بسم الله الرحمن الرحیم ‌ از همان روزهای اولی که جنین در شکم مادر است، از همان وقتی که با ذوق و شوق سیسمونی می‌خرند، مسئله دیدن یا دیده شدن شروع می‌شود . آدم هنوز وارد دنیا نشده اما اطرافیان به دنبال دیده شدنش هستند. فرزند امانتی است که خدا داده تا در کنارش رشد کنیم و رشد بدهیم. اما خیلی از کارهایی که می‌کنیم رشدی در آن نیست. یک اتاق بزرگ پر از وسایل پر زرق و برق ... آتلیه و عکس‌های آن چنانی، گاهی جنین از بدو تولد می‌شود بازیچه دست بزرگ‌ترها و ابزاری برای بیشتر دیده‌شدن. کمی جلوتر به بهانه‌های مختلف باز فرصتی فراهم می‌کنند برای بهتر و بیشتر دیده شدن. جشن دندونی، تولد و... حالا که فضای مجازی هم شده دستیاری برای بیشتر دیده شدن. بعد ما گله داریم از دنیایی که همه دنبال نشان دادن خودشان هستند. دنیایی که قرار بود در آن یاد بگیریم خوب ببینیم. رشد کنیم و در مسیر کمال در حرکت باشیم . حالا تبدیل شده به صحنه‌ای که همه می‌کوشند برای بیشتر دیده شدن. خانه‌های آن چنانی، لباس‌های آن چنانی، پست‌های آن چنانی، کلمات قلمبه سلمبه بی مفهوم ... فقط برای کمی بیشتر دیده شدن. از عالم نور آمدیم تا در ایستگاه دنیا، چند صباحی توقف کنیم، ببینیم، رشد کنیم و برگردیم. قرار نبود ایستگاه را مکان دائمی استقرارمان فرض کنیم. و حالا با حساب دو دوتا چهارتای همین دنیا، تمام هم‌وغم و تلاشمان هم بشود همین دنیا. خدا دنیا را وسیله‌ای برای ما قرار داد که اشرف مخلوقاتش باشیم نه اینکه دنیا ما را بازی دهد و افسار ما را به دست بگیرد. مرگ خبر نمی‌کند ... مثل دنیا، مثل مزرعه‌ای است که در آن می‌کاری که در آخرت برداشت کنیم. آن‌قدر گندم‌ها را نمایش ندهیم.. حاصل این محصول را خدا برداشت می‌کند پس چه نیاز به دیدن بندگانش. می‌رسد به جایی که حتی حجاب ابزاری می‌شود برای تبرج، برای بیشتر دیده شدن.. و این مسیری است که پایان ندارد. دیده شدن خوب است اما زمانی که به چشم اماممان بیاییم. به چشم خدا بیاییم. #زینب_عاشری #خانواده_چند_فرزندی https://eitaa.com/joinchat/774570008C9052be5167 ارسال مطالب فقط با ذکر منبع و لینک کانال مجاز است.

در این روزها تصویر مادری را دیدیم که با کودکش برای دیدار دانشجویان با رهبری حاضر شد. این تصویر پیام های مهمی برای ما دارد. مایی که باید یاد بگیریم بیشتر پذیرای کودکان باشیم، مایی که در محل کار ، هیئت ها و مساجد ، اماکن ورزشی و محل هایی که مادران در آن رفت و آمد می‌کنند جز در موارد خاص، تمهیدات خاصی برای کودکان تدارک ندیدیم. جامعه ای که زن را در دوراهی بین ازدواج و تجرد ( سوای مباحث اقتصادی)، دوراهی بین مادر شدن یا نشدن، دوراهی بین اشتغال یا فرزندآوری و دوراهی های زیادی قرار می دهد و تمام بار مسئولیت و مدیریت این مسئله را بر دوش خود مادران قرار داده و از تامین زیرساخت ها خود را عقب میکشد. اینجا هم مثل خیلی از اوقات حفظ تعادل لازم است. اولویت با خانه، خانواده و فرزندان هست اما این ها نباید مانع فعالیت های اجتماعی زنان و مادران شوند. حمایت همسر، خانواده، جامعه و دولت از زنان جامعه و مادران جامعه مسئله ضروری و لازم هست. یک سوال همیشه برای من مطرح بوده و آن اینکه چرا این نقش‌ها و مسئولیت‌ها را در ذهن ما از هم جدا کردند در حالی که در زندگی واقعی این‌ها همه به هم آمیخته هستند و قابل تفکیک نیستند. مادری که در حال تحصیل است همزمان مادر هم هست؛ مادری که شاغل است همزمان مادر هم هست؛ مادری که فعالیت اجتماعی دارد هم همین طور. خیلی اوقات ما دچار موانع ذهنی هستیم و فکر می‌کنیم اگر مادری با فرزندی جای مشغول کاری باشد قطعاً آن فرزند مخل کار او و یا باعث ایجاد مزاحمت و اشکال در فرایند کار اوست و این باعث شده که مادران ما هم این را باور کنند؛ در حالی که تاریخ به ما نشان داده که مادران با یک دست گهواره را تکان داده و با دست دیگر جامعه را متحول کردند. ما دنیایی می‌خواهیم که در آن با کودکان مهربان تر باشند و پذیرای آن‌ها باشند، در آن آزادانه زندگی کنند و در بند حصار‌های ذهنی بزرگسالان نباشند. استادی داشتیم که می گفتند من با دو مسئله حین سخنرانی مشکلی ندارم یکی بازی و صحبت کودکان و دیگری پذیرایی. بنابراین به جای اینکه تمام بار مسئولیت کودک را بر عهده مادران گذاشته و تمام توجه خود را در جمع به ساکت کردن کودکان معطوف کنیم بهتر است کمی هم خودمان را تغییر بدهیم. تغییری همه جانبه برای حمایت تمام اعضای خانواده از فرزندان اعم از پدران، اطرافیان، حمایت جامعه و سیستم‌هایی که مادری را به عنوان نقش والای زن پذیرفته و مقابل آن مانع‌تراشی نمی‌کند. #زینب_عاشری #خانواده_چند_فرزندی https://eitaa.com/joinchat/774570008C9052be5167 ارسال مطالب فقط با ذکر منبع و لینک کانال مجاز است.