‏آن چه پیش از این می‌پوشیدید حجاب شرعی نبود، هم‌آن طور که اکنون حجاب شرعی ندارید. خاصیت برداشتن آن لچک شل چه است؟ باز شدن قفل تفسیق فردی و جمعی‌تان... +محمدمهدی فاطمی‌صدر.

از کوچه تا کرب‌وبلا دعوا سر علی بود!

بخدا اگه سوال کنن ازم میگم عاشقم اما خودم بهتر میدونم که نالایق ام کدوم عاشقی؟! من که همیشه برای تو آینه‌ی دق ام.

(حسرت نادعلی خوندن تو صحن نجف.)

ریایِ دوست داشتنت را دوست دارم

الانوار القدسیه، ص 42-44

از بهر هر کسی حدی معین است ای بی‌حدود و حد، هو یا علی مدد

‏وطن ما ایمان ما است. شریعت‌ستیزها بی‌وطنند و هم‌وطن ما نیستند... -محمدمهدی فاطمی صدر.

دوریِ تو خسارت ما را زیاد کرد آقای امام حسین‌ع.

به خودم آمده دیدم نثار تو شدم

‏راست‌ها با اسم رمز مصلحت از شریعت عقب می‌نشیند و عرفی می‌شوند، چپ‌ها با اسم رمز عدالت، میانه‌های وسط‌باز صورتی؟ با اسم رمز اولویت... -محمدمهدی فاطمی صدر.

متأسفانه در آن چه اين روزها در تفسير اعتدال بيان شده، چنين تعبيري از بعضي از اشخاص ديدم که گفته‌اند: منظور از اعتدال يعني حد ميانه بين اراده شريعت و اراده عمومي! يعني اگر انسان خيلي دنبال دين برود، اين افراط است و اگر اصلا به دين کار نداشته باشد و دنبال حرف مردم و اراده مردم و رأي عمومي و اکثريت باشد، اين هم بي‌ديني محض است. پس بايد راهي بين اراده شريعت و اراده عمومي را انتخاب کرد. اين همان است که قرآن مي‌فرمايد: «يُرِيدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلا أُولَئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ حَقًّا»، اصلا کفر حقيقي همين است. در فرهنگ امروز، اسم اين کار التقاط است؛ بخشي از اين و بخشي از آن، اين اعتدال نيست. شما اسمش را اعتدال گذاشته‌ايد. بين حق و باطل، ميانه‌اي وجود ندارد؛ حق و باطل يا نقيضين هستند يا ضدين که لا ثالث لهما (سوم ندارد). يا اسلام حق است يا باطل است. "آیت الله مصباح" https://t.me/Arzoyman33/3021

خار در چشم و استخوان در گلو، هم‌وطنی که از امت احمد"ص نیست.

«ما سر اسلام دعوا داریم.»

التقاط رو گردن نزدیم که حالا الحاد گردن راست کرده و خون شیعه رو میریزه.

دشمنی این‌ها با شریعت محمدی است وگرنه چرا دل‌شان برای چارقد به سر های آل‌سعود نسوخت؟

این‌ها از اساس دشمنی‌شان با علی و آل علی و شیعیان علی‌ست وگرنه اسلام اموی و عثمانی به مذاق‌شان خوش می‌آید بلاخره هرچه باشد اسلام اموی گاو شیرده است، نیست؟

فدای محسن شش ماهه که زد فریاد سپر اگر ندارد مادرم، پسر دارد...

آروم بگید، گریه کنید مادر ما بی‌گناه بود آروم بگید، گریه کنید مادر ما پا به ماه بود...

یکی وسط روضه داد زد «ای حسین خسته شدم» ای حسین درهم بخر، خسته و درمانده شدیم...

اِلهى عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطآءُ بلا و مصائب ما بزرگ شده و بیچارگی ما بسی روشن و پرده از روی کار برداشته شد

من ضرر کردم! من ضرر کردم و تو معتمدِ بازاری بار ما را نخریدند، تو برمیداری؟

مثل طفلی که زمین خورده دویدم سویَت آمدم گریه کنم، حوصله‌ام را داری؟

داغ یک بوسه دو سال است به جانم مانده به همین گریه مگر تازه کنم دیداری...

پدرم گریه کُنت بوده و آقا من هم به جز از گریه برای تو ندارم کاری...

کربلایم ببری یا نبری، خود دانی! بند قلادهٔ ما را به کسی نسپاری...

بند قلادهٔ ما را به کسی نسپاری...

کلام آخر اینکه، به وصل خود دوایی کن دل دیوانه‌ی ما را آقای اباعبدالله.