خبرے فاحش مسلمانان از اسلام اصیل ، خوب مے دانست ڪہ حڪومت ڪردن بعد از فساد وآلودگے دوران حڪومت عثمان ، بسیار مشڪل است ومردم ، بهـویژہ سران قوم ، زیر بار اصلاحات مورد نظر او نمے روند وعدالت او را تحمل نمے ڪنند. از این رو وقتے ڪہ انقلابیون بہ حضرت پیشنهـاد بیعت ڪردند ، نپذیرفت. بہ اتفاق مورخان ، عثمان در ذیحجہ سال ٣٥ هـجرے ڪشتہ شد ، اما در مورد روز واقعہ اختلاف دارند. در عین حال ، این نڪتہ مسلم است ڪہ بین قتل او وبیعت مردم با علی عليهـ‌السلام دست ڪم چهـار پنج روز فاصلہ بودہ است.  در این چند روز مردم در تحیّر وبلاتڪلیفے بہ سر مے بردند. در این مدت ، رهـبران انقلاب بہ حضرت مراجعہ مے ڪردند ، ولے او چندان خود را نشان نمے داد وچون درخواست قبول بیعت مے ڪردند ، از آن جا ڪہ اوضاع را براے قبول خلافت نامساعد مے دید وبا این پیشنهـاد حجت را بر خود تمام نمے دانست ، مے فرمود : «مرا واگذارید وبہ سراغ شخص دیگرے بروید ، زیرا ما بہ استقبال وضعے مے رویم ڪہ چهـرہ هـاے مختلف وجهـات گوناگونے دارد (اوضاع مبهـم وپیچیدہ است) ، دل هـا بر این امر استوار وعقل هـا ثابت نمے مانند ، ابرهـاے فساد ، فضاے جهـان اسلام را تیرہ ساختہ وراہ مستقیم ناشناختہ ماندہ است. آگاہ باشید ڪہ اگر دعوت شما را اجابت ڪنم ، بر طبق علم خویش باشما رفتار خواهـم ڪرد وبہ سخن این وآن وسرزنش ملامت گران گوش فرا نخواهـم داد ، اما اگر مرا رهـا ڪنید ، من هـم مانند یڪے از شما خواهـم بود ، شاید من شنواتر ومطیع تر از شما نسبت بہ خلیفہ منتخب شما باشم ، ومن وزیر ومشاورتان باشم بهـتر از آن است ڪہ امیر ورهـبرتان گردم 🕊 @moharam_98

『  • #امام_شناسے • 』 『  • #جلسہ_چهل_ونهم • 』 『امیرالمومنین علے علیہ السلام 』 اما چون رفت وآمدها زیاد شد ودرخواست های مصرّانه مسلمانان افزایش یافت وسیل مردم خسته از مظالم پیشین ومشتاقِ عدالت به درِ خانه حضرت سرازیر گردید ، امام احساس وظیفه کرد وناگزیر بیعت مردم را پذیرفت. امام در چند جای نهج البلاغه از استقبال پرشور وپافشاری مردم ، هنگام درخواست بیعت ، یاد نموده است. از آن جمله می فرماید : «مردم همانند شتران تشنه کامی که به آب برسند وساربان رهایشان ساخته وافسار از سر آن ها برگیرد ; برمن هجوم آوردند ، به یکدیگر تنه می زدند وفشار می آوردند آنچنان که گمان کردم مرا خواهند کشت ، یا برخی ، برخی دیگر را به قتل خواهند رسانید ، سپس این موضوع (قبول خلافت) را زیر ورو کردم ، همه جهاتش را سنجیدم به طوری که خواب را از چشمم ربود.»  در جای دیگر صحنه پرشور ازدحام مردم بر گرد خویش خود را مجسم ساخته تابلوی گویایی از خوشحالی وشور وهیجان مردم پس از دریافت خبر قبول بیعت توسط آن حضرت ، ترسیم می کند ومی فرماید : «شما دستم را (برای بیعت) گشودید ومن بستم ، شما آن را به سوی خود کشیدید ومن آن را عقب کشیدم ، پس از آن همچون شتران تشنه که روز آب خوردن به آبشخور حمله می کنند وبه یکدیگر تنه می زنند ، در اطراف من گرد آمدید ، آن چنان که بند کفشم پاره شد ، عبا از دوشم افتاد ، وضعیفان زیر دست وپا رفتند! آن روز سرور وخوشحالی مردم به خاطر بیعت با من ، چنان شدت داشت که خردسالان به وجد آمده بودند ، پیران خانه نشین با پای لرزان برای دیدن منظره بیعت به راه افتاده بودند ، وبیماران برای مشاهده این صحنه از بستر بیماری بیرون خزیده بودند .. 📚١ ـ نهج البلاغه ، صبحی صالح ، خطبه ٩٢. ٢ ـ همان مدرک ، خطبه ٥٤. 🕊 @moharam_98