🔸در دهه‌ ۸۰، صنعت پلاستیک با بحران مقبولیت عمومی مواجه بود، زیرا مصرف‌کنندگان متوجه مقادیر زیادی زباله پلاستیکی شدند. بنابراین در سال ۱۹۸۹ شرکت‌های بزرگ نفتی که تولیدکننده‌ اصلی پلاستیک بودند، یک کمپین ۵۰ میلیون دلاری از #تبلیغات را برای ترویج پلاستیک و بازیافت آغاز کردند. 🔹اسناد نشان می‌دهد که شرکت‌های نفتی سال‌ها می‌دانستند که بازیافت، راه حل مناسبی نیست. در همان زمان شرکت‌ها شروع به #لابی کردند تا این نمادها و اعداد (نماد قابل بازیافت بودن) به تمام پلاستیک‌ها اضافه شوند! 🔸تأسیسات بازیافت ایالات متحده به‌طور کلی فقط می‌توانند پلاستیک‌های شماره یک و گاهی اوقات چهار و پنج را بازیافت کنند، اما پلاستیک شماره هفت تقریباً هرگز بازیافت نمی‌شود و به‌عنوان یادآوری کمتر از ۱۰ درصدِ زباله‌های پلاستیکی، بازیافت شده‌اند! پس بقیه‌ی این زباله‌ها کجا می‌روند؟! 🔹خب اینجاست که کشورهای جنوب شرقی آسیا وارد می‌شوند! کشورهای غربی مانند ایالات متحده اغلب پلاستیک‌هایی که مراکز بازیافت آن‌ها قادر به بازیافت‌شان نیستند را به #کشورهای_فقیر ارسال می‌کنند. 🔸یکی از مشکلات بزرگ این است که این محموله‌ها گاهی به مراکز فرآوری غیرقانونی برده می‌شوند. این مراکز در #مالزی زباله‌های پلاستیکی را می‌سوزانند و باعث آلوردگی آب و خاک و هوا می‌شود. بخارهای ناشی از سوختن این زباله‌ها، سرطان‌زا هستند و منجر به گزارشِ بیماری‌های تنفسی توسط ساکنان شده است. 🔹در سال ۲۰۲۰ بیش از ۱۸۰ کشور توافق کردند که صادرات زباله از کشورهای ثروتمند به کشورهای فقیر را محدود کنند امّا ایالات متحده به این توافق نپیوسته است. 🔰 منادی زمان 🔘 @Monadizaman