از تمام هزار اسم خدا، از بین آن حجم رنگین‌کـــمان و ابر و باران و آسمان، از میان‌آنهمه اسماء‌الحسنی، بیشتر ازهمه اسمِ رفیق َش به من می‌چسبد! خدا با هر اسمی، یکی از صفات خودش را هویدا می‌کند... مثلا با رئوف، مهربانی‌َش با تواب، عذرپذیریَ‌ش با ستار، عیب‌پوشی‌َش با غفور، بخشندگی‌َش با سخی، سخاوتمندی‌َش با شفیق، دلسوزی‌ و خیرخواهی‌َش و با کریم، بزرگواری‌َش... خدا با هـــــر اسمش، برای ما آدم‌ها یک صفت و یک خـــــوبی، رو می‌کند کـــــه خودش ختمِ آن صفت است، تَهِ آن خوبی. فکر میکنم ‌‌رفیق جامع‌ همه اسم‌هـــــای خداست! آخر کسی تا همه‌ی این خصلت‌های نیکو را یک‌ جا نداشته باشد، کـــــه نمی‌شود اسمش را گذاشت رفیق خاصه با آن شفیقی که تَنگِ اسمِ رفیقش می‌گذارد، لطف را به کمال می‌رساند و می‌شود رفیق شفیق خدا ختمِ رفیق‌های عالم است... به اسمِ خودت، یا رفیق... سُبحانَکَ یا رفیق، تَعالَیتَ یا شَفیق... #دعای_مجیر یا رفیقَ من لا رفیقَ لَه #جوشن_کبیر #کانون_خادمیاری_تخصصی_سلامت #خیریه_نذر_سلامت_امام_زمان_عج #موکب_حضرت_زهرا_سلام_الله_علیها #محتوای_رسانه #کانون_خبر_و_فضای_مجازی