‎[بخش‌اول] [یاوارث] امسال به دعوت رفقای هیئتیم مهمان #نوجوون‌های‌معتکف شهر بودم؛ بعدسالهادوربودن ازفضای نوجوونی، تجربه قشنگی شدبرام؛💖 بیشتر از اینکه برای رفقای نوجوونم صحبت کنم، شنیدم‌شون؛ بیشتر از اینکه سعی کنم پرشون کنم، دوست داشتم #قلب و جونشون از یکسری مسائلی که درگیرشون کرده #خالی بشه یا لاقل بتونند احساسات‌شون رو #تفکیک کنند تا اسیر #تله‌های‌تاریکی نشن؛ برخلاف نظربعضی‌ها، ابدا دغدغه‌هاشون بچگانه نبود؛ اتفاقا بزرگ فکر می‌کردند... در اصل دارند یک نوع #درک عمیقی از این برهه زندگی تجربه میکنند که به‌خاطر همزمانی با دوران بلوغ‌شون، باعث شده غالبا در اذیت باشند.. حال غریبیه این فرایند تبدیل شدن از حالت بچگی به بزرگسالی؛ حالی که مخاطره‌آمیز نیست؛ حالی که لازمه‌ی بزرگسالیه؛ حالی که این رفقام به‌نظرم خوب دارن از پسش برمیان.. #حالی‌که‌کاش‌درک‌بشه‌ازطرف‌بزرگ‌ترها حالی که واقعا چرا با وجود #پیشرفت بشر، درکش سخت‌تر شده؟ چرا دنیا پیشرفت کرده اما انسان‌ها در درک حالات انسانی پسرفت؟💔 (بیاید مطلب بعد:) [[پ.ن: کلیپ دو بخشه که بخش بعدیش رو مطلب بعدی میذارم و جمع چندتا کلیپی هست که بچه‌ها برای این چند روز درست کردند...]] #ولله‌الحمد♥️ ✍ #روایت‌نویسی‌هام •┈┈••✾ 𝒎𝒐𝒏𝒂𝒅𝒊𝒚𝒆𝒎𝒂𝒓𝒆𝒇𝒂𝒕 ✾••┈┈•