دلنوشته ای برای👇 #حاج_علیرضا_فداکار برای ۱۶ سال خدمت و خلوت علوی به قلم کربلایی مجتبی رمضانی سلام حاجی هر زمان با بچه های #هیات_کربلا صحبت از روحیات شما میشه میگیم : کسی که شانزده سال خَلوتَش با امیرالمومنین(ع) گذشته بایدم متفاوت باشه.. چون خود امیرالمومنین(ع) فرمود : «لَیسَ شَئٌ أَدعَی لِخَیْر مِنْ صُحْبَةِ الأَخْیارِ» چیزی به اندازه‌ی همنشینی با خوبان،انسان را به خیر نمیخواند.. حاجی شنیدم با رسیدن مراحل پایانی ساخت صحن حضرت زهرا(س) از ریاست ستاد بازسازی عتبات عالیات نجف اشرف کناره گیری کردین... 🔸شانزده سال مسافرت... 🔸 شانزده سال کار در کشوری که هشت سال دشمن ایران بوده و پس از آن گرفتار گرداب داعش ... 🔸حدود ۶۰۰۰ روز رفت و آمد به کشوری که هیچ ضمانت امنیتی نداشت و نداره.. 🔸حدود ۱۴۴۰۰۰ ساعت وقت گذاشتن برای بزرگ ترین‌ پروژه عمرانی جهان اسلام 🔸شانزده سال دوری از خانواده و مباحثه و سروکله زدن با مردم کوفه... و به طور خلاصه👈شانزده سال جهاد کار هر کسی نبود و نیست... هر چند خدمت شما در سنگرهای دیگر عتبات ادامه خواهد داشت اما حدس میزنیم جدا شدن از نجف و حرم مولا براتون سخت باشه... ماجرای پیامبر عزیز اسلام در مسجد مدینه دلیل محکمی است بر این ادعا.. نقل است : پیامبر گرامی ما پیش از اتمام ساختمان مسجدالنبی(ص) به هنگام سخنرانی پشتش را به یک ستون که از تنه نخل ساخته شده‌ بود تکیه می‌داده و زمانی که پس از آن تصمیم گرفت از بالای منبر سخنرانی کند این ستون دلتنگ ایشان شده و آغاز به نالیدن کرده. پیامبر از منبر پایین آمده و ستون را به آغوش کشیده تا آرام گرفته.. "درد وابستگی به اهل بیت(ع)" دردی است که معالجه ای ندارد جز آغوش خودشان و شک نداریم امیرالمومنین(ع) این ناله را خواهد شنید و خادمش را آرام خواهد کرد ..... ما مردم رفسنجان و خصوصا بچه های هیات کربلا خیلی تشکر به شما بدهکاریم اما فعلا تشکر ما را پیرامون شانزده سال جهاد مخلصانه تان در نجف اشرف پذیرا باشید... از اینکه در عتبات باعث فخر مردم رفسنجان بودید.. از اینکه در این راه مو سپید کردید.. از اینکه این صحن را به نام حضرت صدیقه نامگذاری کردین و مرهمی گذاشتید بر زخم بی حرمی مادر شیعه... خداقوت به شما خداقوت به همسر بزرگوارتان خداقوت به فرزندانتان و از اینکه "هستید" متشکریم سعیکم مشکور و جهادکم مقبول خادم شهدا : مجتبی رمضانی 🆔 @heiatkarbala