📎 #پاسخ_به_شبهات_محرم ⁉️ چرا امام حسین(ع) در رفتن به کوفه تعجیل نکرد که نتیجه آن اتفاقات ناگوار بعدی بود؟ امام حسین(ع) در روز سوم شعبان از مدینه به مکه رسید و پس از رسیدن به مکه با ارسال نامه‌ها به جاهای مختلف تصمیم خویش مبنی بر قیام در برابر یزید را مطرح کرد بعد از آن،از جانب کوفیان به تدریج هزاران نامه دعوت که امضای هزاران نفر را در خود داشت برای امام حسین فرستاده شد و با ادبیات صریح و صمیمانه و موکدانه از امام خواستار حرکت به سوی کوفه شدند تا حکومت کوفه را به دست بگیرد امام حسین علیه السلام عجله‌ای در رفتن به کوفه از خود نشان نداد به همین خاطر حضرت مسلم را جهت ارزیابی آمادگی کوفیان به کوفه فرستاد حضرت مسلم پس از رسیدن به کوفه و ارزیابی آمادگی مردم کوفه پس از۴۰روز برای حضرت نامه‌ای مبنی بر آمادگی کوفیان ارسال می‌کند و از ایشان می‌خواهد در حرکت به سوی کوفه شتاب کند.اما می‌بینیم پس از رسیدن نامه به دست امام حسین باز برای رفتن به کوفه چندان شتاب نمی‌کند،تا اینکه مطلع می‌شود از جانب یزید از شام عده‌ای برای ترور ایشان در شلوغی ایام حج به صورت ناشناخته، مامور شده‌اند لذا در روز هفتم ذی‌الحجه در کنار خانه خدا سخنرانی می‌کند و تصمیم خود بر رفتن به سوی کوفه را اعلام می‌دارد و از آنها می‌خواهد هرکس آمادگی برای جان نثاری در راه ایشان را دارد با ایشان همراهی کند. جالب این است که امام با خانواده خویش و همراهان فراوان به صورت عادی و معمولی بدون عجله و شتاب، به سوی کوفه حرکت می‌کند حرکت امام در روز هشتم ذی‌الحجه است در حالی که پیش از آن ابن زیاد با همراهان خویش، خود را به کوفه رساندند و اوضاع شهر را کاملا قبضه نمودند و روز بعد از حرکت امام یعنی نهم ذی‌الحجه ابن زیاد حضرت مسلم را به شهادت می‌رساند و در مسیر راه،امام از شهادت حضرت مسلم و هانی مطلع می‌شود. بعداً ابن زیاد با فرماندهی حر سپاهی را برای جلوگیری از ورود امام حسین به کوفه اعزام می‌کند و عملاً از ورود امام به کوفه جلوگیری می‌کنند. و چند روز بعد از آن واقعه عاشورا در کربلا اتفاق می‌افتد. به صورت طبیعی به ذهن می‌آید که انتظار این بود که امام حسین(ع) که تصمیم بر قیام داشت خیلی زودتر به این درخواست‌ها پاسخ مثبت دهد و تا دیر نشده زودتر به سمت کوفه حرکت می‌کرد به ویژه اینکه به صورت جدی واقعا این نگرانی وجود داشت که جاسوسان و طرفداران حکومت یزید وضعیت جدید کوفه را به یزید اطلاع دهند و پیش از حرکت امام به سوی کوفه زمینه‌های موفقیت حرکت او را خنثی کنند چنانکه وقایع آینده دقیقاً همین حدس را تایید کرد زیرا برخی از شخصیت‌های کوفه به یزید نامه نوشتند و حساسیت موضوع را به او گوشزد کردند و او ابن زیاد را که فرماندار بصره بود با حفظ سمت به فرمانداری کوفه منصوب کرد و از او می خواهد شرایط کوفه را به نفع او و به ضرر امام حسین و حضرت مسلم تغییر داد. سوال جدی این است که چرا حضرت برای اجابت دعوت کوفیان برای حرکت به سوی کوفه عجله‌ای نشان نداد؟ ✅ در پاسخ این پرسش می توان گفت که امام با توجه به شناختی که از مردم کوفه دارد و با تجربه بی‌وفایی آنها نسبت به پدر و برادرش قلباً تمایلی برای اجابت دعوت کوفیان ندارد و فرجام آن را پیش بینی می‌کند شاهد بر آن این است که عده زیادی امام را از رفتن به کوفه شدیداً نهی کردند و بی‌وفایی کوفیان را به او گوشزد نمودند که نشان می‌دهد فرجام کار برای آنها نیز قابل پیش‌بینی بود.