◦•●◉✿بسم رب الشهـدا✿◉●•◦ .................『 گفتم این آغاز پایانے ندارد』................ ♡ قسمت #نونزدهـم ♡ ( #راوے_ریـحانه ) طاهـا من و رسوند جلوے خونہ خودشون پیادہ شد و ڪیف از توے تاڪسے پیادہ ڪرد و تا دم در آورد و پشت در گذاشت ریحانہ : نمیاے بالا مگہ ؟ طاهـا: باعلی پیادہ تا خونہ بریم یڪم باهـاش حرف بزنم،خیلے گرفتہ ست ریحانہ :باشہ ...پس دیر نیاے .خداحافظ طاهـا: چیڪار ڪردے بالام جان؟ دست گل بہ آب دادے ؟ سیدعلے : چہ دست گلے داداش... فقط قضیہ سوریہ رو بهـش گفتم طاهـا:عجلہ ڪردے ...هـنوز وقت بود ڪاش قبلش مقدمہ چینے میڪردے .. سیدعلے :من دیدم حال دلش خوبہ ڪنار شهـداییم گفتم بگم حتما میگہ برو چہ میدونستم اینجورے دلخور میشہ طاهـا: خیلے خب ڪارے ڪہ شدہ نگران نباش خدا بزرگہ ...برو خونہ استراحت ڪن خودتوم اذیت نڪن درست میشہ (ریحانهـ) اونقدر خستہ بودم ڪہ نفهـمیدم ڪے خوابم برد با صداے طاهـا چشمامو باز ڪردم لباس سبز پاسدارے شو پوشیدہ بود و داشت دڪمہ هـاش و میبست پاشو خانم...پاشو صبحانہ تو بخور قبل رفتن تو رو بزارم خونه صورتمو شستم و ایستادم جلو آینه شونه رو برداشتم و مشغول شونه کردن موهام شدم دیشب باعلے صحبت ڪردم پیرو همون قضیه باید یہ چیزے بهـت بگم ریحانہ :چے ! دستے بہ صورتش ڪشید و درحالے ڪہ دستشو روے چونہ اش حرڪت میداد گفت: من و سیدعلے قرارہ باهـم بریم یہ ماموریت ڪوچیڪ؟ ریحانہ :ماموریت ڪوچیڪ؟ تو با علے آقا؟؟ طاهـا:دیگہ قسمت شد دیگہ ریحانہ : ببین طاهـا من درڪت میڪنم ولے خب من یڪم سختہ برام ڪہ ... چرا میخندے ؟ سرشو و پایین انداختہ بود ومیخندید آخہ هـنوز نمیدونے ڪجا میخوام برم دارے از سختے میگے اگہ بفهـمے ڪلہ مو میڪنی ریحانہ :ڪجا میخواے برے مگہ ؟ دستے بہ ریشش ڪشید و گفت: ماموریت خارجہ ست دست بسینہ جلوش واستادم و گفتم سوریہ ست! خندید و گفت آفرین از ڪجا فهـمیدے ریحانہ :وقتے تو میگے خارج قطعا منظورت فرانسہ و آمریڪا نیست یا عراقہ یا سوریہ طاهـا: اینم حرفیہ ریحانہ :پس زهرا حق داشت ناراحت بشه طاهـا:خانم جان ،زهرا خانم زیادی نگرانه من و طاها فرمانده که نیستیم من مسئول آموزشم ...همش دوهفته ست اصلا بالام جان نڪنہ یادت رفتہ روز خواستگارے چے بهـت گفتم بعدشم از قدیم گفتن: هـرڪہ چے چے خواهـد جور هـندوستان ڪشد حالا شماهـم اگہ طاهـاے شاخ شمشاد میخواے باید جور سوریہ ڪشے شما و آقا سید ڪہ هـمہ چیزتون مثل هـمہ من موندم چرا تو حفظ شعر یڪم مثل آقا سید نیستے دوبیت شعر نمیتونے حفظ ڪنے طاهـا: دیگہ این یڪ مورد و بہ بزرگے خودتون ببخشید شما اجازہ بدہ برم شاید از دورے شما شاعرم شدم ریحانہ :آخہ طاهـا... طاهـا:هـیس! از این بیشتر شرمندہ ام نڪن دستشو روے چشماش گذاشتم و گفت: بندہ دربست شرمندہ شمام جبران میکنم سلام نظامے و داد و پا جفت ڪرد وگفت:صبحونه بخور دیر میشہ با اجازہ فرماندہ این و گفت و از اتاق بیرون رفت راست میگفت روز خواستگارے بهـم گفتہ بود ولے من چہ میدونستم ڪہ اون روز رفتن اینقدر نزدیڪہ چہ میدونستم اینقدر دور شدن سختہ ‌ چہ امتحان بزرگی‌ست آشنایے ما از آن بزرگتر اما ڪنون جدایے ما ..﹍❤️ادامہ دارد❤️﹍.. ✍ #ارتباط_با_نویسندگان: @Modafe_chadore_zahra @f_banoo23_04 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ #ڪپے_فقط_باذڪرآیدے_ڪانال #و_ذڪر_آیدے_نویسندہ 🕊 @moharam_98