دنبال بلیط مشهد می‌گردم که بشود یک‌روزه رفت و برگشت. مدت زمان پرواز را زده‌اند دو ساعت. با خودم فکر می‌کنم چهار ساعت رفت و برگشتش طول می‌کشد، دو ساعت هم اگر حرم بمانم بس است، پس صبح بروم، شب برمی‌گردم. ولی پیدا نمی‌شود. هیچ روزی در هفته نیست که طیاره‌ای از اینجا به مقصد مشهد بلند شود و همان روز هم هواپیمایی به قصد اینجا مشهد را ترک کند. در حداقلی‌ترین حالت ممکن هم شدنی نیست. در قسمت جستجوی مقصد می‌نویسم نجف. این‌بار مدت زمان پرواز را یک ساعت نوشته‌اند. خیلی خوب است. با اینکه یک کشور دیگر است ولی زودتر می‌شود رفت و برگشت. با خودم می‌گویم کربلا باشد برای یک وقت مناسب. اگر بلیط رفت و برگشت یک روزه پیدا کنم می‌روم نجف و برمی‌گردم. پدر و پسر که با هم این حرف‌ها را ندارند. بالاخره یکیشان کار مرا راه می‌اندازد. منی که دارم نقشه می‌کشم طفل بیمارم را یک روز رها کنم و بروم برایش شفا بگیرم. هنوز تاریخ دلخواه سفر برگشت را وارد نکرده‌ام که یادم می‌آید من اصلا ویزا ندارم. استیصال ولی چرا. #دستهایِ_کوتاهِ_کوتاه