«میثم تمار» گنجینه اسرار حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) السَّلامُ عَلیکَ أیُّها العَبدُ الصالِحُ یا میثمَ بنَ یحیی التّمار المطیعُ لِله ولِرسوله و لأمیرالمؤمنین(علیهم السلام) ۲۲ ذی الحجه، سالروز شهادت مظلومانه سردار شهید اسلام، مدافع حریم ولایت و امامت، یار باوفای امیرمؤمنان، سردار سربدار، جناب میثم تمار است؛ ابوسالم،ميثم بن يحيى تَمّار اسدى،از ياران بزرگوار امير مؤمنان،امام حسن و امام حسين عليهم السلام است.امام على عليه السلام او را از زنى كه وى را به غلامى داشت،خريد و آزاد كرد. او در محضر باب علم پيامبر صلى الله عليه و آله به جايگاه والايى از علم،دست يافت تا آن جا كه او را عالِم به«مرگ‌ها و حوادث» دانسته‌اند. على عليه السلام او را از چگونگى شهادت و رنج كشيدنش در راه خدا،آگاه ساخته بود و او اين حقيقت را شكوهمند و تنبّه آفرين،در پيش روى قاتل جلّاد و ستم پيشه‌اش بازگفت و با صلابت تمام بر حتميت آن پيشگويى معجزه‌آسا تأكيد كرد. استوارى او در راه حق و استقامتش در دفاع از ولايت،و زبان گويايش در اعلان حقايق، بارها و بارها در بيان امامان عليهم السلام و بيان و قلم عالمان، تبيين و گزارش شده است. عبيد اللّه بن زياد،چند روز قبل از شهادت امام حسين عليه السلام او را به شهادت رساند. شهادت میثم تمّار در ۲۲ ذی‌الحجه سال ۶۰ هجری قمری، ده روز پیش از ورود امام حسین (ع) به عراق روی داد. ابن‌زیاد از دفن او جلوگیری کرد تا آنکه چند تن از خرمافروشان کوفه، شبانه، جسد وی را با چوبه‌دار ربودند و در قبری میان گودال آب در سرزمین قبیله مراد به خاک سپردند. #میثم_تمار @mola_amiralmomenin_as

«میثم تمّار» از مفسران برجسته قرآن کریم ميثم تمار، از حواريون و اصحاب سرّ اميرالمؤمنين عليه السلام بود. او از ياران خاص امام حسن و امام حسين عليهما السلام نيز مى‌باشد. میثم یکی از فقیه‌ترین و عالم‌ترین اصحاب حضرت علی(ع) می‌باشد. او علم تفسیر قرآن، علم غیب، علم حدیث را در مکتب اميرالمؤمنين علی(ع) فرا گرفت و در زمینه‌های مختلف به جهان اسلام خدماتی ارائه نمود. میثم یکی از بزرگترین مفسران جهان اسلام می‌باشد که این علم را از علی(ع) آموخت، به حدی میثم در تنزیل، تفسیر و تأویل قرآن متبحر بود، که ابن عباس مفسر و شاگرد علی(ع) که تفسیرش اعجاب همگان را برمی‌انگیخت، در پای تفسیر و تأویل قرآن میثم نشست و از محضر ميثم استفاده مى‌كرد. روزى ميثم به او گفت: پسر عباس! آنچه از تفسير قرآن مى‌خواهى از من بخواه كه من تنزيل و تأويل قرآن را از اميرالمؤمنين على عليه السلام فرا گرفته‌ام. ابن عباس بى‌درنگ قلم و دوات و كاغذ طلب كرد و بيانات او را نگاشت. مؤلف «الذريعه» مى‌نگارد: «ميثم بن يحيى تمار تفسيرى تأليف كرد به نام «تفسير ميثم تمار» كه مطالب آن را امير المؤمنين عليه السلام املا كرد و ميثم نوشته است. 📓الذريعه، ج 4، ص 317، ش 1339. میثم احادیث بسیار زیادی از حضرت علی(ع) شنید و کتابی از شنیده‌های خود گردآوری نمود که متأسفانه جز اندکی روایات، چیزی از آن باقی نمانده است، بیشتر روایات میثم دربارة فضائل امام علی(ع) می‌باشد. پس از او پسرانش نوشته‌های او را بازگو می‌کردند. میثم در این زمینه یکی از مولفان شیعه محسوب می‌گردد. #میثم_تمار @mola_amiralmomenin_as

