eitaa logo
سید محمدمحسن دعایی
536 دنبال‌کننده
1.7هزار عکس
1.9هزار ویدیو
88 فایل
صفحه رسمی حجه‌الاسلام‌والمسلمین سید محمدمحسن دعایی 🔷با استعانت از خداوند متعال و ولی اعظم او این صفحه در تداوم ایده پردازی برای مجلس طراز جمهوری اسلامی، به ارایه دیدگاههای حجه الاسلام والمسلمین سید محمدمحسن دعایی میپردازد . #مجلس_تمدن_ساز #تمدن
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔰شکرانه انقلاب و حجاب 🎙حضرت استاد شب زنده دار"دام ظله": شکرانه هر چیزی متناسب با آن چیز می باشد، شکرانه یک انقلاب با عظمت ..... عضوشوید👈https://eitaa.com/mohsendoaei
🔰توصیه‌های پنج‌گانه‌ی امام باقر «علیه السلام» ✅حکایتی از استاد قاروبی «رضوان الله علیه» 💠 حضرت استاد "دام ظله": 🔶 یک وقتی خدمت استاد قاروبی(رضوان‌الله‌علیه) رسیدم. ایشان فرمود که من سه شب متوالی است بعد از سحر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله را در خواب می‌بینم که می‌فرمایند فلانی یعنی بنده در یک مالی تصرف می‌کند که نمی‌گذارد عملش بالا برود. آن، چه مالی است؟ عرض کردم: وقتی حضرت امام به قم مشرف شدند، ما خدمت آیت‌الله مؤمن(دام ظله) دروس‌ سطح می‌خواندیم. ایشان به ما و بعضی دوستان امر کردند در جایی مشغول خدمت شویم. مدتی که حالا یادم نیست چقدر طول کشید، چند ماهی مثلاً آنجا بودیم. یک وقتی ‌بخاری برقی‌هایی آورده بودند و می‌فروختند، ولی ‌داخل بازار قیمتش بیشتر بود. ما یکی از این بخاری برقی‌ها را خریدیم. خواب ایشان مربوط به همین بود. 🔷 در اوایل پیروزی انقلاب در دادگاه‌ها یک عده آدم‌هایی بودند که خیلی تند بودند و در قبال برخی از تجار و پولدارها موازین شرعی را رعایت نمی‌کردند. در بندرعباس کشتی یک تاجر را که بخاری‌های برقی را از خارج وارد کرده بود، مصادره کرده و بعد این‌ها را به ارگان‌ها داده بودند. معلوم شد که مال غیرمشروعی است و ما هم اطلاع نداشتیم که این‌طوری است، ولی این باعث می‌شود عمل آن‌جوری که باید «إِلَیهِ یصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّیبُ وَ الْعَمَلُ الصّالِحُ یرْفَعُهُ» نشود. حضرت در ادامه فرمودند: «وَ إِنْ ذُمِمْتَ فَلَا تَجْزَعْ» اگر مورد نکوهش مردم واقع شدی، جزع و فزع نکن. «وَ فَكِّرْ فِیمَا قِیلَ فِیكَ» آنچه درباره‌ی تو می‌گویند، در آن تفکر کن. «فَإِنْ عَرَفْتَ مِنْ نَفْسِكَ مَا قِیلَ فِیكَ فَسُقُوطُكَ مِنْ عَینِ اللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ عِنْدَ غَضَبِكَ مِنَ الْحَقِّ أَعْظَمُ عَلَیكَ مُصِیبَةً مِمَّا خِفْتَ مِنْ سُقُوطِكَ مِنْ أَعْینِ النَّاسِ»؛ اگر می‌بینی ‌مردم قضاوت درستی در مورد تو نمی‌کنند بدان که سقوط پیش خدای متعال، بزرگ‌تر از سقوطت پیش مردم است. اگر پیش مردم بی‌آبرو یا کم‌آبرو شدی، برای این خیلی نمی‌خواهد ناراحت باشی. ببین پیش خدای متعال چه جوری هستی. «وَ إِنْ كُنْتَ عَلَی خِلَافِ مَا قِیلَ فِیكَ فَثَوَابٌ اكْتَسَبْتَهُ مِنْ غَیرِ أَنْ یتْعَبَ بَدَنُكَ»؛ اگر آنچه که در مورد تو می‌گویند، خلاف واقع و دروغ باشد، ثوابی نصیب شما می‌شود؛ بدون آن‌که برای به‌دست آوردن آن زحمتی کشیده باشید. این آموزه‌ها انسان را واکسینه می‌کند. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد دو ص 4-83 «علیه السلام» ...
