توی علل الشرایع خوانده بودم که صاد، نام چشمه ای ست که از پایین عرش می جوشد و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم، نخستین بار با آب آن چشمه وضو گرفت. گاهی در خیال از خودم می پرسم یعنی چشمه ای که آب نخستین وضوی حبیب خدا در آن جاری ست از کجاها رد می شود و به کجا می رسد. صبح های خلوت حرم، حدود همان ساعتی که فرشته های شب به بالا می روند و فرشته های صبح به زمین می آیند، صدای دلنوازی به گوش می رسد که شبیه هیچ یک از موسیقی های این دنیا نیست. صدای نجواهای آرام زائرین و سوت های ملایمی که حاصل از تکرار "سین" ها و "صاد" هاست. هر چه می خواهی فکر کنی این تناسب و توالی و ضرباهنگ سین ها و صادها از گوشه و کنار، اتفاقی و بدون هماهنگی است، باورش دشوار می نماید. چشم که می بندی و دل به این آهنگ که می سپاری صدای نرم و لطیف و دلربای چشمه ای را می شنوی که از کنار تو عبور می کند و حتی خنکای نسیمش را می توانی روی پوستت حس کنی. چشم که باز می کنی دوست داری بدانی این چشمه، آخرش به کجا می رسد... #چشمه_ی_سلام_و_صلوات