🌸🌸🌸🌸🌸 💗#رمان_فـــَــتــــٰـــآح💗 قسمت هفتم مادر وارد اتاق می شود همانطور که سینی غذا را روی فرش می گذارد میگوید :«به چی نگاه میکنی...رنگش رفت دیگه....دو ساعته زل زدی به حیاط ... پرده را رها میکنم برمی گردم و نگاهش میکنم عینکش را جابه جا می کند و در قابلمه را برمی دارد عطر غذا در اتاق پر می شود اما دلم میلی به غذا ندارد با چهره ایی درهم و ناراحت می پرسم « آخه چرا بی خبر فروخت ..! » مادر با ناراحتی در بشقاب غذا می ریزد _چطوری بگه وقتی خونه تحت نظره هفته ایی یکبار هم که پلیس با حکم جلب میاد دم در بشقاب را جلویم می گذارد + درسته مال خودشه.. اما باید یه مشورتی با ما می کرد.... _هی...چی بگم دختر غذاتو بخور راستی چرا امروز ناهار نموندی پیش سکینه خانم ؟ + صبح که رفتم عروسش از سفر برگشته بود گفت خودم حواسم بهش هست سکینه خانم میگفت تو پیشم بمون ، ولی عروسش اجازه نداد اخم کرد و گفت تو که کار خاصی نمیکنی...خودمم داروهاشو میدم پول اضافی بدم که چی .! مادر با چشم های گرد نگاه ازم می گیرد و به غذایش نگاه می کند میدانم دوست ندارد کار کنم _ بنده خدا خودش به این خوبی چه عروسی هم گیرش افتاده خدا کمکش کنه.. + اره طفلی خانم خوبیه تلفن مادر زنگ می خورد از کنار سفره بر می خیزد و کیف اش را از زمین بر میدارد با دیدن تلفن لبخند میزند و موبایل را پاسخ میدهد _سلام دورت بگردم...خوبی ؟ پوزخندی گوشه ی لبم نقش می بندد عزیز دردانه ی مادر زنگ زد..! _ اره عزیزم دیدمش اومدجلوی در خودشو معرفی کرد.. تو میشناسیش؟.....اره خودشم گفت که زیاد نمیاد اینجا ولی باز تو همسایه ها زشته همینجوری حرف در میارن........باشه باشه خواهرتم سلام میرسونه.......نه حالا داره غذا میخوره بهش میگم بعدا بهت زنگ بزنه + عمرا من به اون زنگ بزنم.! _ عزیزم مواظب خودت باشه... بی خبرم نذار دلم هزار راه میره باشه باشه ..نه عزیزم خدا پشت و پناهت باشه....خداحافظ ❤️ فدایی بانو زینب جان❤️ @mojaradan 🌸🌸🌸🌸🌸🌸