🔰ارزش وجایگاه موعظه ✅حکایاتی از سلوک عملی بزرگان 💠 حضرت استاد "دام ظله": 🔶 آیت الله حاج شیخ مرتضی حائری(رضوان‎الله‎تعالی‎علیه) از والدشان مرحوم شیخ عبدالکریم و ایشان از استادشان مرحوم سید محمد فشارکی نقل کردند که فرموده بودند تا حدودی موفق شدم درسی که می‌گویم، برای خدا باشد؛ حتی ایشان فرموده بودند که من وظیفه‌ی شرعی خودم می‌دانم که اگر یک طلبه‌ی مستعدی سؤال کرد و اشکال درسی داشت، هر چقدر وقت می‌خواهد، بایستم و توضیح بدهم و مطلب را برایش جا بیندازم و رفع اشکال کنم؛ این را وظیفه‌ی خودم می‌دانم که به قصد قربت آن‎ها را انجام بدهم. ولی فرموده بودند که یک چیز برای من حل نشده بود که اگر یک مطلبی را تحقیق کردم، اگر کسی مناقشه کرد و همه‎ی ساخته‌های مرا با مناقشه‌ی خودش ابطال کرد، در آنجا برای خدا دفاع کنم، نه برای این‎که بگویم من درست فکر کرده‌ام؛ هنوز موفق به این نشده‌ام. 🔷ببینید چه جور موشکافانه اهل حساب و کتاب بوده‎اند. خوب محاسبه کرده، اشکالات و ضعف‎های خودشان را شناسایی می‎کنند و در صدد برطرف کردن آن هستند. خود آقای حائری (رضوان‌الله تعالی علیه) همین‎جور بودند. وقتی این بزرگوار تدریس می‎کردند، معلوم بود اگر در درس إن قلت و قلت رد و بدل می‌شد، مواظب این جهات بودند که لله باشد. خیلی وقت‌ها تلامذه‌ی فاضل ایشان که اشکال می‌کردند، ایشان بعد از یک خرده وقت می‌فرمودند که بس است؛ می ترسم مجادله شود. ایشان واقعاً اهل فکر بود، اما همه‌اش مواظب بود که فکرش، نوشته‎هایش، گفتارش، اشکال و جواب دادن‎هایش، همه‌ی این‎ها «وَ ابْتَغِ فيما آتاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ» باشد. در چاپ کردن کتاب، منتشر کردن مطالب این‎گونه بودند، ایشان یک جلد از ابتغاء الفضیلة‌شان چاپ شد و بقیه را چاپ نکردند. بعضی از قسمت‌های اصول ایشان بعد از فوت‌شان چاپ شد. خلاصه؛ بعد که بعضی از دوستان و تلامذه‌ی ایشان پرسیده بودند: چرا؟ جوابشان این بود که اگر برای نفس بود، همان اوّلی بس بود، یعنی وقتی در دلش می‌بیند که هنوز مطمئن نیست که این چاپ کردن برای خودنمایی است یا برای پیبش‎برد‌ علم و ترویج شریعت ، اینجا خودش را نگه می‌دارد و کنترل می‌کند. 🟢 مرحوم آیت‌الله بروجردی(رضوان‎الله‎تعالی‎علیه) هیچ نوشته‌ای از خودشان را چاپ نکردند، ولی کتب سلف را احیا کردند. حضرت استاد «قدّس سره» در درس، از ایشان به محی‌السلف تعبیر می‌کردند. همین کتاب مفتاح الکرامة در حوزه‌ها نبود؛ جامع‌الرواة نبود، ایشان این‎ها را احیاء کردند. چقدر مهم است که انسان توجه کند و ماآتاک‌الله‌ها را پیدا کند. 🟡 مرحوم آیت‎الله شیخ عبدالکریم حایری از آن زُهادی بودند که خادم ایشان نقل کرده است که من زمستان سرد، منقل را آتش کردم که برای ایشان ببرم؛ تا بردم داخل اتاق ایشان، فرمودند که من هنوز نتوانستم برای طلاب زغال تهیه کنم، چون پول نرسیده، لذا من نمی‌توانم خودم را گرم کنم. در اواخر ایام حیاتشان برای حوزه‎ی علمیه‎ی قم پنجاه هزار تومان بدهکار بودند. پنجاه هزار تومان آن موقع نمی‌دانم چند میلیارد تومان امروز می‎شود. این مقدار بدهکار بودند، نه برای شخص خودشان، بلکه برای حوزه‎ی علمیه‎ی قم. بعد فرموده بودند من از قرض داشتنم نگران نیستم؛ از این نگرانم که خدای متعال بفرماید ما به تو آبرو داده بودیم، چرا بیش از این قرض نکردی که خرج حوزه کنی؛ یعنی این آبرو هم یک ماآتاک‌الله است. در روایات هم هست همان‎طور خدا زکات مالتان را بر شما واجب کرده، زکات وجاهت شما را هم لازم کرده است. در ذیل همین آیه‌ی شریفه در تفسیر شریف کنزالدقائق روایت مناسبی را از کتاب کافی شریف نقل می‌کند: «عَنْ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ علیه السلان قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ يُؤْتَى يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِرَجُلٍ فَيُقَالُ احْتَجَّ». کسی را می‌آوردند و به او می‌گویند احتجاج کن؛ این‎طور عرض می‌کند: «فَيَقُولُ يَا رَبِّ خَلَقْتَنِي وَ هَدَيْتَنِي فَأَوْسَعْتَ عَلَيَّ». ما آتاک‌الله‌ها را می‌شمرد. مرا خلق کردی و هدایتم نمودی و گشایش در روزی به من دادی. «فَلَمْ أَزَلْ أُوسِعُ عَلَى خَلْقِكَ وَ أُيَسِّرُ عَلَيْهِمْ لِكَيْ تَنْشُرَ عَلَيَّ هَذَا الْيَوْمَ رَحْمَتَكَ وَ تُيَسِّرَهُ». بر آن‎ها تسهیل می‌کردم و توسعه می‌دادم و به آن‎ها فریادرسی می‌کردم. چرا این کارها را می‌کردم؟ برای این‎که نام نیکی از من بماند و به‎خوبی از من یاد کنند، یا برای این‎که در دنیا اسمم به‎خوبی برده بشود، یا برای این‎که آرامش نفس پیدا بکنم؛ ‌این هم برای آخرت نیست. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 22-20