فرمایشات رهبر معظم در مورد ماه مبارک ربیع الاول🍀 🌸🍀 @monajatnamaz

🤲 دعای مادر...برای فرزند 🎤 #صابر_خراسانی @monajatnamaz

✅ذکر بسیار عالی از آیت الله سید علی قاضی ره برای رفع همه مشکلات ✍علاّمه انصاری لاهیجی که از شاگردان مرحوم آیت الله قاضی هستند، فرمودند: روزی از ایشان پرسیدم که: در مواقع اضطرار و گرفتاری، چه در امور دنیوی و چه در امور اخروی، و در بن بست کارها به چه ذکر مشغول شوم تا گشایش یابم؟ سید علی قاضی ره در جواب فرمودند: پس از پنج مرتبه صلوات و آیة الکرسی، در دل خود و بدون آوردن به زبان بسیار بگو: «اللّهُم اجعَلنی فی دِرعِکَ الحَصینَةِ الّتی تََجعَلُ فیها مَن تَشاءُ» إن شاء الله گشایش یابد. 🔸علاّمه انصاری فرمودند: من اطاعت کردم و در مواقع گرفتاری‌های سخت و مشکلات لاینحلّ به این دستور عمل کردم و نتیجه‌های عجیب و بسیار عالی گرفتم. @monajatnamaz

ماجرای شفای دختر معلول زنجانی در حرم امام رضا(ع) یا امام رضا ❤️🌹 @monajatnamaz

🎬 #کلیپ بسیار زیبای صلوات خاصه #امام_رضا (علیه‌السلام) @monajatnamaz

🍏 چگونه گناه نکنم ✍️شهید #مطهری: اگر انسان خیال را در اختیار خودش نگیرد یکی از چیزهایی است که انسان را فاسد می‌کند؛ یعنی انسان نیاز به تمرکز قوّه خیال دارد. اگر قوّه خیال آزاد باشد، منشأ فساد اخلاق انسان می‌‌شود. امیرالمؤمنین علیه السلام می فرمایند: النَّفْسُ انْ لَمْ تَشْغَلْهُ شَغَلَک؛ یعنی اگر تو نفس را به کاری مشغول نکنی، او تو را به خودش مشغول می‌‌کند. یک چیزهایی است که اگر انسان آنها را به کاری نگمارد طوری نمی ‌شود، مثل یک جماد است. این انگشتر را که من به انگشتم می‌ کنم، اگر روی طاقچه‌ ای یا در جعبه‌ ای بگذارم طوری نمی‌ شود. ولی نفس انسان جور دیگری است، همیشه باید او را مشغول داشت؛ یعنی همیشه باید یک کاری داشته باشد که او را متمرکز کند و وادار به آن کار نماید و الّا اگر شما به او کار نداشته باشید، او شما را به آنچه که دلش می ‌خواهد وادار می‌ کند و آن وقت است که دریچه خیال به روی انسان باز می‌ شود؛ در رختخواب فکر می‌ کند، در بازار فکر می‌ کند، همین‌ طور خیال خیال خیال، و همین خیالات است که انسان را به هزاران نوع گناه می ‌کشاند. اما برعکس، وقتی که انسان یک کار و یک شغل دارد، آن کار و شغل، او را به سوی خود می ‌کشد و جذب می ‌کند. 📚تعلیم و تربیت در اسلام، ص278 @monajatnamaz

📚نان و حلوا📚 موضوع داستان: اخلاقی در یکی از شهرها زنی بود بسیار حسود. او همسایه ایی داشت به نام "خواجه سلمان" که مردی ثروتمند و محترم بود. زن به خواجه رشک می برد و می کوشید از دارایی های آن مرد شریف کم کند و نیک نامی او را از میان ببرد. ولی کاری از پیش نمی برد و خواجه به حال خود باقی بود. سرانجام کمر به کشتن او بست. او حلوایی پخت و در آن زهری ریخت. موقع صبح وقتی خواجه خواست از خانه خارج شود زن حلوا را در نانی گذاشت و به خواجه داد و گفت "خیراتی" است خواجه چون عجله داشت آن را نخورده به راه افتاد و از شهر خارج شد و در راه به دو جوان بر خورد که خسته و گرسنه بودند او نان و حلوا را به آن ها داد. آن دو حلوا را با خوشنودی از خواجه گرفتند و به محض خوردن مردند. خبر به حاکم شهر رسید. دستور داد خواجه را دستگیر کردند هنگامی که از وی بازجویی شد خواجه داستان را بازگو کرد زن را حاضر کردند چون چشم زن به آن جنازه ها افتاد شیون سر داد و فریاد و فغان به راه انداخت. معلوم شد که آن دو یکی فرزند و دیگری برادر آن زن بود است خود آن زن نیز از شدت تأثر و ناراحتی پس از دو روز مرد... امیرالمؤمنین علی (ع)در روایتی زیبا می فرماید: "کسی که چاه بکند تا برادر دینی او در آن بیفتد اول از همه خودش در آن می افتد👌" #ربیع_الاول بر شما مبارک باد🌺🌹 @monajatnamaz