دزدیدن #توجه - قسمت اول همه چیز طوری طراحی می‌شود که توجه انسان را بیشتر بدزدند. لحظه‌ای رهایمان نمی‌کنند. در خیابان‌ها، تابلوی مغازه‌ها و ویترین‌ها طوری طراحی می‌شوند که توجه انسان را بیشتر جلب کنند. خیلی از مردم طوری لباس می‌پوشند که توجه دیگران را بیشتر جلب کنند. نرم‌افزارهای موبایل با پیغام و هشدارشان و شبکه‌های اجتماعی با ترفندهای پیمایش و داستان و پیشنهاداتشان توجه انسان‌ها را بیشتر و بیشتر به خود جلب می‌کنند. چطور می‌شود کاری کرد یا جایی رفت که کسی یا چیزی برای مدتی کاری با توجه انسان نداشته باشد؟ به خصوص وقتی روی یک موضوع علمی یا فنی سخت تمرکز می‌کنی و تلاش می‌کنی تا برای آن راه حل پیدا کنی یا اراده کرده‌ای که یک مشکل بزرگ را حل کنی متوجه می‌شوی این دزدهای توجه، چقدر آزاردهنده و مضر هستند و چقدر انرژی ذهنت را تلف می‌کنند. انسانهایی که اراده‌های بزرگ دارند و به حل مسایل بشر فکر می‌کنند محیطی برای خودشان فراهم می‌کنند که این دزدهای توجه کمتر حضور داشته باشند. @MojtabaInFrance

دزدیدن #توجه - قسمت دوم از دلایل اینکه در جبهه‌های ما اینقدر درجه معنویت و عرفان بالا بود و رزمندگان ما از عظمت روحی بالایی برخوردار بودند این بود که در کنار فعالیتهای نظامی و کارهای اصلیشان در جبهه، هیچ چیز برای برای دزدیدن توجه انسان‌ها وجود نداشت و آنها از روی فطرت متوجه خالق با عظمتشان می‌شدند و تنها منابعی که داشتند قرآن و ادعیه بود که به آنها مشغول بودند و روی مفاهیم آنها تفکر می‌کردند. خیلی‌ها توصیه می‌کردند حتی برای تجربه و تماشا چند روزی به جبهه‌ها بروید. قرآن در آیه‌ ۱۹۱ آل عمران اهل اندیشه را اینطور توصیف می‌کند: و یتفکرون فی خلق السموت و الارض … «به‌راستی، در آفرینش آسمان‌ها و زمین و در رفت‌و‌آمد شب و روز، نشانه‌هایی از خدا برای مردم عاقل هست؛ (۱۹۰) همانان که در همه‌حال، در نماز و غیرنماز، و ایستاده و نشسته و به‌پهلوخوابیده، خدا را یاد می‌کنند و دربارۀ آفرینشِ آسمان‌ها و زمین به فکر فرو می‌‌روند: «خدایا، این جهان باعظمت را بی‌هدف نیافریده‌ای. تو پاکی. پس ما را از عذاب جهنم دور نگه دار. (۱۹۱) خدایا، هرکه را در آتش بیندازی، واقعاً خواروزارش کرده‌ای و بدکارها هیچ یاوری ندارند. (۱۹۲) خدایا، ما شنیدیم نِدای کسی را که این‌طور به ایمان دعوت می‌کرد: ’به صاحب‌اختیارتان ایمان بیاورید.‘ ما هم ایمان آوردیم. خدایا، گناهان ما را بپوشان و بدی‌هایمان را محو کن و کاری کن که وقت مرگ، هم‌ردیف خوبان باشیم. (۱۹۳) » (ترجمه آقای ملکی) وقتی همه توجه انسان توسط دیگران دزدیده شده است دیگر فرصتی باقی نمی‌ماند که به این موضوعات فکر کند. @MojtabaInFrance

دزدیدن #توجه - قسمت سوم یک مفهومی در دین اسلام وجود دارد به نام لباس شهرت که تعریف آن طبق سایت ویکی شیعه این است: لباس شهرت به پوششی آشکار گفته شده که موجب جدا شدن از دیگران و جلب توجه آنان شود. گروهی از فقیهان لباسی را که پوشیدنش به لحاظ نوع پارچه یا رنگ یا دوخت، سبب شهرت و انگشت‌نما شدن و متمایز شدن شخص از دیگران در میان مردم شود، لباس شهرت معرفی کرده‌اند. یعنی لباسی که غیر عادی است و برای جلب توجه پوشیده می‌شود. و ممنوع است. شاید دلیلش این است که توجه انسان ارزش بالایی دارد و نباید توسط موضوعات بی‌ارزش و یا مضر دزدیده شود. حتی لباس پوشیدن انسان هم نباید طوری باشد که به صورت غیرعادی توجه دیگر انسانها را به خود جلب کند. انسان خلیفه خدا روی زمین است و برای مأموریت مهمی به این دنیا فرستاده شده است و باید مواظبت کند که توجهش به سرقت نرود. @MojtabaInFrance