#حدیث #میثم_تمار 🔘گريه تمام موجودات در سوگ شهادت سيّد الشّهداء (ع) شيخ صدوق رضوان الله عليه روايت مى‌كند در كتاب علل الشرايع و امالى با سند واحد خود از جبلّۀ مكيّه، كه او گفت: از ميثم تمّار شنيدم كه مى‌گفت: سوگند بخدا كه اين امّت، فرزند پيغمبر خود را در روز دهم محرّم مى‌كشند و دشمنان خدا آنروز را روز بركت قرار مى‌دهند؛ و اين امرى‌است كه از علم خدا گذشته و از قضاى محتوم بوده و بر اساس عهدى كه أميرالمؤمنين عليه السّلام با من نموده است، من از آن آگاهى يافته‌ام. أميرالمؤمنين به‌ من خبر داد كه تمام موجودات بر فرزند پيغمبر گريه مى‌كنند حتّى درندگان در بيابان‌ها و ماهيان درياها و مرغان بر فراز آسمان. و گريه مى‌كنند بر او خورشيد، و ماه، و ستارگان، و آسمان، و زمين، و مؤمنان از انس و جنّ، و تمام فرشتگان آسمانها، و رضوان: خازن بهشت، و مالك: پاسبان دوزخ، و فرشتگان پاسبانان، و نگاهدارندگان عرش، و آسمان. و در آن هنگام، خون و خاكستر ببارد. ✔️سپس ميثم گفت: واجب است لعنت خدا بر قاتلان حسين عليه السّلام، همان‌طور كه بر مشركينى كه با خدا خداى دگرى را شريك قرار مى‌دهند، واجب شده است و همانطور كه واجب است بر يهود و نصارى و مجوس. جبلّه مى‌گويد: گفتم: اى ميثم! چگونه مردم روز قتل حسين را روز بركت قرار مى‌دهند؟ در آن هنگام ميثم گريست و گفت: طبق حديثى مجعول كه خود آنها وضع نموده‌اند، گمان مى‌كنند كه عاشورا روزى‌است كه در آن خداوند توبۀ آدم را قبول نمود در صورتى‌كه خداوند توبۀ آدم را در شهر ذى الحجّه قبول نمود. و گمان مى‌كنند كه در آن خداوند توبه داود را قبول نمود، در صورتى‌كه توبه داود در شهر ذى الحجّه پذيرفته شد. و گمان مى‌كنند كه در آن خداوند يونس را از شكم ماهى خلاصى داد، در صورتيكه خداوند او را در ذى القعده از شكم ماهى بيرون آورد. و گمان مى‌كنند كه در آن روز كشتى نوح به ساحل نجات نشست، در حالى‌كه آن كشتى در روز هجدهم از ذى الحجّه به ساحل نشست. و گمان مى‌كنند كه در آن روز خداوند آب دريا را براى نجات بنى اسرائيل شكافت، در صورتيكه اين واقعه در شهر ربيع الاول به‌وقوع پيوست. ✔️سپس ميثم گفت: اى جبلّة! بدان كه براى حسين بن علىّ: سيّد الشّهداء و اصحابش در روز قيامت بر ساير شهداء فضيلتى است. اى جبّله! زمانى‌كه ديدى خورشيد مانند خون تازه سرخ شد، بدان‌كه آقاى تو و مولاى تو حسين را كشتند. جبله مى‌گويد: روزى از منزل خارج شدم، چون نظر بر ديوارها افكندم، ديدم مانند ملحفه‌هاى رنگين شده به عُصفُر (گياهى است سرخ رنگ) به‌رنگ خون درآمده است. پس ناگهان صيحه زدم و گريستم و گفتم: به‌خدا سوگند كه آقاى ما حسين بن على را كشتند. 📓«امالى» صدوق ص 77 📓«علل الشرايع» ص 228 📓در «بحار الانوار» ج 10 ص 224 اين داستان را از صدوق نقل مى‌كند. @mola_amiralmomenin_as