🌱 #یک_آیه_تدبر 💠 اسراف نکنید ... 💠 #اعراف_۳۱ ⬅️ در كاربردهای #قرآن ، #اسراف اختصاص به امری #خاص مانند امور #اقتصادی ندارد بلكه چنان كه گفته شد این واژه در آیات قرآنی به معنای هرگونه #خروج از #اعتدال و میانه‌روی در مسائل بینشی، منشی و كنشی به كار رفته است ⬅️ اسراف در حوزه #اخلاق فردی و #اجتماعی به این معناست كه شخص صفاتی را در خود پدید آورد كه وی را از حالت اعتدال و میانه‌روی بیرون برد. برخی از صفات مانند #تكبر و #بخل و مانند آن را می‌توان از مصادیق بارز اسراف در حوزه اخلاق معرفی كرد ⬅️ اسراف اخلاقی : اسراف اخلاقی به معنای گرایش به مادیات و قطع علاقه از #خداوند است. آیات قرآن بسیاری از صفات انسانی را كه موجب می‌شود او به #گناه دست زند، به عنوان امری اسرافی مورد بررسی و تحلیل قرار داده و از آن بازداشته است ⬅️ در حوزه عمل اجتماعی نیز وقتی #سخن از اسراف به میان می‌آید مراد از آن رفتارهای ناشایستی است كه از فرد سر می‌زند. به عنوان نمونه استكبارورزی كه در نابهنجاری‌های #زشت اجتماعی و بازتاب صفت زشت اخلاقی تكبر است از جمله نمونه‌های خروج از اعتدال و تجاوز از حد و حدود است. ⬅️ بی گمان اسراف در همه حوزه‌ها آثار زیانباری به جای خواهد گذاشت كه از جمله آنها می‌توان به دوری از #محبت خدا(اعراف آیه، 31 و انعام، آیه141) و نیز سستی و ضعف در رسیدن به موفقیت در حوزه‌های مختلف زندگی اشاره كرد.(آل عمران، آیه 147) چنان كه اسراف در حوزه اقتصادی موجب #اتلاف منابع #ثروت می‌شود و رفاه فردی و عمومی جامعه را با خطر مواجه می‌سازد. ⬅️ به هر حال قرآن، اسراف را به #عنوان یك رویكرد #ضد هنجاری شناسایی و مورد تحلیل قرار می‌دهد و با اشاره به ابعاد مختلف و مصادیق و موارد #گوناگون و آثار زیانبار آن در #دنیا و #آخرت ، از مومنان می‌خواهد كه خود را از آن رهایی بخشند و با دوری از شهوت پرستی(اعراف، آیه 81) و پرهیز از روحیه ناسپاسی و كفران #نعمت (اسراء، آیه 26) تكبر و خودكامگی و استعمار و سیطره جویی(یونس، آیه 31 و دخان، آیه 44 و نمل، آیه 34) و عُجب و #خودبینی (یونس آیه 12) خود را از آن برهاند...

✍ امام عـلى عليه السلام فرمود: هركس بداند كه نسبت به #سخن گفتنش هم مورد باز خواست قرار خواهد گرفت، پس سخن را كوتاه كند. آيا حرف زدن هم «عمل» است كه «حساب» و مؤاخذه و پاداش و كيفر داشته باشد؟ آرى. از آفتهاى زندگى روزمرّه ما «حرّافى» و گاهى هم «ورّاجى» است. سخنان بيهوده و لغو را اگر كنار بگذاريم، از آينده سخنانى هم كه آميخته به غيبت، هتك مؤمن، تهمت، دروغ و استهزاء است اگـر هراسان باشيم، كلام ما خيلى كمتـر و كوتاه‌تر از اين‌ها خـواهـد شـد. مـگـر حرف حسابى چه قدر داريم؟ مهم آن است كه «حرف» را هم «عمل» به شمار آوريم و اينكه بايد روزى در محكمه حسابرسى خدايى جوابى قانع كننده براى هر چه گفته ايم، داشته باشيم. آيا مجازيم كه هر چه شنيديم، بازگو كنيم؟ چه بهتر كه جز حق نگوييم، و براى هر گفته خويش، مستند و انگيزه محكمه پسند داشته باشيم.