دزدیدن #توجه - قسمت چهارم «یکی از متفکرین خارجی می‌گفت سر رفتن حوصله، کالای باارزشی است که در دنیای فعلی بسیار کمیاب است.» از بس که انواع وسایل سرگرمی ۲۴ ساعته و راحت و ارزان در دسترس همه هست. باید محیط را سالم سازی کرد. باید به ذهن فرصت داد تا به مسائل مهمتر و به مأموریت انسان در دنیا فکر کند. قبلا برای خوردن یک میوه باید صبر می‌کردیم تا فصلش برسد. برای بعضی از میوه‌ها هم باید می‌رفتیم به یک شهر یا حتی کشور دیگر. الان همه میوه‌ها در همه روزهای سال و همه جا در دسترس است. قبلا برای دیدن یک فیلم سینمایی یا تئاتر یا یک نمایش خنده‌دار باید در یک زمان خاصی به یک مکان خاصی می‌رفتیم تا یک بار آن را تماشا کنیم. الان فیلم و نمایش خنده‌دار همیشه و همه جا در دسترس همه هست. فرق نمایش و سرگرمی با میوه و خوراکی این است که حجم معده برای خوردن محدود است و با پرخوری و قاطی‌خوری شخص دل‌درد یا اسهال می‌گیرد و بدن دارای راهکارهای طبیعی برای کنترل حرص انسان نسبت به خوراکی‌ها است. ولی در مورد نمایش و سرگرمی اینطور نیست و شخص باید با اراده خودش، حرص و طمعش را نسبت به سرگرمی‌ها کنترل کند و افراد غافل، به راحتی غرق در سرگرمی‌ها می‌شوند و سرمایه‌های زندگی دنیا و زندگی ابدی آخرتشان را از دست می‌دهند. افراد سودجو هم دلالان توجه انسان‌ها هستند و با دزدیدن توجه آنها و مشغول کردن آنها به سرگرمی‌ها پول خوبی به جیب می‌زنند. همان داستان معروف پینوکیو و شهربازی و تبدیل شدن بچه‌ها به الاغ. در کشورهای خارجی هم بعضی‌ها نسبت به این موضوع حساس شده‌اند و انواع روشها برای درمان این ذهن‌های گرفتار در حال بروز و ظهور است. مانند Mindfullness Meditation ، سم زدایی دیجیتال، سم زدایی دوپامین، سم زدایی شبکه‌های اجتماعی، رفتن چند روزه به کوه‌ها و غارها که از همه این دزدها به دور باشند و غیره. @MojtabaInFrance

دزدیدن #توجه - قسمت پنجم داستان فیلم ماتریکس که ۲۵ سال پیش ساخته شده است این است که آسمان تاریک می‌شود و منبع نور خورشید از زمین قطع می‌شود. بعد رباتها برای بقای خودشان انسانها را به عنوان تنها منبع گرما و انرژی در درون محفظه‌های شیشه‌ای محبوس و نگهداری می‌کنند و انرژی بدنشان را استخراج می‌کنند و با تخیلاتی که در ذهنشان ایجاد می‌کنند این حس را در آنها به وجود می‌آورند که در حال زندگی کردن در یک دنیای خیالی هستند و خوشبختند. فرض کنید که با حرکت انگشت شست انسانها روی صفحه موبایل، جریان برق تولید می‌شود ولی پولش به صاحبان آن شست‌ها نمی‌رسد بلکه به صاحبان شبکه‌های اجتماعی می‌رسد. همین الان یک لحظه تصور کنید که اکثر جوانها و نوجوانهای دنیا دارند شستشان را روی موبایل حرکت می‌دهند و با این کار سیل عظیم پول به شرکت‌های صاحب شبکه‌های اجتماعی و اندکی هم به تولید کنندگان ویدیو سرازیر است. و نه تنها انسانها از اینکه هیچ پولی به آنها نمی‌رسد ناراحت نیستند و کاملا راضی هستند بلکه از این کار لذت هم می‌برند و ساعت‌ها و روزها و شبها و گاهی سالها مشغول آن هستند و هیچ اعتراضی هم نمی‌کنند. حتی پول زیادی هم بابت اینترنت و موبایل و نرم‌افزار می‌دهند. و برای هیچ کس هم مهم نیست که آیا این ویدیوهای تولید شده برای دنیای انسانها مفید است یا برای آخرتشان. وقت و عمرشان را که تلف می‌کنند هیچ، آیا ضرر جسمی یا روحی و روانی هم برایشان دارد یا نه. فقط باید سرگرم کننده و اعتیادآور باشد و بیشتر توجه و عمر مخاطب را بدزدد. @MojtabaInFrance