💠 عبد آزاد در کلام علامه جوادی آملی حفظه الله 🔸 مهم‌ ترین مطلبی که ما داریم این است که می ‌خواهیم آزاد باشیم؛ #آزادی نعمت بسیار خوبی است! در قرآن کریم فرمود این آزادی نصیب هر کسی نمی ‌شود. غالب افراد آزاد نیستند؛ چون بدهکارند، در گرو قرار می‌ گیرند. هم فرمود: ﴿كُلُّ امْرِئٍ بِما كَسَبَ رَهین﴾ و هم فرمود: ﴿كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهینَةٌ﴾ _ این فعیل به معنی مفعول است _ یعنی مرهون اند. #انسان_بدهکار باید گرو بدهد؛ در مسائل مالی وقتی بدهکار شد، حالا یا خانه یا فرش یا امثال اینها را گرو می ‌دهد؛ اما در مسائل اعتقادی، اخلاقی، رفتاری و گفتاری، وقتی کم آورد، خود او را گرو می ‌گیرند نه مال او را. 🔸 هر کسی در گرو کارهای خودش است: ﴿كُلُّ امْرِئٍ بِما كَسَبَ رَهین﴾؛ ﴿كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهینَةٌ﴾. چنین کسی آزاد نیست؛ اینکه می ‌بینید بعضی ‌ها می ‌گویند من هر چه می ‌خواهم جلوی زبانم را بگیرم یا جلوی چشمم را بگیرم نمی‌ توانم، بیچاره راست می ‌گوید، برای اینکه در گرو است در بند است. تا آدم دَین خود را ادا نکند، فک رهن نمی ‌شود. وقتی فکّ رهن کرد، آن وقت انسان احساس آزادی می ‌کند، آن وقت آن آزادی از همه این آزادی ‌هایی که بشر شعارشان را می ‌دهد لذتش بیشتر است! 🔸 بالاخره آن آزادی، آزادی مطلق است و این آزادی، آزادی مقید است یعنی فرد از شرق یا غرب آزاد شده است نه از خودش! یک وقت است انسان آزاد می ‌شود، اما مطلق نمی ‌شود یعنی از آن بندی که داشت آزاد می ‌شود ولی ممکن است در بند دیگر باشد؛ اما یک وقت است که از مطلق بندها آزاد می ‌شود. اگر کسی از غیر خدا آزاد شد، آن آزادی، لذت‌ بخش است.