در ادامه پست راجع به اسم #بینهایت و #بینهات_شو 👇 اگر قيام براى خدا باشد، پشتوانه خدا باشد، يك طمأنينه‏اى در نَفْس پيدا مى‏شود كه ديگر شكست توى آن نيست؛ يك حالت نفسانى در انسان پيدا مى‏شود براى اينكه به يك قدرت لا يزال متصل شده است. آن كسى كه براى تبعيت از ذات مقدس حق تعالى حركت مى‏كند، اين مثل يك قطره‏اى كه پشتوانه‏ اش دريا، درياى غير متناهى ... ماها چيزى نيستيم خودمان؛ قطره‏، از قطره‏ هم كوچكتر هستيم اما اگر چنانچه متصل بشويم به آن دريا، درياى غير متناهى، حكم همان دريا پيدا مى‏شود. وَ ما رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ رَمى‏ ؛ خدا به پيغمبر مى‏فرمايد كه تو آن وقت كه تير انداختى، تير تو انداختى لكن تو نينداختى، خدا انداخت؛ يعنى دست تو دست خداست. الآن تير انداختن تو تير انداختن خداست براى اينكه تو خودت را متصل كردى به او. تو ديگر خودت چيزى نيستى، هر چه هست اوست. وقتى هر چه هست او باشد، ديگر ما رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ‏. «رَمَيْتَ» لكن «ما رَمَيْتَ»: تو انداختى و تو نينداختى. تو انداختى، خوب به حَسَب صورت من انداختم اما اين دستْ دستِ خدا بوده است. (صحیفه نور، جلد 5، ص167) @mokhtari_mojtaba110