#دلنوشته دل شکسته، سرفراز و نستوه می‌بینمت که بر تپه‌های سوخته، ثانیه‌های مصیبت را تاب می‌آوری و از خیمه‌های عطشان، شعله می‌تکانی. می‌بینمت، سرفراز و نستوه. آغوشت، خون‌آلود حنجری بریده است و دلت، تکه تکه حادثه گودال. تو همانی که بی‌هراس از ارتفاع شمشیرها، حقانیت عشق را به‌ تفسیر نشستی و خواب راحت را از چشمان بی‌عدالت کفر، ربودی. تو زینبی، او که روح اسطوره‌ای‌اش، عصیان بادها را به سخره می‌گیرد. ریگزاران تشنه می‌شناسندت، وقتی که مرهم بال‌های زخمی پروانه‌ها می‌شوی. دستان جهان، افول زنجیرهایش را مدیون توست. نیزه‌های بیداد را از نفس انداختی. مگر چشمان حماسه را غروبی است که من سوگوار تو باشم؟ یا زینب! اتفاق تو را، شن‌باد هیچ حادثه‌ای، دفن نمی‌تواند کرد. شکوه ایستادنت، تاریخ است. نگاهت، پنجره‌ای‌است گشوده‌بر دوردست آینه و عرفان. جانت، پرندگی را هجا به هجا، آسمان‌می‌شود. با توام که تقویم حقیقت شیعه را به شهادت ایستادی تا قرن‌های پس از تو، زلال آفتاب را تجربه کنند. ایستادی؛ وقتی که از سر و روی شهر، دیوار نخوت می‌بارید و این چنین، نیزه‌های بیداد را از نفس انداختی. حالا تو رفته‌ای و در دورهای مه آلود، پنهان شده‌ای. رفته‌ای؛ با کفش‌هایی از باران و ابریشم و مسیر عبورت را چراغ‌های شکوفه، روشن کرده‌اند. می‌روی و پنجره‌های آسمان، به پیشوازت گشوده می‌شوند. می‌روی و ما، مچاله داغ سترگت، روزهای بی‌تو را می‌گرییم. ببین چگونه شانه‌های بی‌پناهمان را توفان کوچت می‌لرزاند؛ چگونه خورشید بی قرار چشمان روشنت، بر کوه‌های زمین مویه می‌کند؟ 🏴🏴🏴 ای بزرگ! اگرچه نیستی، اما باور حسینی ما را خللی نیست. می‌مانیم و در تقاطع آتش و خنجر، شکوه فاطمی‌ات را پاسداری می‌کنیم. ✍ معصومه داوود آبادی ┈┄┅═✾═┅┄┈ 🛎 تا اطلاع‌ ثانوی 🕊 کانال"خبری|تحلیلی" زنان‌عفیفه‌جهان‌محصنات(۲) 🆔 @mohsanat2_ir 🕊 ویراستی ما 🆔 virasty.com/mohsanat