اما در عین حال دعوت‌های مکرر و درخواست‌های موکد کوفیان از جهت ظاهری حجت را بر امام تمام کرد اما برای اینکه در میان معاصران و آیندگان، برای رفتن به کوفه مورد مذمت و نکوهش قرار نگیرد عجله‌ای از خود برای رفتن نشان نمی‌دهد و از جهت ظاهری محکم کاری لازم را انجام می‌دهد به همین خاطر حضرت مسلم را برای ارزیابی مردم کوفه اعزام می‌کند و او نیز پس از۴۰روز با دیدن آمادگی تام کوفیان به امام نامه‌ای مبنی بر آمادگی کوفیان می‌نویسد و از ایشان می‌خواهد که در آمدن به کوفه شتاب کند.امام می‌دانست که حتی اگر تعجیل کند و حکومت کوفه را هم به دست بگیرد اما دولت او دولت مستعجل است، زیرا حکومت شام قطعاً ساکت نخواهد نشست و با اعزام نیروی فراوان از شام و تهدید و تطمیع عده‌ای از شخصیت‌های کوفه شکست را بر امام تحمیل می‌کند و همان فرجامی را که برای حضرت مسلم رقم زدند برای حضرت هم رقم می‌زدند که قطعاً متناسب با شخصیت امام نبود. شاهد بر این امر وضعیت امام حسن(ع) است با اینکه کوفیان با ایشان بیعت کردند و هزاران نیرو در سپاه او برای مقابله با شامیان زیر پرچم او قرار گرفت اما بی‌وفایی آنها و خیانت عده‌ای از خواص باعث شکست امام و تن دادن به صلح گردید. ✍️ استاد نیکزاد •┈┈••••✾•🔹📚🔸•✾•••┈┈• 🏴 #محتوای_محرم 📚 #محتوای_تبلیغی 📝 #محتوای_تبلیغی 🇮🇷 #لبیک_یا_خامنه_ای 🇮🇷کانال ارائه محتوای تبلیغی 🌐 @mohtavayetabligh

📎 #پاسخ_به_شبهات_محرم ⁉️آیا امام حسین علیه السلام در برابر یزید صلح طلب بود؟ برخی در تحلیل حوادث نهضت امام حسین(ع) گفتند که امام خواهان قیام و مبارزه با دستگاه یزید نبود بلکه شخصیت صلح طلب بود. شاهدش این است که امام هم در برخورد با سپاه حر و هم در روز عاشورا در برابر سپاه عمر بن سعد فرمود من به دعوت شما سمت شما آمدم و اگر از دعوت خود پشیمانید مرا رها کنید که برگردم اما متاسفانه آنها به این امر تن ندادند و زمینه‌های درگیری را فراهم کردند که نتیجه آن برافروختن شعله‌های جنگ بود چیزی که امام به هیچ وجه خواهان آن نبود. ✅پاسخ این تحلیل این است که بررسی تاریخی قیام امام حسین(ع) خلاف این توهم را نشان می‌دهد. اولاً به دلیل اینکه از اظهارات امام بر می‌آید که دستگاه حکومت، خواهان بیعت امام با یزید بودند و حضرت به هیچ وجه حاضر نبود که زیربار آن رود شاهدش این است که امام در پاسخ درخواست فرماندار مدینه برای بیعت با یزید فرمود:«إنّا اهل بیت النُبوة و معدن الرسالة و مختلف الملائکة و بنا فتح الله و بنا ختم الله و یزید رجلُ فاسق، شاربُ الخَمر، قاتل النَفس المُحرّمة، مُعلنُ بالفِسق و مِثْلِی لَا یُبَایِعُ مِثْلَهُ». با این بیان رسا و صریح مخالفت خود را با این درخواست بیان می‌ فرماید. به همین خاطر برای نجات جانش از مدینه به سوی مکه حرکت می‌کند. و نیز در روز عاشورا در برابر سپاه عمربن سعد با صدای بلند و رسا می‌ فرماید:«ألا وَإنَّ الدَّعيَّ و ابنَ الدَّعيِّ قَد رَكَّزَ بَينَ اثنَتينِ بَينَ السُلَّهِ وَالذِلَّةِ وَهَيهاتَ مِنّا الذِلَّةُ يَأبى اللّه ُ ذلك لَنا