پدرم گریه کُنت بوده و آقا من هم به جز از گریه برای تو ندارم کاری...

کربلایم ببری یا نبری، خود دانی! بند قلادهٔ ما را به کسی نسپاری...

بند قلادهٔ ما را به کسی نسپاری...

کلام آخر اینکه، به وصل خود دوایی کن دل دیوانه‌ی ما را آقای اباعبدالله.

به خواب نیز نمی‌بینمش چه جای وصال..

سعادتمنده هرکسی تو آخرالزمان محب مولا‌ میشه.

صغیر اصفهانی میگه: «افتخار دیگران گر هست جاه و مال و منصب/من غلام حیدرم این بس به دوران افتخارم‌» منم همینطور، منم همینطور.

دم زدن از علی، جگری چون جگر حمزه میخواهد. دلی به پهنای آسمان، صبری به اندازه صبر علی در احد وقتی چشمش به شهدا افتاد. در مقابل سوختن گل اش وقتی دوره اش کرده بودند. در آن شب تاریک وقتی با دستان خیبر گشا تکه دیگری از خودش را در دل خاک پنهان کرد. شیعه بودن تاوان دارد. شیعه تافته جدا بافته است. تقدیرش با همه فرق میکند. مثل ۱۰ سالگی علی، عقایدش را به سخره می گیرند. بوی خطر که مشموم می شود، تنهایش میگذارند. و تنهایش میگذارند. و تنهایش میگذارند. برشی از کتاب «حیدر» @ir_tavabin

باد به گلو بنداز و سر بالا بگیر و به دشنه‌های غم بگو «آی غم‌ها! من اولاد علی‌ع رو دارم.»

مدح حیدر عادت است آشفته را..

لطفا ه‌کسره یاد بگیرید. لطفا.