☑️. #امام_الصالحین | فصل ۱ | قسمت ۱۲ | 📌. مروری اجمالی بر زندگی حضرت امام زمان علیه السلام 📚. برگرفته از کتاب " شیعه در اسلام، ص ۱۹۳ " و " تعالیم اسلام، ص ۱۸۱ " تالیف آیة الله العظمی، سند التحقیق و البرهان و مَثل التّفرید و العرفان علامه طباطبایی قدس الله نفسه الزکیه 🖋.حضرت مهدى موعود كه غالباً به لقب امام عصر و صاحب الزمان ذكر مى‌شود، فرزند امام يازدهم كه اسمش مطابق اسم پيغمبر اكرم بود در سال ۲۵۶ يا ۲۵۵ ه.ق در سامرا متولد شده و تا سال ۲۶۰ هجرى كه پدر بزرگوارش شهيد شد تحت كفالت و تربيت پدر می‌زيست و از مردم پنهان و پوشيده بود و جز عده‌اى از خواص شيعه كسى به شرف ملاقات وى نائل نمی شد. و پس از شهادت امام يازدهم كه امامت در آن حضرت مستقر شد به امر خدا غيبت اختيار كرد و جز با نواب خاص خود به كسى ظاهر نمى‌شد جز در موارد استثنائى‌ ❖. دستگاه خلافت در زمان امام حسن عسكرى عليه السلام تصميم گرفته بود كه از هر راهى و به هر وسيله‌اى كه باشد، جانشين آن حضرت را از بين ببرد و به اين وسيله به مسئله امامت و در نتيجه به مذهب تشيع، خاتمه دهد و امام عسكرى گذشته از علل ديگر، از اين جهت نيز تحت مراقبت قرار داشت. پس از شهادت امام حسن عسکری، آن حضرت «غيبت صغرى» اختيار نمود و توسط چهار «نائب خاص» كه يكى پس از ديگرى به شرف نيابت رسيده بودند، به سؤال‌ هاى شيعه جواب مى‌ داد و مشكلات ايشان را حل مى‌كرد. حضرت مهدى عليه السلام پس از آن «غيبت كبرى» را اختيار فرمود تا زمانى كه به امر خدا ظهور نمايد و زمين را با «عدل و داد» پر كند، پس از آن‌كه با «جور و ستم» پر شده باشد. ❖. روايات زيادى از پيغمبر اكرم و ائمه عليهم السلام در خصوص مهدى موعود عليه السلام و كيفيت‌ غيبت و ظهور آن حضرت رسيده و سنى و شيعه نقل كرده‌اند و هم‌ چنين جمع كثيرى از بزرگان شيعه در زمان حيات پدر بزرگوارش، به خدمتش رسيده و آن حضرت را زيارت نموده‌اند و از پدر بزرگوارش، مژده امامت او را دريافت داشتند. ❖. در بحث نبوت و امامت اشاره كرديم كه به موجب قانون هدايت عمومى كه در همه انواع آفرينش جارى است، نوع انسان به حكم ضرورت با نيروى وحى و نبوت مجهز است كه او را به سوى كمال انسانيت و سعادت نوعى راهنمايى مى‌كند و بديهى است كه اگر اين كمال و سعادت براى انسان كه زندگى‌ اش زندگى اجتماعى است، امكان وقوع نداشته باشد اصل تجهيز لغو و باطل خواهد بود و لغو در آفرينش وجود ندارد. . و با بيانى ديگر بشر از روزى كه در بسيط زمين سكنى ورزيده پيوسته در آرزوى يك زندگى اجتماعى مقرون به سعادت (به تمام معنا) مى‌باشد و به اميد رسيدن چنين روزى قدم بر مى‌دارد و اگر اين خواسته تحقق خارجى نداشت هرگز چنين آرزو و اميدى در نهاد وى نقش نمى‌بست و از اين روى به حكم ضرورت آينده جهان روزى را در برخواهد داشت كه در آن روز جامعه بشرى پر از عدل و داد شده و با صلح و صفا هم زيستى نمايد و افراد انسانى غرق فضيلت و كمال شوند. و البته استقرار چنين وضعى به‌دست خود انسان خواهد بود و رهبر چنين جامعه‌اى منجى جهان بشرى و به لسان روايات مهدى خواهد بود. | #پایان فصل اول | #امام_زمان #علامه_طباطبایی #شیعه_در_اسلام 🔰