وَرَسولُهُ وَالمُؤمِنونَ وَحُجورٌ طابَت وَطَهُرَت وَأنوفُ حَميَّةٍ وَنُفوسُ أبيَّةٍ مِن أن تُؤثِرَ طاعَةَ اللِئامِ عَلى مَصارِعِ الكِرامِ»با این جملات مخالفت شدید خود را با بیعت با یزید و سازش با او اعلام می‌دارد. تامل در این دو سخن امام نشان می‌دهد که امام برای امتناع بیعت با یزید و به رسمیت نشناختن حکومت او حاضر است هر هزینه‌ای را بپردازد. بنا بر این یکی از عوامل مهم قیام حضرت آنچنان که از فرمایشات ایشان استنباط می‌شود امتناع از بیعت با یزید بوده است. از این گذشته از فرمایشات متعدد امام استفاده می‌شود که ایشان به هر قیمتی قصد مبارزه با حاکمیت باطل یزید را داشته است، مثلا در وصیت‌نامه معروفش به برادرش محمد بن حنفیه می‌فرماید:«اني لم اخرج اشرا و لا بطـرا و لا مفسدا و لا ظالما و انما خرجت لطلب الاصلاح في امة جدي اريد ان امر بالمعروف و انهي عن المنكر و اسير بسيرة جدي و ابي علي ابن ابي طالب، فمن قبلني بقبول الحق فاللّه اولى بالحق و من رد علي هذا اصبر حتى يقضي اللّه بيني و بين القوم بالحق و هو خير الحاكمين» در این جملات رسماً فلسفه قیام خویش را بیان می‌کند. و همچنین در جای دیگری می‌فرماید: « أَ لاَ تَرَوْنَ أَنَّ اَلْحَقَّ لاَ يُعْمَلُ بِهِ وَ أَنَّ اَلْبَاطِلَ لاَ يُتَنَاهَى عَنْهُ لِيَرْغَبَ اَلْمُؤْمِنُ فِي لِقَاءِ اَللَّهِ مُحِقّاً فَإِنِّي لاَ أَرَى اَلْمَوْتَ إِلاَّ سَعَادَةً وَ لاَ اَلْحَيَاةَ مَعَ اَلظَّالِمِينَ إِلاَّ برما » این جملات نیز بیانگر قیام امام و فلسفه قیام اوست. امام در این جملات کوتاه برای قیام در برابر جریان باطل و زنده کردن جریان حق تا مرز شهادت و کشته شدن فراخوان عام می‌دهد. حضرت در سخنرانی عصر روز هفتم ذی‌الحجه در کنار خانه خدا در مکه رسماً برای همراهی با او تا پای دادن جان و آمادگی برای شهادت در مسیر قیام، فراخوان عام می‌دهد و می‌فرماید: « من کان فینا باذلا مهجته و موطنا علی لقاءالله نفسه فلیرحل معنا آنی راحل‌ مصبحا» اساساً امام بعد از ورود به مکه با ارسال نامه‌ها به طوایف و قبایل مختلف تصمیم خود را برای قیام در برابر حکومت یزید اعلام می‌دارد در پاسخ این اعلام، مردم کوفه با ارسال نامه‌های فراوان برای همراهی با او اعلام آمادگی می‌کنند و از امام برای قبول حکومت کوفه دعوت می‌نمایند این نشان می‌دهد که امام قبل از درخواست کوفیان قصد قیام داشته است و دعوت کوفیان بعد از اطلاعی از این امر بوده است. آن جملات امام که فرمود به خاطر دعوت شما به سوی شما آمده‌ام و اگر پشیمانید برمی‌گردم معنایش این نیست که به خاطر دعوت شما قیام نمودم و اگر پشیمانید دست از قیام برمی‌دارم بلکه معنایش این است که حرکت من به سمت و سوی شما به خاطر دعوت شما بوده است و اگر پشیمانید از میان شما می‌روم نه اینکه دست از قیام بردارم. بنابر این، امام حسین(ع) هم به خاطر امتناع از بیعت و پرهیز از به رسمیت شناختن حکومت یزید و سازش با او و هم به خاطر مبارزه با جریان باطل و حاکمیت نااهلان و اصلاح امت جد تصمیم بر ایستادگی و مقاومت و مبارزه داشته است. ✍️استاد نیکزاد •┈┈••••✾•🔹📚🔸•✾•••┈┈• 🏴 #محتوای_محرم 📚 #بسته_فرهنگی 📝 #محتوای_تبلیغی 🇮🇷 #لبیک_یا_خامنه_ای 🇮🇷کانال ارائه محتوای تبلیغی 🌐 @mohtavayetabligh